Shqipja TË MbanË Shqiptar!

SHQIPJA TË MBANË SHQIPTAR





Unë kam një tjetër lloj apeli, për të gjithë shqiptarët në botë, që edhe janë asimiluar e flasin gjuhë tjetër të vendit ku jetojnë, me atë mençuri mqë mendojnë se posedojnë, kur ndjehen shqiptar - ta rimësojnë Shqipen, e mos të ndjehen inferiorë, të largët përnga gjuha e gjaku, as përnga dituria e kultura, sepse ashtu na duhen, i thrret Shqipja - të jemi afër njeritjetrit dhe të flasim shqip kur takohemi edhe të veprojmë shqip, sikur një vllazëri e tërë shqiptare në botë!


Shqipja të mbanë shqiptar!


Është paksa e dhëmbshme dhe ndoshta dikujt mund të ia vret syrin e mendjes edhe vet zemren e shpirtin, pse unë them kështu e shprehem paksa vrazhdë, por nga dhëmbja e vet shpirtit tim flas kështu, sepse më dhëmb çështja e vllait tim kudo botës, që asimilohet e tjetërsohet për shkak të kushteve ekzistenciale, jetës - por duhet qendruar fortë dhe përderisa shqiptari i sotëm ka fuqi gjenetike, të mësojë mijëra gjuhë të botës dhe të bëhet një poliglot, njohës e disa gjuhëve - pse shqiptari ynë, anipse i asimiluar e flet gjuhë tjetër zyrtarisht e detyrimisht për shkaqe jetese - pse mos ta rimësojë Shqipen tonë të bukur - gjuhë time dhe të tij, kur mund të shprehet se ka gjak shqiptari dhe me ndien veten shqiptar!

Nuk duhet njeriu i sotëm shqiptar, të diktohet nga kushtet e jetës dhe politikat e kohës, kur mendon se në damarë të tij rrjedhë gjak shqiptari - mos të iritohet, as dëshprohet, as të ketë as fijen e pesimizmit, pse shqioptarët në Ballkan janë të ndarë dhunshëm politikisht të copëtuar dhe pse shqiptarët sikur nuk kanë një unitet të duhur si vllai me vllanë, as pse kemi kushte nën nivel jetese, ndoshta e pandoshta shumë më ultë jetojnë shumë shqiptarë në trojet e tyre - se sa shumë shqiptarë sot në tretdheun botëror, as mos të hezitojnë shqiptarët që sot nuk flasin Shqipen e ndjehen shqiptarë - të ofrojnë shpirtin e zemren kah atdheu i tyre i lashtë - anipse kanë edhe mjerim të skajshëm edhe disa lumturi e ekzistencë të lumtur jasht trollit shqiptar, në vende të ndryshme të botës!

Shqiptarët në Turqi shembull, dihet se ndjejnë gjakun e tyre shqiptar, dihet se janë shkrirë e asimiluar disa gjenerata tona atje, po a ka mundësi të lidhemi me gjuhën shqipe, të ndjehemi realisht shqiptar dhe mos të humbasim ma shumë se sa kemi humbur... Nuk është turp as keqardhje, kur shqiptari me nënshtetësi tjetër, e kupton se duket e ndjehet i largët nga gjuha e gjiu shqiptar - ta rikthejë vetveten në një kohë shumë të shkurtër, përmes rimësimit apo rinjohjes së Shqipes! Mund të thotë dikush: po ja që rimësova Shqipen, flas shqip, mendoj shqip, jetoj shqip - por çka matutje, kur unë me sa breza jetoj në këtë a atë vend tjetër dhe jam adaptuar e përkushtuar këtij vendi, sepse e ndjej si vendin tim, apo thejshtë - e kam vendin tim, të lindjes: Stamboll e Kairo, Teheran e deri në Pekin, Tripoli e deri në Afrikë Jugore, Azi, Europë e Amerikë, Alaska e Australi e Zelandë të re - pothuaj në gjithë botën?
Mund të thot shqiptari i sotëm i asimiluar në gjuhë tjetër - çfarë pastaj...?

