IRENA GJONI
Deqani-ks :: Arti & Kultura :: Poezi
Faqja 1 e 1
IRENA GJONI
Irena Gjoni
Tatuazh në shpirt të detit
NJËZET E KATËR
Unë i dua thellësitë e mia jonike
dhe majat e maleve të tu
Ajo që s’është e thellë
e nuk kap majat te retë,
s’ka hyrë kurrë në shpirt
e s’ka rrëshqitur mbi lëkurë...
Tatuazh në shpirt të detit
NJËZET E KATËR
Unë i dua thellësitë e mia jonike
dhe majat e maleve të tu
Ajo që s’është e thellë
e nuk kap majat te retë,
s’ka hyrë kurrë në shpirt
e s’ka rrëshqitur mbi lëkurë...
No.i.d- Legjend
- Numri i postimeve : 2728
PIKE : 4556
Popullariteti : 82
Data e regjistrimit : 26/06/2010
Mosha : 31
Re: IRENA GJONI
SHTOI ZOT VALLET
Shtojzovallet kishin epoka pa bërë vizitë
Në botën dhe jetën e njerëzve
Kurioziteti shtojzovall nisi rrugën
me fustane të bardhë antike
që ngatërronin epokat, gojëdhënat
Shtojzovallet kishin epoka pa bërë vizitë
Në botën dhe jetën e njerëzve
Kurioziteti shtojzovall nisi rrugën
me fustane të bardhë antike
që ngatërronin epokat, gojëdhënat
No.i.d- Legjend
- Numri i postimeve : 2728
PIKE : 4556
Popullariteti : 82
Data e regjistrimit : 26/06/2010
Mosha : 31
Re: IRENA GJONI
Hapën sytë në frymëmarrjen e zgjuar te njëra-tjetrës
Sikur shumë bukuri,
të kishin një mendje
Kujtonin rrugën nëpër ngatërrim epokash, gojëdhënash
Takim me një shpirt të vrarë
Në momentin ku i lihej i pazhdukshëm,
Një tatuazh zhgënjimi
Dhe nga dhimbja klithte me tërbim sakati
Shtojzovallet e dhimsura,
Kaq panë në botën e njerëzve
Në një vizitë,
Shumë më te shkurtër se rruga
Gjithçka u dukej makth ëndrre, makth drite
trupëzuar tek një flokëverdhë si shtojzovallet
Ulur në hijen e zonjave të shtëpisë
Duke thurur gërsheta tatuazhesh zhgënjimi
Të tepruara nga një natë më parë
Në pritje të “MIRËMËNGJESIT” të shtojzovalleve
Duke u ngjasuar me veten,
Me frymë i lanë trupin,
Me qerpikët e gjatë i krehën flokët,
Zërat dhe dritat ia qepën mantel,
Duke e bërë simotrën e tyre
Nën ritmin shtojzovall:
“SHTOI ZOT VALLET”
Shtojzovallja e re kërcente
Duke argëtuar dhe tatuazhin e zhgënjimit...
Sikur shumë bukuri,
të kishin një mendje
Kujtonin rrugën nëpër ngatërrim epokash, gojëdhënash
Takim me një shpirt të vrarë
Në momentin ku i lihej i pazhdukshëm,
Një tatuazh zhgënjimi
Dhe nga dhimbja klithte me tërbim sakati
Shtojzovallet e dhimsura,
Kaq panë në botën e njerëzve
Në një vizitë,
Shumë më te shkurtër se rruga
Gjithçka u dukej makth ëndrre, makth drite
trupëzuar tek një flokëverdhë si shtojzovallet
Ulur në hijen e zonjave të shtëpisë
Duke thurur gërsheta tatuazhesh zhgënjimi
Të tepruara nga një natë më parë
Në pritje të “MIRËMËNGJESIT” të shtojzovalleve
Duke u ngjasuar me veten,
Me frymë i lanë trupin,
Me qerpikët e gjatë i krehën flokët,
Zërat dhe dritat ia qepën mantel,
Duke e bërë simotrën e tyre
Nën ritmin shtojzovall:
“SHTOI ZOT VALLET”
Shtojzovallja e re kërcente
Duke argëtuar dhe tatuazhin e zhgënjimit...
