Grudjane

DEGË E THYER



Nën pëlcitjen tënde kanë rënë sa e sa gjethe
E të kanë lënë plagë e zjarr në shpirt
Dhe tani përditë varen klithmës plot mall
Harrimit i shkruajnë kronikat e dhembjes

Dhe sa herë që klith pëlcitjes
Gjethet e dhembjes pikojnë

Mbi ty shkarkuan erëra e furtuna
Kolona ime, ti e di sa dhemb ikja
Pelini i saj i ngjan helmit

Gjethet e tua të thara nën degë
I mbyt vjeshtë e harrimit

Ligësi ka rënduar pëlcitjes sate
Mbi trungun tënd harbojnë furtunat
Erërat që me natë e ditë krasitin mallkimit

... ah kolona ime, degë e thyer
Merrmë pak dhe Malsie e varrosmëni dhembjet!

DITA MË E MADHE


Kosovë,dielli sot shndërrit mbi ty
Unë edhe ti kaherë digjemi vullkan
Janë shumë ditë, muaj, vite dhe shekuj
Toka,toka është ngopur me gjak e lot
I amshueshëm ishte lumi i rrepishëm
Mbini në Prekaz lule dhe dritë
Gatuar është bashkimi- fortesë
Rimë e bukur fyelli e zemre
Uri, sa shumë uri kishim
Duart janë zverdhur -në pritje
Janë ndezur, janë tharë, janë djegur
Asht të fortë kishe pasur Kosovë
Nuk u zmbrapse as në derë të ferrit
Erdhe, Ditë e Madhe Kosovë
Sot, nesër,për Jetë e Mot shqiptare

NOSTALGJI

Kush e di sa yjet do të shndërrisin atë ditë
Ujë do të kërkojë edhe Oqeani për të shua etjen
Janë shumë mileniume që presin aromën e luleve
Trupi im do ngrohtësinë e gishtërinjëve tu
I tëri pret të bëhet kafshatë e Eves siluetë
Midis nesh vetëm puthjet digjen flakë
Buzët fillojnë një histori biblike
Edhe Unë e Ti bëhemi Një- mollë
Sa shumë djesitemi në krevatin e artit të nxehtë
Ashtu të përfalkur në vullkan përkëdheljesh
Deri në pafundësi duam ta arrijmë ishullin e dashurisë
Atje themi -sa qenkemi ndezur au
Shumë stinë na lypsen na duhet të nisim aktin e parë
Uri e madhe na paska kapluar edhe përtej buzëve,
Rigat e lumit ecin lum mbi trupin tonë
Ikim pak pas diellit edhe kthemi Evë e Adam

Ne Mendime

Ty a thua un'te due,
t'lutem kurr ti mos me dvet!
Zemra kaq fort pesh asht çue,
Veç se përmrenda ty te thëret.

Pra mos pyet as mendt emia
Ty a thue te kam n'kujtim
Kaq e gjalle asht dashuria
Sa t'hutueme ndodhem shqim.

Kurr mos prit qe mallengjye
Goja ime t'thone te done;
S'mundet buza me shperblye
Cka ne zemer mrenda vlon!

ME LEJO, MOS ME LARGO

Me lejo ta thithë nektarin ne buzët tuaja
Me lejo qe trupin ta bëjmë një
Te pushoj ne krahërorin tënd
Te thëm se vetem ne zemrën time ke vend !

Me lejo zemrën tënde ta ndegjoj
Me lejo trupin ta ledhatoj
Me lejo ndënjenjat tuaja ti ndjejë
Me lejo kete dashuri ty me ta fal !

Me lejo ti o pllumb i shkruar
Tani nuk je i vetmuar
Te kam pranë ty i dashur im
Vetëm me lejo dashurin time!

Ty ta dhuroj, me lejo e mos me largo
Une, ne ty jam betuar gjër ne vdekje
Me ty do udhetoj gjer në amëshim
TY Te Dua Ty Te Dua ,o pllumbi im