Po, sepse nëse ndjehesh shqiptar, kur takohesh me shqiptarë - fol shqip, shkruaj shqip, këndo shqip, qesh shqip, qaj shqip, dashuro shqip e vdis shqip shqiptar - mundësisht në trollin shqiptar!


GJUHA SHQIPE TË MBANË SHQIPTAR!


Marrim shembull, koloninë shqiptare në Turqi, por ky shembull le të jetë shembull për gjithë shqiptarët në botë!


Është e tmerrshme, kur vllazërit tanë flasin gjuhë të huaj edhe me neve konkretisht! Kur sot kanë mundësi të rimësojnë Shqipen dhe të kthehen në gjiun e Shqipes!

Dikush mund të pyet sot, pse shqiptarët në Turqi nuk mbajnë plisa të bardhë... po shqiptarët askund në botë nuk mbajnë plis të bardhë, vetëm ndonjë rrallë dikund... pse a u dashka tash krejt kah janë shqiptarët të mbajnë plisa të bardhë?!

Kryesorja është se sa e mbajnë gjallë gjuhën e flasin shqip, se për tjerat është lehtë...

Shqiptarët në Turqi, janë kolonia që ndihet ma e dhimbshmja, ma e përsekutuara, ma e pa të drejta ma themeloret, sepse ka dy arsye:


1. U zbatua plani serv, i Qubrilloviqit, Grashaninit, Andriqit etj., që me mjeshtri politike ta dëbojë krejt popullaten shqiptare nga trojet e tyre, në brëndësi të shtetit të sotëm serv, nga Topliku e Abllaniku e deri tek Nishi, duke zhvilluar shfarosje shqiptare në emër të fesë, gjoja ata janë turq, ashtu sikur mendonin disa gjyshër tanë, kur i pyetnin - çka je: turk elhamdylilah turk je a - ik në Turqi dhe sot trevat ma të bukura të Servisë, janë serv, që ishin krejt treva shqiptare, deri në luftërat në Toplik e Abllanik (1874-76), Nishi (Naissa), Krushevci (Dardha), Pozharevci (Zharra), Kurshumlia (Gurshumi), Leskovci (Leskoviku), Morava (Marga), Kopaoniku (Kreshtabardha) etj... që krejt territori i sotëm serv ishte territor shqiptar, me popullësi të pastër dardhane, që flisnin shqip (skypas). Kur thoshte shqiptari atje: A folim skypas? Atë vetëm vdekja, se nuk nënshtrohej për të gjallë!

2. Vetmohimi i kombësisë shqiptare, nga vet shqiptarët e kohës, që fenë e mbanin si komb, sepse sikur të thoshin e deklaroheshin të gjithë shqiptarët e atëherëshëm SHQIPTAR, e jo turkelhamdylilah, sot do të ishin aty dhe jo të shpërngulur dhunëshëm deri në vitet 50-ta të shek. 20., duke mohuar atdheun e tyre, për shkak të fesë, që iu konvenoi shtetit serv e ish-jugosllav, duke u shfarosur me dhunë mbi 350 mijë shqiptarë të atëhershëm, që sot mund të ishim mbi 10 milion vetëm jasht Shqipërisë politike - vetëm në territorin e sotëm Servi - Kosovë!

Sot sipas statistikave, vetëm në Stamboll ka mbi 5 milion shqiptarë, që dhunshëm nga politika turke, u regjistruan atje si turq dhe sot pas disa gjeneratave, as që flasin shqip, por turqisht dhe disa vetëm e njohin vetveten si shqiptarë dhe shumë kanë poste më të larta në ministritë turke, deri tek ato shtetërore, si përsona të fuqishëm politik. Por, kur shumica u asimiluan me hatër e me zor, deri në shkretëtirat e Anadollit e gjetiu Turqisë... mund të themi se sot ka pak shqiptarë atje, si koloni, anipse sot janë themeluar disa shoqata shqiptare, që ndihen shpirtërisht shqiptarë, por flasin gjuhën turke!