No.i.d- Legjend
- Numri i postimeve : 2728
PIKE : 4556
Popullariteti : 82
Data e regjistrimit : 26/06/2010
Mosha : 31
Re: IRENA GJONI
NE VEND TE PROLOGUT
Këtu
jam një dilemë e rrënjosur në përjetësi;
ëndërrim flakërues që turfullon si kalë i harbuar;
melankoli e muzgut;
demon i zbutur e hiç në krijim fytyrash;
prekje e realitetit me shqisat e të verbërit;
një psherëtimë galaktike;
një jehonë e saj në shpellat primitive;
dashuri e mallkuar në mëkate epshi;
perlë princesash e nimfë e pavdekshme;
mallkim i vendosur në altar martese;
mjegull e djegur në hapësirë të plakur;
tradhëti shkretëtire në oaze makthesh;
engjëll misteresh i dalë prej ferrmendjeve;
një lot shumëngjyrësh i theksuar nga koha;
imazh i rilindur prej hirit që predikon;
tatuazh në shpirt të detit.
Këtu
jam vetvetja
në pretendim
që të ngelem vetvetja në çdo kohë…
Këtu
jam një dilemë e rrënjosur në përjetësi;
ëndërrim flakërues që turfullon si kalë i harbuar;
melankoli e muzgut;
demon i zbutur e hiç në krijim fytyrash;
prekje e realitetit me shqisat e të verbërit;
një psherëtimë galaktike;
një jehonë e saj në shpellat primitive;
dashuri e mallkuar në mëkate epshi;
perlë princesash e nimfë e pavdekshme;
mallkim i vendosur në altar martese;
mjegull e djegur në hapësirë të plakur;
tradhëti shkretëtire në oaze makthesh;
engjëll misteresh i dalë prej ferrmendjeve;
një lot shumëngjyrësh i theksuar nga koha;
imazh i rilindur prej hirit që predikon;
tatuazh në shpirt të detit.
Këtu
jam vetvetja
në pretendim
që të ngelem vetvetja në çdo kohë…
No.i.d- Legjend
- Numri i postimeve : 2728
PIKE : 4556
Popullariteti : 82
Data e regjistrimit : 26/06/2010
Mosha : 31
Re: IRENA GJONI
--DASHURI BUZË GREMINE
Bëmë dashuri buzë një gremine
Në mollëzat e gishtave të tu,
një cermë hëne të prek
Me ty ëngjëll jam dashuruar unë,
Me ty nata e greminës,
Me ty hëna e njohur si hajdute zemrash
S’di kujt t’ia prishësh
Gremina të josh me fundin e mistershëm
Gëlltit një copë gremine
Hëna të josh me cermën e saj
Gëlltit një copë hënë
Thua se unë të josh me sekretet e pathëna
Gëlltit një sekret timin
Mua më duhet të të shpëtoj
prej vetes sime, greminës dhe hënës
Duke të futur në një akuarium shpirti
të padepërtueshëm prej shumë palë sysh njëherësh
se dashuria ha koka...--
Bëmë dashuri buzë një gremine
Në mollëzat e gishtave të tu,
një cermë hëne të prek
Me ty ëngjëll jam dashuruar unë,
Me ty nata e greminës,
Me ty hëna e njohur si hajdute zemrash
S’di kujt t’ia prishësh
Gremina të josh me fundin e mistershëm
Gëlltit një copë gremine
Hëna të josh me cermën e saj
Gëlltit një copë hënë
Thua se unë të josh me sekretet e pathëna
Gëlltit një sekret timin
Mua më duhet të të shpëtoj
prej vetes sime, greminës dhe hënës
Duke të futur në një akuarium shpirti
të padepërtueshëm prej shumë palë sysh njëherësh
se dashuria ha koka...--
No.i.d- Legjend
- Numri i postimeve : 2728
PIKE : 4556
Popullariteti : 82
Data e regjistrimit : 26/06/2010
Mosha : 31
Re: IRENA GJONI
--PËRNDRITJE (F)LOÇKE
Trishtimi endet
në perëndimin e diellit.
Muzgu ngrihet nga thellësitë,
duke mbajtur në sup
arkivolin e heshtjes.
Dalëngadalë
erresira nis rëndon mbi ajrin
Trupi i (F)loçkës ershëm farfurin
duke përndritur natën
Eshtë ora e saj...
Trishtimi endet
në perëndimin e diellit.
Muzgu ngrihet nga thellësitë,
duke mbajtur në sup
arkivolin e heshtjes.
Dalëngadalë
erresira nis rëndon mbi ajrin
Trupi i (F)loçkës ershëm farfurin
duke përndritur natën
Eshtë ora e saj...
No.i.d- Legjend
- Numri i postimeve : 2728
PIKE : 4556
Popullariteti : 82
Data e regjistrimit : 26/06/2010
Mosha : 31
Re: IRENA GJONI
-PUTHJE
Një çast puthjeje-
një mrekulli bote
Strukur
si princesha e perlave
Brenda guackës
së shpirtit të muzgut
Një çast puthjeje-
një mrekulli bote...
