Pabarazia gjuhësore e shqiptarëve në Mal të Zi

Pabarazia gjuhësore e shqiptarëve në Mal të Zi
Pabarazia gjuhësore e shqiptarëve në Mal të Zi
Pabarazia gjuhësore e shqiptarëve në Mal të Zi
Kjo nuk është çështje partiake dhe private, por ekskluzive kombëtare. Dhe ata të cilët nuk patën guxim që këtë çështje për vite të tëra ta vënë në rendin e ditës të pushtetit lokal, nuk kanë të drejtë morale të premtojnë se në të ardhmen do të punojnë në këtë drejtim, sepse kësaj propagande parazgjedhore nuk i beson më askush.
Papërgjegjësia e pushtetit vendor të Ulqinit
Sa i përket kësaj çështjeje me të drejtë është pritur që të bëhen kthesa pozitive në komunën e Ulqinit, sepse nga viti 1990-2006, pushtetin lokal e kanë pasur shqiptarët përmes subjekteve të ndryshme apo në koalicion LDMZ (1990-1996), LDMZ-LLMZ (1996-1998), LDMZ-UDSH(1998-2002), UDSH-LDMZ-PPD (2002-2006), por me gjithë premtimet e dhëna në fushatat parazgjedhore pothuaj çdo gjë është si më parë, që është për çdo kritikë. Madje jemi dëshmitarë se në parlamentin lokal të Ulqinit në rend të ditës janë vënë shumë çështje, madje edhe stërpikja e mushkonjave ndërsa çështja e barazisë së gjuhës shqipe dhe shkrimit të saj nuk është trajtuar asnjëherë.
Edhe pse në lidhje me këtë temë mund të flitet gjatë, me këtë rast po theksoj vetëm tre raste që dëshmojnë në mënyrë transparente papërgjegjësinë e pushtetit vendor të Ulqinit.
1. Në qershor të vitit 2003 me iniciativën e Ministrisë së Turizmit edhe në territorin e komunës së Ulqinit janë vendosur tabelat për monumentet kulturo-historike dhe turistike. Tabelat kishin mbishkrimin në dy gjuhë, atë malazeze dhe angleze, por jo edhe ne gjuhën shqipe.
2. Ndërsa në muajt gusht- shtator 2006 nga ana e NP “Crnagoraput” u vendosën tabelat e vendbanimeve e atë vetëm në gjuhën malazeze, duke injoruar në tërësi gjuhën shqipe. Si në rastin e parë ashtu edhe në atë të dytin ka munguar reagimi i pushtetit vendor të Ulqinit, duke demaskuar një veprim të tillë të subjekteve përkatëse që është në kundërshtim flagrant me barazinë e gjuhëve në këtë mjedis.
3. Ndërsa kulmi i këtji turpi nga ana e pushtetit vendor të Ulqinit arrin me rastin e votimeve të 10 shtatorit 2006. Fjalën e kemi për një vendvotim të ri, i cili i shtohet regjistrit të vendvotimeve të komunës së Ulqinit. Vendimi për të themeluar një vendvotim të ri për fshatin e Selitës ishte i qëlluar, sepse një nevojë e tillë ka qenë edhe më herët, por është skandaloz emërtimi i këtij vendvotimi, në saje të emrit të një lagjeje apo të një patronimi të banorëve të fshatit Selitë e atë në variantin sllav Gjonoviq (!), Nëse kanë dashur ta emërtojnë këtë vendvotim me emrin e lagjes atëherë është dashur Gjonaj si njihet në popull e jo në variantin sllav (!).
Një veprim i tillë absurd është turp për të gjithë ne por në veçanti për punuesit e administratës komunale në Ulqin. Por, nuk është për të befasuar një veprim i tillë i kësaj administrate, sepse në mënyrë identike kanë vepruar edhe më heret. Sepse ne vend që të evidentohet vendvotimi i fshatit Brajshë e kanë evidentuar si vendvotimi Objekti Osmanoviq, e po ashtu edhe vendvotimi në Bojkë si vendvotimi Objekti Smajloviq (!).
Nuk ka dilemë se veprimet e tilla të administratës komunale të Ulqinit janë anakronike, të bëra nga individë të papërgjegjshëm, të cilëve u mungon dinjiteti njerëzor dhe profesional.
E tërë kjo papërgjegjësi nuk ka dilemë se u takon atyre subjekteve të cilat kanë udhëhequr pushtetin vendor (2002-2006) ku në këtë mandat madje kanë pas formuar koalicionin trepartiak (UDSH-LDMZ-PPD) të quajtur me emrin “Shqiptarët bashkë”. Për fat të keq koha e dëshmoi se një koalicion i tillë ishte vetëm formal, sepse nuk ka ekzistuar sinqeriteti dhe gatishmëria për bashkëpunim korrekt për një qeverisje optimale lokale, sepse janë manifestuar në mënyrë perfide interesat personale, klanore e partiake.
Madje ekzistojnë argumente të mjaftueshme për të konkluduar se ky mandat ishte qeverisja më e dobët lokale që ka pasur Ulqini nga viti 1990 e këndej.
Andaj përbërjes së re parlamentare e cila ka dalë nga zgjedhjet lokale të 10 shtatorit 2006 e atë kryesisht Forcës si subjekti më i madh politik në kuadër të subjekteve që përbëjnë shumicën në kuvendin komunal të Ulqinit, i takon të përpiqet për të eliminuar këto devijime, të cilat janë të dëmshme për të gjithë qytetarët në përgjithësi dhe shqiptarët në veçanti.