Sa do të ishte mrekullia vet, sikur të ktheheshin të gjithë ata pasardhës të shqiptarëve të hershëm të shpërngulur atje - të ktheheshin në trojet e tyre, bile në Kosovë sot!

Kolonitë shqiptare në Turqi e Greqi, janë ma të dhimbshmet, pa asnjë të drejtë themelore shqiptare!

***
Sot, ka edhe asi shqiptarësh bashibuzukësh pikërisht nga trevat tona shqiptare, që fenë e qesin para kombit, thuase Zoti nuk ia paska dhënë njeriut sëpari: mendjen, gjuhën, të folurit, e pastaj besimin!

FOL E SHKRUAJ BUKUR SHQIP!



Veset e liga mësohen ma shpejt, ashtu sikur mbrapshtitë, dredhitë, nxinen ma shpejt, ashtu sikur nuk shkruhet drejtë fjala që flitet natyrshëm, ashtu sikur gazetarët, mediat, flasin fjalë gjoja të sotme (moderne, bashkëkohore) dhe tregohen TË MËDHEJ, të ditur, të zgjuar, kosmopolit, gjoja si intelektual botëror, gjoja po flasin me kohën dhe zhvillimin botëror dhe nuk e kuptojnë se mu ashtu tregohen të tëhuajsuar, të mbrapshtë dhe injorues të gjuhës shqipe, kur secila gjuhë i ka fjalët e veta (e kur nuk i ka, duhet marrë hua). Por Shqipja, përveç disa fjalëve të kohës, ku mungon një fjalor elektro-kibernetik (që edhe për atë ka spjegime shqipe), ka spjegime shqipe të të gjitha fjalëve botërore, ma shumë se asnjë gjuhë tjetër i.e.

Dikush t'i thot Licencës - Leje, i duket se bie ultë në shprehje, ashtu si: moderne - e sotme, trend - përparim, ceremoni-al - manifestim, maxhorancë - shumicë, e sa fjalë tjera që të bëjnë të qeshesh, kur i dëgjon e lexon, gjoja po tregohen të mëdhej, e nuk e kuptojnë se bëhen vegla qorre - sepse të gjitha ATO fjalë, ti nëse je aq i zoti, shprehi në ato gjuhë nga rrodhen, e jo ta prishesh gjuhën tënde!

Me ato mbrapshtira, jo që zhduket Shqipja, por bëhet si laraskat, gjuhë me lara (nëse ia qëllova), e kur përsëriten shumëherë, sikur bëhen shprehi e vese të liga, në të folur e në të shkruar. Ta zëmë, nëse ti don të shprehesh me një fjalor botëror shqip, me ato fjalë të huaja, bile thuaje edhe shqip (kur flet), a jo kur shkruan.

Ne kemi probleme edhe brënda gjuhës, me fjalë e shprehje të kundërta, të padrejta, që nuk im përgjigjen kuptimit të tyre, e krijojnë huti në spjegime, kur i analizon me kuptimin e fjalës e shprehjes, themi:

- themi, thomë - temë, (kur aty është folja shqipe - THE, apo
- themi, thomë - tezë,
- themi, thomë - teologji, teo, teolog...
- themi, thomë - metatezë, diotezë, apoteozë, katedër, teori, autor, teist, ateist ... kur në të gjitha këto fjalë e shumë tjera, është folja shqipe THE (me thanë, për të thënë) SHQIP!


Themi: nxënës, ai që nxën mësimin, nxën dituri, nxën shkathtësi etj., e themi fjalinë

nxënësi mëson, nxënësi mëson mësimin, kur ai nuk mëson, por nxën mësimin, sepse është nxënës dhe nuk mund të mësoj - sepse mësuesi ia mëson mësimin nxënësit e nxënësi e nxën mësimin, e kupton... E kur vie fjala - nxën diçka, e nxën zogun, e nxën fluturën, e nxën peshkun... na thomë - e zë, zuri, zuarja, i-e të zënur, zënje, zënja - u zunë mesveti ( u nxunë mesveti) nxënësi zë mësimin, që pshtjellohet me fjalën - zë, zëri, zerat, në vend se të thohet - nxë - sepse përderisa është fjala - nxënës-i, atëherë edhe duhet të thohet - nxë, e jo zë!