Një çast puthjeje-
një mrekulli bote
Strukur
si princesha e perlave
Brenda guackës
së shpirtit të muzgut
Një çast puthjeje-
një mrekulli bote...
No.i.d- Legjend
- Numri i postimeve : 2728
PIKE : 4556
Popullariteti : 82
Data e regjistrimit : 26/06/2010
Mosha : 31
Re: IRENA GJONI
-PENG NË VARREZA
Në mbërritje tek çdo qytetërim,
Pyes ku janë varrezat
Marr rrugën e dritës së lagësht
duke i ruajtur sytë prej ftohjes
për të mos humbur spektaklin
e dhënë enkas për mua
Një trompë e ngjirur-
gërrisje e portës së varrezave
e lodhur nga përsëritjet shekullore,
uron mirëseardhjen time
Parada e qiparizave të ngatërruar në moshë,
bën përzgjedhjen e mysafirëve
të hyrë nëpërmjet portës së tyre
Portë qiparizash,
e hapur kanatash për kukuvajkat,
E mbyllur përjetësisht për diellin
Këmbëngulës përtej portës
ku përditë, gjatë gjithë ditës,
ka perëndime varrezash
dhe muzgje varrezash
Hapat e nemitur,
përshkojnë relievët e bardhë të varreve
Atelie të ekspozitës së fotografive të të vdekurve
Aty - këtu fatsjellësit e së gjallës,
që jetojnë ende
si relike të qytetërimeve të vdekura
Ndoshta fatsjellës dhe për flirte,
dashuri skeletesh
Gjithçka në kthetrat
e konglomerateve të vajeve
... ... ... ...
Koha po gërryen
Duke më lënë peng të saj në varreza
Në këtë rudiment
të botës së zhurmshme të së gjallës...
Në mbërritje tek çdo qytetërim,
Pyes ku janë varrezat
Marr rrugën e dritës së lagësht
duke i ruajtur sytë prej ftohjes
për të mos humbur spektaklin
e dhënë enkas për mua
Një trompë e ngjirur-
gërrisje e portës së varrezave
e lodhur nga përsëritjet shekullore,
uron mirëseardhjen time
Parada e qiparizave të ngatërruar në moshë,
bën përzgjedhjen e mysafirëve
të hyrë nëpërmjet portës së tyre
Portë qiparizash,
e hapur kanatash për kukuvajkat,
E mbyllur përjetësisht për diellin
Këmbëngulës përtej portës
ku përditë, gjatë gjithë ditës,
ka perëndime varrezash
dhe muzgje varrezash
Hapat e nemitur,
përshkojnë relievët e bardhë të varreve
Atelie të ekspozitës së fotografive të të vdekurve
Aty - këtu fatsjellësit e së gjallës,
që jetojnë ende
si relike të qytetërimeve të vdekura
Ndoshta fatsjellës dhe për flirte,
dashuri skeletesh
Gjithçka në kthetrat
e konglomerateve të vajeve
... ... ... ...
Koha po gërryen
Duke më lënë peng të saj në varreza
Në këtë rudiment
të botës së zhurmshme të së gjallës...
No.i.d- Legjend
- Numri i postimeve : 2728
PIKE : 4556
Popullariteti : 82
Data e regjistrimit : 26/06/2010
Mosha : 31
Re: IRENA GJONI
--TATUAZH NË LEKURËN E DITËVE
Në lëkurën e ditëve
me majën e stërkalave të detit
të djegur nga malli për ty,
Le në tatuazh fytyrën time
Që t’i ngjaj origjinalit,
i derdh flokëve
parfum mimozash të verdha
të mbira, të bleruara e të lulëzuara
në rrugën e detit
përshkuar me hapa të kaltër
ku çdo hapkaltër i penduar,
kthehej mbrapsh
Duke u shndërruar në një saksi mimoze
që për t’u bërë parfumi
më epshndjellës në botë,
thithte me zemër
esencën e jodit, kripës
kaltërsisë dhe hapësirës
...Ndaj tatuazhi në lëkurën e ditëve
më ngjan tmerrësisht mua...
Në lëkurën e ditëve
me majën e stërkalave të detit
të djegur nga malli për ty,
Le në tatuazh fytyrën time
Që t’i ngjaj origjinalit,
i derdh flokëve
parfum mimozash të verdha
të mbira, të bleruara e të lulëzuara
në rrugën e detit
përshkuar me hapa të kaltër
ku çdo hapkaltër i penduar,
kthehej mbrapsh
Duke u shndërruar në një saksi mimoze
që për t’u bërë parfumi
më epshndjellës në botë,
thithte me zemër
esencën e jodit, kripës
kaltërsisë dhe hapësirës
...Ndaj tatuazhi në lëkurën e ditëve
më ngjan tmerrësisht mua...