Gjuha nuk është çështje private
Një veprim i tillë thënë më së buti është papërgjegjësi e subjekteve përkatëse politike, sepse kjo nuk është çështje partiake dhe private, por ekskluzive kombëtare. Dhe ata të cilët nuk patën guxim që këtë çështje për vite të tëra ta vënë në rendin e ditës të pushtetit lokal, nuk kanë të drejtë morale të premtojnë se në të ardhmen do të punojnë në këtë drejtim, sepse kësaj propagande parazgjedhore nuk i beson më askush.
Deri sa shqiptarët dokumentet e tyre personale si letërnjoftimi, pasaporta, çertifikatat dhe dokumente të tjera t`i kenë vetëm në gjuhën sllave, kjo dëshmon në mënyrë transparente diskriminimin praktik të gjuhës shqipe. Veprimet e tilla të pushtetit duke injoruar elementin kryesor të identitetit kombëtar të një populli dëshmojnë për aspiratat asimiluese të atij pushteti.

Hipokrizia e pushtetit republikan
Se pushteti republikan mund të veprojë në mënyrë të drejtë kur ata duan dhe është në interesin e tyre, dëshmon e dhëna se me rastin e votimeve të përgjithshme parlamentare republikane, apo siç ishte rasti i referendumit (21 maj 2006) shqiptarët fletëvotimet e tyre i kanë të shtypura edhe në gjuhën shqipe. Një veprim i tillë nuk ka dilemë se është pozitiv dhe në favor të barazisë gjuhësore të shqiptarëve, por një veprim i tillë është iritues sepse ka dimensionin e veçantë e atë kryesisht për të fituar pikë politike te elektorati votues, por edhe të faktori ndërkombëtar.
Nuk ka dilemë se nga një veprim i tillë del qartë hipokrizia e pushtetit që paraqet një manipulim momental, sepse kur i njëjti vendim është i marrur nga Kuvendi i Republikës për fletëvotimet edhe në gjuhën shqipe, pse nuk veprohet në të njëjtën mënyrë edhe me dokumentet e identitetit personal për shqiptarët në Mal të Zi. Por, edhe pse një hipokrizie të tillë i ka dalë boja dhe është transparente për çdo kënd, me të drejtë bëhet pyetja deri kur do të vazhdohet me të vjetrën duke injoruar barazinë gjuhësore në mënyrë praktike të qytetarëve shqiptarë ne ketë mjedis.
Qëendrim indiferent nga Ministria e Pakicave
Edhe pse nga data 10 maj 2006, në Kuvendin e Malit të Zi është miratuar Ligji për Liritë dhe të Drejtat e Pakicave, deri më tash nuk kemi asnjë ndryshim pozitiv edhe pse nga data 10 nëntor 2006, ka qenë e udhës për të filluar zbatimi praktik i tij që do të ishte në favor të barazisë së popujve pakicë në Mal të Zi. Qëndrimi indiferent nga ana e Ministrisë së Popujve Pakicë pikërisht në lidhje me këtë çështje shumë të rëndësishme dëshmon paaftësinë e tyre për t`u ballafaquar me realitetin.
Nëse edhe më tutje veprohet si më parë, duke qenë dekor i qeverisë e jo duke u marrë me çështjet kyçe që kanë të bëjnë me identitetin kombëtar, në rastin konkret të shqiptarëve, me të drejtë bëhet pyetja se për çka është dhe kujt i shërben një ministri e tillë.
Të miratohen standardët ndërkombëtare
Strukturat qeveritare në Mal të Zi, janë nonsens i veçantë, sepse janë në kundërshtim flagrant edhe me kushtetutën dhe ligjet që kanë miratuar vetë. Nuk ka dilemë se për ndryshime pozitive duhet të ekzistojë vullneti politik i pushtetit ku pjesëtarët e popujve pakicë t`i trajtojë si partner e jo si element i huaj, duke zbatuar në praktikë standardet më të avancuara demokratike ndërkombëtare ndërsa për Malin e Zi, në aspektin e barazisë gjuhësore sipas mendimit tim më i përshtatshëm është modeli i Belgjikës, Zvicrës apo Finlandës ku ekziston barazi e plotë gjuhësore