Mësuesi dikton mësimin, mësuesi mëson mësimin, mësuesi iu mëson mësimin nxënësvet dhe nxënësit e nxënë - sepse nxënësi nuk është mësues!

Pastaj përdorimi i tepërt i tingullit - ë edhe aty ku nuk duhet, sipas të folurit shqip: pëllumbi e plumbi, pëllamba, pëllitja, kur duhet: plumbi, pllumbi, pllamba (e dorës), pllitja, plasja, e në mijëra fjalë tjera... përdorimi i panevojshëm i tingullit - ë (shih fjalën - përdorimi, e flasim edhe aty ku nuk përdorët, me dorë, sepse fjala - përdorim-i, thohet vetëm kur përdoret diçka me dorë dhe na e marrim edhe për gjuhën, tingullin, ku nuk ka të bëjë aspak me dorë-n!

Gjuha zhvillohet, përsoset tok me popullin, kur drejtohet nga drejtuesit e fortë, e të ditur, sepse brënda gjuhës është një det pune, ku secili që e ndien veten të aftë, ka për detyrë ta thot mendimin e drejtë dhe të korrigjohen: fjalorët, leksiku, fonetika, morfologjia, sintaksa - gramatika e gjuhës! Atëherë do të kemi një gjuhë të zhvilluar, prefekte, të përsosur, të drejtë ashtu sikur flitet nga themeli i të folurit shqip!

Tung shih sa mbrapshtë thohet shkurtesa për fjalën Tungjattjeta! Se nuk iu pritet, të thohet drejtë, e kjo fjalë - tung, është fjalë nënçmimi, ironie, e thohet seriozisht, mbrapshtë, ose në lazdrim, por që duhet të thohet krenarisht - TUNGJATTJETA!

SHQIPJA E VJETËR ËSHTË ILLIRISHTJA E RE DHE ILLIRISHTJA E LASHTË ËSHTË BURIMI GREKO-LATIN


Shqipja E Vjetër, nuk është lëruar sa duhet, as nga të huajtë, që vuan themelet albanistike, në mungesë të albanistëve shqiptar, përballë ballkanistikës, që udhëhoqen të gjitha seminaret e kongreset linguistike të kësaj fushe dhe nga të gjithë, dominoi i ashtuquajtur ekspanzioni edhe linguistik sllav, me një valë linguistësh, historianësh, e dietarësh, që sado u përpoqen gjoja për një realitet historik të mirëfilltë, u munduan të dominojë elementi sllav, në gjithë Ballkanistikën dhe linguistiken i.e., duke asgjësuar edhe vet hellenistiken, gjoja si shkencë greke, anipse vet shkronjat sllavishte, janë të profilit alfabetik grek, duke dalur edhe vet mbi mythin grek, si ekspanzion fuqizimi demografik - por që hasen në rrezistencë të fortë të Germanistikes, e cila kishte një eksperiencë të fortë historiko-linguistike, aq sa edhe rrodhi si emërtim gjithpërfshirës si linguistika indo-gjermanike. Pikërisht falë influences linguistike gjermanike edhe doli si ndihmë reale edhe ndaj Shqipes, si në aspektin historiografik, etnografik e arkeologjik edhe në atë linguistik, duke nxierrur rrënjet historike illirishte, ku deri në zbërthmet e fundit të mbishkrimeve të varreve mesape, e dëshifrimit të tyre, arriten në përfundime, se ''vetëm përmes rrënjeve të shqipes së vjetër, mund të dëshifrohen mbishkrimet e varrezave mesape dhe Shqipen e Vjetër e shohim si të vetmen zgjidhje dhe shqiptarët e sotëm i shohim në illirët e lashtë''.

Nuk kemi ende forma të tërësishme kapitujsh a veprash përkatëse, për historikun e Shqipes së Vjetër, vetëm ndonjë artikull, apo tërthorazi nga thema në themë, në theza e diotheza kolegjesh, me ndonjë theori linguistike, që ndritë gërmadhat e një hapësire të pafund, të një gjuhe madhore botërore të kohës paragreke e paralatine, që ishte illirishtja pellgasishte. Atje larg në krye të kolones së kohërave, shihen hallka të këputura arkeologjike, etnologjike e historiografike, ku detyrë mbi detyra i mbetet vetëm shqiptarit, të gjurmojë thellësisht, përmes ekipeve shkencore të mirëfillta përkatëse, duke finansuar vet shteti shqiptar (e ku mund të bëhet ende një gjë e tillë ende ), por vetëm në forma individuale, e sakrificave të shqiptarëve, në gjurmime linguistike nën një oqean gërmadhash të lashtësisë.

Një gjë duhet ditur, se nuk janë fajtore gjeneratat e sotme e tëardhme, kur nuk shohin gati asgjë reale historiko-linguistike e fonomorfologjike, nga lashtësia e Shqipes illirishte, kur shohin se antika po u përbëjka vetëm nga dy gjuhë e vjetra: greke e latine, e mu në to, ende nuk shihet burimi i vërtetë i tyre, kah erdhen gjuhet greke e latine, që u shndërruan edhe në grupe gjuhësh i.e.? Cila ishte ajo gjuha paragreke e paralatine? Kjo krijon një konfuzion mjegullirë, në vet gjeneratat, ngase ende edhepse shihen si fuqi të fjetura, po krijohet kundërthënja në mes vet gjeneratave, se nuk njohin një gjuhë të hershme burimore paragreke e paralatine edhe binë në vorbulla sa politike sa historike e skencore, kush nga vetkënaqja se nuk kemi burime shkencore, e kush nga deformizmi ideologjik shkencor, se duke mohuar vetveten, po u ngritkan në piedestale greke e latine. Kemi pasëraste kur mori pyetjesh, sielleshin edhe kështu:'po edehesikur tëdihet ai burimi i gjuhëve greke e latine, po edhe ai i linguistikes i.e. - çka pastaj'? Këtu shihet rënia e intelektit personal e kombëtar, që irriton studjuesit e rinj, nga gjenerata e vjetër e linguistëve tanë, që bënë aq sa bënë, por që për tu kthyer e risturkturuar shkencën albanistike, një mori veprash do tëmbeten të pavlera e të shkuara, nga se mungojnë pikërisht theoritë shkencore.Nuk mund tëmbetet Albanistika në esencen brënda kornizave të derisotme, ku qëllimisht, përqëllime tëcaktuara, u vua vet emri Albania, si toponom për shqiptarët ballkanik, si shtet i njohur botërisht - vetëm për të iu larguar esences absolute të historikut të lashtë të Shqipes së Vjetër dhe largimit nga rrënjet illirishte të vet Shqipes. Ka kohë, kur rrodhi një ide e gjurmimit linguistik të gjuhës arbane, Arbanishtes së Lashtë, me emërtim Arbanistika, ku u munduan tënxierrin në skenë historike Shqipen e Vjetër, deri edhe tek Aristidh Kolia (ku pësoi ashtu siç e dimë), se për tu drejtuar Albanistika, duhet të gjurmojmë në kërkime arbanistike, sepse Arbanishtja ka ekzistuar dhe ekziston është e gjallë tek arbanitët (arvanitët), kurse albanishtja është vetëm një hije qëllimisht, mbi Shqipen illire. Arbanistika duhet të zhvillohet, që të vijmë deri tek rrënjet illirishte dhe gjuhën illire pellgasgjike. Dikush mund të pyeti, pse siellemi vetëm në cirkun linguistik greko-latin, herë duke futur në thojza e herë pa to, duke shprehur një demoralizim, si ironi ndaj tëligave që iu bënë vet Shqipes, qe sot njihen botërisht vetëm gjuhët greke e latine dhe jo ato illirishte!
Këtu qëndron esenca e zbulimit të të vërtetes, ngase nuk ka asnjë spjegim përmes gjuhëve greke e latine,për illirishten sepse po ato ishin vet shuarja e illirishtes e vet mbuleses historike mbi shqiptarët, duke i quajtur historikisht barbarë dhe një gjuhë barbare të lashtë... Po cila ishte ajo Barbarishtja tani se? Këto skena komike u bënë qëllimisht, për të mbijetuar gjuhët greke e latine mbi substratin illiristik,qëjanë të vendosura kryekëput mbi atë taban substrat illiristik,sepsenuk kanë tjetër qendresë, bazë funksioni e zhvillimit - kur vet rrënjet e tyre janë krejt illirishte dhe vet ato dy gjuhë greke e latine janë drivate illirishte, vetëmse greqishtja i iku asaj të vjetres, me ndryshime sufiksale nga us,is illirishte në sufiksin - os dhe ato latine në sufiksin - um, kurse brëndia e seciles fjale është illirishte.

Greqishten e Vjetër dhe latinishten duhet t'i shohim si variante illirishte, kryesiht gjuha illire është në to burimi etno-linguistik, sepse shihet ethymologjia e lashtë, që vetëm Shqipja e Vjetër, ka fuqi spjegimi ethymologjik, në të gjitha segmentet linguistike e historiografike. Duket shumë komike çështja, pse dominojnë ende këto gjuhë mbi Shqipen e Vjetër, sikur të ishte gjithçka e lashtë vetëm greke e latine - e asgjë illirishte. Po, a dihet se balkani ishte i tëri illirik, Kaspik, e Adriatik - e si mos të gjindet asnjë shkrim, fletë a libër historik, e historiografik, as vet gjuha e asaj perandorie aq të madhe trekontinentale, gjithë ajo perandori botërore e kohës, sot të mos ketë asnjë shkrim, as gjuhë të veten origjinale? Kjo është sa komike aq tragjike,kur na dalin në skenë historike, dy gjuhë të lashta dhe një barbare - grek e latin dhe barbarë! Këtu shihet krejt invazioni edhe mbi Shqipen e Vjetër, që u degëzua në studimet albanistike të derisotme, në jeren anë thohet Shqipja e Vjetër, kurse në anën tjetër - albanishtja (albanische shprache, albanian language), ku na dalin dy termine e koncepte të ndryshme dhe mu për këtë edhe hasim në vështirësira etno-linguistike, të origjinës së vet Shqipes së Vjetër. Këto duhet gjurmuar e thelluar në shkencë, si pengesa kryesore për studime të mëtutjeshme. Pokështu edhe politikisht na sollen disa emërtime rreth identitetitnëpër histori: illir, arban, arbanasi, alban, albaner, scipetar, disa emërtime, ashtu sikurse sot identitetet: alban e kosovar, qëpo krijojnë mjegullirë mes vet shqiptarëve, kur të gjithë shqiptarët janë shqiptar shprehja brënda kombit dhe thonë: shqiptar e kosovar, gjoja si identiteti më i ri i ''zbuluar'' për shtetin e Kosovës! Kjo është kur ende nuk ka një reagim kombëtar i përgjithshëm, të vendoset për një identitet kombëtar, e jo disa sosh... Ashtu me gjuhën ashtu me politiken, u krijuan ndërskambëca histerike, që vet shqiptarët të marrin në t'thua në pragdere historike vetiu dhe me vet fajin e tyre, duke u shfajësuar, vet pushtuesit rrethepërqark kombit e brënda kombit shqiptar edhe duke u shfajësuar një botë...

Shqipen e Vjetër duhet kërkuar në illirishten, si burim i gjuhëve greke e latine, qëvetëm ndryshuan në shenjat alfabetike dhe sufiksale, duke shpërthyer në përmasa të lashtësisë botërore, sepse duke folur e studjuar gjuhën - flitet e studjohet kombi edhe vet bota!