No.i.d- Legjend
- Numri i postimeve : 2728
PIKE : 4556
Popullariteti : 82
Data e regjistrimit : 26/06/2010
Mosha : 31
Re: IRENA GJONI
--ZOT NA RUAJ
Makthet e përditshëm
Ëngjëllorë në absurdin e tyre
Maktherozionëngjëllor
Çuditshëm si një gjarpër i dehur
lëpin dhe përpin
plagët e lëna përditshëm nga vuajtjet,
nga pasiguria amorfe,
që bëhet më hermetike në dëshifrim
nga format kameleon që shfaq.
Nga iluzionet e djegura
prej vet iluzioneve
Nga gjaku që pikon mbi të ardhmen
pa e ditur ku e ka burimin,
pa e ditur në e ushqen për ringjallje,
apo për inekzistencë...?
Zot na ruaj!
Makthet e përditshëm
Ëngjëllorë në absurdin e tyre
Maktherozionëngjëllor
Çuditshëm si një gjarpër i dehur
lëpin dhe përpin
plagët e lëna përditshëm nga vuajtjet,
nga pasiguria amorfe,
që bëhet më hermetike në dëshifrim
nga format kameleon që shfaq.
Nga iluzionet e djegura
prej vet iluzioneve
Nga gjaku që pikon mbi të ardhmen
pa e ditur ku e ka burimin,
pa e ditur në e ushqen për ringjallje,
apo për inekzistencë...?
Zot na ruaj!
No.i.d- Legjend
- Numri i postimeve : 2728
PIKE : 4556
Popullariteti : 82
Data e regjistrimit : 26/06/2010
Mosha : 31
Re: IRENA GJONI
-NATË ALI PASHE
" Sonte gjumë s’ka Janina
Val’ e gjolit diçka thotë
Ujë të ëmbël pi Frosina
Ali Pasha helm dhe lotë..."
(Populli)
...ma pëshpërit si ledhatim mes flokësh
...më puth ëndërrisht
...ma pëshpërit përsëri
për të më arratisur gjumin
Ëmbël ma nis ogurin e vrasjes
në këtë natë sterrë përballë Posejdonit
Ku heshtjen e sipërfaqshme
e shprish angullima e qenit
dhe oshëtima e valëve…
Heshto ti qen që angullin për kob!
Heshto!
Heshto det, heshto dhe ti!
Dëgjohet klithma e heshtur e vrasjes sime!
Njeriu që po më vret
më përqafon fort, përkëdhelshëm,
dhimbshëm, dashurisht, përmallshëm
në krahët e tij.
Vazhdon të më puthë
O Perëndi, më ëmbël se vetë Erosi
Je ti Ali Pash modern,
endur labirintheve
te kujtesave të kohëve
që përzgjedh për të më vrarë
pikërisht me dashuri
Je ti
projektuesi i imaxheve
të zhgjëndërrta të së ardhmes
që me vret
duke më lënë gjallë…
" Sonte gjumë s’ka Janina
Val’ e gjolit diçka thotë
Ujë të ëmbël pi Frosina
Ali Pasha helm dhe lotë..."
(Populli)
...ma pëshpërit si ledhatim mes flokësh
...më puth ëndërrisht
...ma pëshpërit përsëri
për të më arratisur gjumin
Ëmbël ma nis ogurin e vrasjes
në këtë natë sterrë përballë Posejdonit
Ku heshtjen e sipërfaqshme
e shprish angullima e qenit
dhe oshëtima e valëve…
Heshto ti qen që angullin për kob!
Heshto!
Heshto det, heshto dhe ti!
Dëgjohet klithma e heshtur e vrasjes sime!
Njeriu që po më vret
më përqafon fort, përkëdhelshëm,
dhimbshëm, dashurisht, përmallshëm
në krahët e tij.
Vazhdon të më puthë
O Perëndi, më ëmbël se vetë Erosi
Je ti Ali Pash modern,
endur labirintheve
te kujtesave të kohëve
që përzgjedh për të më vrarë
pikërisht me dashuri
Je ti
projektuesi i imaxheve
të zhgjëndërrta të së ardhmes
që me vret
duke më lënë gjallë…
No.i.d- Legjend
- Numri i postimeve : 2728
PIKE : 4556
Popullariteti : 82
Data e regjistrimit : 26/06/2010
Mosha : 31
Deqani-ks :: Arti & Kultura :: Poezi
Faqja 1 e 1
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi