60 sëmundjet që rrezikojnë fëmijët nga lindja deri në adoleshencë.

23. Kolapsi (sinkopa)
Kolapsi (sinkopa, alivanosja) është humbje e shkurtër e vetëdijes me kohëzgjatje prej disa sekondave ose minutave.
Sinkopa ndodh si rezultat i asaj që truri nuk ka oksigjen të mjaftueshëm. Shkaku shpeshherë nuk është i njohur. Mund të bëhet fjalë për njërën që vijon: Rënia e përnjëhershme e tensionit të gjakut mund të sjellë gjer te sinkopa. Ajo mund të jetë e provokuar gjatë ngritjes së shpejtë në pozitë të drejtë. Punë e mundimshme ose loja, posaçërisht nëse koha është e nxehtë. Frymëmarrja e shpejtuar (hiperventilacioni). Gjatë gjendjes së stresit dhe brengës i cili mund të veprojë në tensionin e gjakut. Si reaksion i ndaj ndonjë ilaçi. Kollitje e shprehur, dhembje gjatë urinimit ose lëvizje të dukshme të zorrëve. Zgjatjes ose lakimit të shpejtë të kokës mënjanë. Rënia e sheqerit në gjak (i shpeshtë te njerëzit me diabet). Alkool, marihuanë, kokainë. Shtypje e qafës (psh. Jaka e ashpër e ngushtë). Dhembje e fortë gjatë lëndimeve, frika. Probleme të zemrës, probleme me shtypjen e gjakut, sëmundje të ndryshme.
Sinkopa mund të ndodhë në cilën do moshë, por alivanosja për shkak të rrënjës së menjëhershme të tensionit së gjakut është më e shpeshtë te personat më të moshuar. Te fëmijët problemi më së shpeshti tejkalohet me rritjen.
Para se të alivanoset fëmija ndien dobësim ose dridhje, zbehet dhe mund të ankohet në ndjenjë të nxehtësisë, dhembje në bark ose çrregullime në të shikuarit.

24. Kolikë infantile

Në moshën mes 2 dhe 16 javë disa bebe kalojnë nëpër periudhën kur qajnë rregullisht dhe pa arsye të qartë. Këto kriza të qarjes zgjasin më së paku tre orë dhe zakonisht paraqiten vonë pasdite ose herët në mbrëmje. Duket sikur fëmija vuan nga dhimbje barku. Kjo dukuri njihet më emrin “kolikë” dhe shfaqet te rreth një e treta e të gjithë foshnjave. Zakonisht nuk ndihmon nëse e merrni fëmijën në dorë dhe mundoheni ta qetësoni duke e luhatur. Në rastet më të lehta shfaqen vetëm periudha kur fëmija është i shqetësuar. Shkaku për paraqitjen e kolikave nuk dihet, por ato kalojnë-pa tretman-pas disa javësh. Kolikat paraqiten prej dy deri katër javët e para të jetës dhe maksimumin e tyre e arrijnë rreth javës së gjashtë deri të tetën. Zakonisht foshnja duket e shëndoshë dhe e kënaqur, deri vonë pasdite apo herët në mbrëmje kur shfaqen simptomat që vijojnë: Bebja bën grimasa që tregojnë se diçka i dhemb. Fytyra i skuqet. I shtrin këmbët, duke treguar kështu se i dhemb barku. Qan zëshëm dhe e shqetësuar. Të qarët zgjat nga tre orë apo më shumë dhe nuk qetësohet. Më në fund fiton gazra ose zbrazje, kjo shfaqet më shpesh kur do të ndërpritet të qarët, por mund të jetë edhe koincidencë.
Epizodat kalojnë, asgjë e keqe nuk i ndodh bebes.

25. Kongjestia (ënjtësira) e sinuseve
Hunda ka shtatë vrima ashtërore të mbushura me ajër(sinuse), cilat ndihmojnë që ajri i cili kalon nga këtu, të ngrohet dhe laget. Kur fëmija ka ndezje të sinuseve ai ndjen se është i zënë, shtypje ose dhembje në fytyrë, në anën e sinusit të zënë, kollitje dhe sekrecion nga hunda. Kongjestia e sinuseve ndodh kur janë bllokuar vrimat e sinuseve në zbrazëtirat e hundës. Në atë rast sekrecioni normal nga sinuset nuk zbrazet, kështu që bëhet mbushja e tepërt dhe ndjenjë shtypëse. Zakonisht kjo paraqitet gjatë të ftohurit dhe shpeshherë është e përcjellë me temperaturë të lartë. Pa trajtim sinuset zakonisht hapen pas një jave. Komplikimi kryesor është nëse bëhet shumimi i baktereve në sinusin e bllokuar, duke shkaktuar infekcion (sinusitis). Në atë rast vjen deri te paraqitja e temperaturës së lartë, kurse dhembja rritet. Ndonjëherë lëkura mbi sinuset (rreth syrit ose faqeve) skuqet dhe gufon. Ky tip i sinusit duhet të mjekohet me antibiotikë. Infekcionet e përsëritura të sinuseve mund të shkaktojnë kollitje kronike. Sinusi kronik karakterizohet me kokëdhembje, sekrecion nga hunda, kollitje dhe opstrukcion të hundës (hunda e zënë, mbyllur).

26. Kontrolli i parë i bebes tuaj
Ju lindët një bebe të mrekullueshme. Numëruat 10 gishta të bukur, një hundë dhe të tjera. Fëmija duket pa të meta. Por, a është ashtu? Ndonjëherë pas pamjes ideale, prapë se prapë mund të fshihet problem shëndetësor. Para se ta lëshoni spitalin, mjekët do ta kontrollojnë beben tuaj dhe do të bëjnë teste dhe tretmane të caktuara. Me ta, do të sigurohen që fëmija është e shëndoshë dhe do të ndihmojnë që të mbetet ashtu.

27. Shtangimet (sulmet)
Shkaqet e shumta të cilat sjellin deri te ngacmimi i trurit mund të sjellin edhe deri te shtangimet. Për shembull, shtangime mund të ndodhin si rezultat i sasisë së ulët të sheqerit në gjak ose çrregullimi i disa përbërjeve normale në gjak. Shtangime mund të ndodhin si rezultat të dëmtimit traumatik të trurit infekcione, paraliza cerebrale, retardimi mental, tumore të trurit, hidrocefalus, anomali të trurit. Megjithate kur flitet për shtangimet që kanë burrim nga truri të ashtuquajtura konvulzione, më së shpeshti mendohet në sulme epileptike si dhe sulme të tjera të ngjajshme të epilepsisë. Epilepsia relativisht është sëmundje e shpeshtë. Sulmet febrile nuk duhet të ngatërrohen me epilepsinë. Këto sulme nuk janë të shkaktuara nga temperatura. Epilepsia manifestohet me forma të ndryshme të sulmeve, të cilat ndodhin si rezultat i ndryshimeve të trurit.
28. Laringobronkitisi
Laringobronkitisi është ndezja e fytit (laringiti) dhe gypave të frymëmarrjes (trakesë dhe bronkeve). Shkaktarët janë viruse të thjeshta, më së shpeshti virusi parainfluenca tip 1, e më rrallë mikoplazma pneumonie.
Klinikisht karakterizohet me frymëmarrje të vështirësuar të ajrit, kollitje dhe marrje të zërit. Te fëmijët më të rritur mund të paraqitet humbja e zërit, dhembje në fyt dhe kollitje e cila krahasohet me ulurimë të qenit. Ekziston mundësia që infekcioni të lëshohet në rrugët e poshtme të frymëmarrjes dhe të paraqitet frymëmarrje fishkëlluese e ndëgjueshme-opstrukcion. Në raste të rënda ka mundësi që të paraqiten çrregullime të sistemit kardiovaskular dhe sistemit nervor dhe dehidratacioni. Terapia përcillet në kushte spitalore. Me infusion intravenoz jepen lëngje, fëmija vendoset në oksigjen, laget ajri dhe jepen antibiotikë, ndonjëherë kortikosteroide. Antihistaminikët janë të kontraindikuar në raste më të vështira fëmija intubohet.

29. Leucemia te fëmijët
Leuçemia te fëmijët është një lloj kanceri. Ai është kancer i qelizave të bardha. Qelizat e bardha krijohen në palcën ashtërore (pjesa e butë e e mesit të ashtit). Roli primar i tyre është që të luftojnë kundër infeksioneve. Kur fëmija është i sëmurë nga leukemia, palca ashtërore prodhon një numër të madh të qelizave abnormale të cilat i shtypin qelizat normale të gjakut. Kjo i vështirëson funksionet e gjakut. Nuk ka numër normal të qelizave të bardha të gjakut, për të luftuar me infeksionin. Pasi që gjatë leukemisë është çrregulluar edhe prodhimi i pllakave të gjakut (trombociteve) fëmijët kanë gjakosje nëpër lëkurë dhe në organet e brendshme. Leucemia e fëmijëve fillon në palcën ashtërore . Prej atje mund të përhapet edhe nëpër pjesët e tjera të organizmit. Nuk ekziston test special me anë të së cilit mund të bëhet zbulimi i hershëm i leucemisë. Ekzistojnë më tepër tipe të leuçemisë: Limfoblaste dhe jo limfoblaste. Në marrëdhënie me fillimin dhe rrjedhjen e sëmundjes ekzistojnë: Akute dhe Kronike.
Të gjitha moshat mund ta fitojnë leukeminë. Ky është lloji më i shpeshtë i kancerit, te fëmijet. Te raca e bardhë është më e shpeshtë, në krahasim me racat e tjera. Njësoj sëmuren edhe djemtë edhe vajzat. Më së shpeshti paraqitet në moshën 2-8 vjeçare.

30. Pneumonia
Pneumonia është ndezje e mushkërive të bardha (është prekur parenhimi i mushkërive, alveolet dhe septave interalveolare). Paraqitet shpesh te fëmijët. Sipas OBSH (Organizat Botërore Shëndetësore1988) klasifikimi është bazuar në tre kriteriume: anatomike, etiologjike dhe funkcionale, në bazë të pasqyrës klinike. Forma e butë te të cilët është prezente kollitja ose frymëmarrja e vështirësuar, numri i respiracioneve është normal për moshën. Forma mesatare – prezenca e kollitjes, frymëmarrja e shpejtësuar (tahipnea), pa tërheqjen e hapsirave ndër dhe mes brinjëve (tirazh). Forma e rëndë – kemi kollitje, tahipne, tirazh, por nuk ka mavijosje (cianozë) fëmija mund të pijë lëngje. Forma shumë e rëndë – prezenca e kollitjes, frymëmarrja e vështirësuar (dispnea), tirazh, cianoza, pranimi i lëngjeve është i vështirësuar. Pneumonia neonatale – pneumonia tek foshnjet, frekuenca e frymëmarrjes është më e madhe se 60/min, është i pranishëm tirazhi dhe ekspiracioni i dëgjueshëm (frymëmarrje e përmbledhur). Shpesh shkaktarë janë viruset–virusi respirator sinciciel (VRS) te fëmijët 10 muajsh deri në 2,5 vjet, te fëmijët prej 5 muajsh deri 5 vjeç – adenovirusi dhe te fëmijët më të moshuar influenca dhe parainfluenca.

31. Puberteti
Puberteti është koha kur nën ndikimin e hormoneve, trupi i vajzave dhe i djemve ndryshon dhe piqet. Fëmija juaj do piqet prej fëmije në grua gjegjësisht burrë. Zakonisht, te vajzat fillon më herët se sa te meshkujt. Ekziston një diapazon i gjerë i moshës kur mund të fillojë. Te vajzat më shpesh fillon mes 9-13 vjet. Te djemtë mes 10 dhe 16 vjet. Më shpesh fillon në të njëjtën kohë siç ka ndodhur te prindërit. Puberteti mund të zgjas e dhe deri 8 vjet. Te disa njerëz mbaron më herët. Te të tjerë rrjedh më ngadalë. Nëse jeni të brengosur rreth ndryshimeve nëpër të cilat kalon fëmija juaj. Nëse mendoni se herët shfaqen këto ndryshime apo se shfaqen me vonesë.
Cilat ndryshime priten te vajzat?
Zakonisht në fillim rriten gjinjtë
Pastaj i fiton menstruacionet e para dhe fillon cikli menstrual. Zakonisht kjo ndodh, gjatë 2 viteve pasi kanë filluar të rriten gjinjtë
Paraqiten qime në pjesën pubike (pjesën mes këmbëve) dhe nën sqetulla
Lëkura bëhet më e yndyrshme. Paraqiten puçrra (akne).
Era e trupit bëhet më e fortë
Fillon të fitojë në peshë, sidomos rreth kofshëve.
Fillon me shpejtësi të rritet në lartësi
Cilat ndryshime priten te djemtë?
Rritet penisi dhe testiset (herdhet). Zakonisht ky është ndryshimi i parë
Zëri trashet
Rritet në lartësi. I zgjerohen supet
Bëhet leshator në duar, fytyrë, këmbë dhe në pjesën pubike (pjesën mes këmbëve)
Lëkura bëhet më e yndyrshme. Mund t’i shfaqen puçrra (akne)
Era e trupit intensifikohet
Fillon të fitojë në peshë

32. Refluksi vezikoureteral
Te vajza juaj tre vjeçare është diagnostikuar infeksion urinar dhe mjeku juaj dyshon se ka refluks vezikoureteral. Nëpër kokë kalojnë më shumë pyetje, për të cilat kërkoni përgjigje. Për çfarë anomalie bëhet fjalë, si është rrjedha dhe tretmani, ç’mund të bëhet që të korigjohet? Urina krijohet në veshka, dhe prej atje përmes kanaleve të quajtura ureterë drenazhohet në fshikëzën e urinës. Kur mbushet fshikëza, fitojmë senzacion për urinim: fshikëza kontraktohet, ndërsa sfinkteri i jashtëm i uretrës (kanal përmes të cilit urina hudhet jashtë nga fshikëza) relaksohet dhe urina hudhet jashtë. Refluksi vezikoureteral shfaqet kur gjatë kontraktimit të fshikëzës urina në vend që të hudhet jashtë përmes uretrës, kthehet prapa përmes ureterëve në veshka. Urina shkon nëpër rrugë të gabuar.

33. Sindroma nefrotike
Ç’ndodh me veshkat dhe me organizmin te sindroma nefotrike?
Funksioni kryesor i veshkave është që t’i filtrojnë produktet hedhëse përfundimtare që krijohen gjatë metabolizmit, nga gjaku në urinë. Kjo realizohet në atë mënyrë që gjaku qarkullon në veshka nëpër një rrjetë kapilarësh (enët më të imta të gjakut), që lejojnë filtrim të ujit dhe molekulave të imta, por nuk lejojnë të humbasin molekulat e mëdha, siç janë proteinat. Mund të thuhet se veshkat punojnë si një sitë. Te sindroma nefrotike, si rezultat i inflamacionit, vrimat e “sitës” bëhen më të mëdha, dhe nëpër to nga gjaku në urinë kalojnë proteinat, dhe kjo, së pari ato me masë molekulare më të vogël, siç janë albuminat. Albuminat paraqesin pjesë përbërëse të rëndësishme të gjakut. Njëri nga funksionet e tyre është ta mbajnë ujin të mos kalojë përmes kapilarëve në indet përreth. Kur niveli i albuminave në gjak është shumë i ulët (si rezultat i asaj se humben me urinën, siç është rast te sindroma nefrotike), uji del nga kapilaret, akumulohet në indet përreth dhe shkakton të ënjtura, që paraqesin karakteristikë kryesore e sindromës nefrotike. Veshkat duke u përpjekur ta kompensojnë humbjen e albuminave përmes urinës, e mbajnë kripën më shumë se zakonisht dhe me këtë të ënjturat potencohen.

34. Cirkumcizioni
Nën cirkumcizion nënkuptojmë ndërhyrje kirurgjike me të cilën hiqet lafsha që e mbulon majën e penisit.
Shumica e shoqatave të pediatërve duke e përfshirë edhe Akademinë Amerikane për Pediatri nuk e rekomandojnë cirkumcizionin si rutinë. Rekomandimi i tyre është që vendimin për cirkumcizion ta sjellin prindërit. Shkaqet që vijojnë mund të ndikojnë në vendimin për cirkumcizion.

35. Temperatura e lartë

Temperatura e lartë është simptomë e shpeshtë në fëmijëri, e cila te prindër pa edukatë mjekësore dhe pa eksperiencë të mjaftueshme shpesh shkakton stres dhe reakcion paniku.
Temperatura trupore normale është 37 0C. Gjatë ditës mund të fluktuojë nga 36.10 C në mëngjes deri 380C vonë pasdite, por fëmija është në gjendje të mirë shëndetësore dhe është i disponuar. Në përgjithësi, llogaritet se temperatura është e lartë nëse temperatura rektale (në pasdalje) është mbi 38°C, orale (në gojë) mbi 37.8°C ose aksilare (nën sqetulla) mbi 37.2°C. Termometri më i sigurtë është elektroniku, ai është më i lehtë për përdorim, por më i shtrenjtë. Më shpesh përdoret termomteri prej qelqi me zhivë, i cili është edhe më i lirë. Mund të përdoret për matje të temperaturës aksilare, por edhe rektale dhe orale. Para çdo përdorimi, është e rëndësishme që të shkundet zhiva, ashtu që vija e zhivës të bie nën 370 C. Pas çdo përdorimi lajeni me ujë dhe e thani. E rruani në vend të sigurtë larg fëmijëve, në këllëf që të mbrohet nga thyerja.
Zakonisht temperatura nuk është e rrezikshme, as që mund t’i bëj keq fëmijës me përjashtim kur është e lartë (mbi 41.10), kur mund të ketë efekte të padëshirueshme mbi funksionin e trurit. Në fakt, temperatura e lartë gjatë infeksioneve është e dobishme për organizmin. Në kushte të temperaturës së lartë, mikroorganizmat (shkaktarët e infeksioneve) shumëzohen më ngadalë, dhe krijojnë më pak produkte toksike.

36. Thithja e gishtit
Thithja e gishtave është një gjë normale nëse bëhet fjalë për foshnjë. Shumica e fëmijëve e humbin këtë shprehi diku mes vitit të 2-4. Deri në shtatë vjet zakonisht nuk ka efekte negative të përhershme te dhëmbët, pasi që bëhet fjalë për dhëmbët e parë, të qumështit, të cilët sidoqoftë do të ndërrohen. Nëse thithja vazhdon edhe pas vitit të shtatë, pasi do dalin dhëmbët e përhershëm, do të shfaqen probleme me dhëmbët. Lëkura e gishtit që thithet, nën ndikimin e pështymës, mund të lëndohet dhe të jetë derë e hapur për infektime. Duke i prekur sendet e ndryshme e pastaj duke e futur gishtin në gojë mund të futen mikroorganizma të ndryshëm, disa prej tyre të aftë të shkaktojnë sëmundje. Thithja e tepërt e gishtit të madh mund të sjell deri te deformimi i qiellzës dhe i dhëmbëve, duke e ndryshuar nivelin e dhëmbëve (kafshimin). Qiellëza bëhet e lartë, kafshimi i parregullt, pasi që dhëmbët e sipërm dalin përpara dhe jashtë. Te disa fëmijë formulimi i disa tingujve është i çrregulluar.

37. Shwndeti i tepwrt te fëmijët
Trashësia përkufizohet si prezencë e tepërt e dhjamit. Fëmija i trashë ka më shumë ind dhjamor, sesa që përputhen për moshën. Trashësia shpesh është karakteristikë familjare. Prindërit e trashë është e mundshme të kenë fëmijë të trashë. Kjo është rezultat i kombinimit të faktorëve të trashëgimisë dhe mënyrës jo të shëndetshëm të ushqimit dhe të jetesës, me mungesë të aktivitetit fizik. Ndonjëherë trashësia është e shkaktuar nga shkaqe mjekësore (sëmundje) ose si rezultat i ndikimit të disa barërave. Çfarë problemesh mund të shkaktojë trashësia?
Trashësia mund të sjell deri te astma dhe deri në apne në gjumë. Mund të sjell deri në sëmundje të zemrës, sëmundje të sheqerit, tension të lartë, pikë në tru dhe kancer.
Fëmijët e trashë mund të jenë të përqeshur dhe të larguar nga shoqëria. Fëmijët e trashë janë me rrezik më të madh për depresion.

38. Urinim i pavullnetshëm natën
(Enuresis nocturna)
Me termin “urinim natën”, emërtohet urinimi i pavullnetshëm gjatë të fjeturit. Duhet të dallohet nga urinimi ditën, kur urinimi i pavullnetshëm ndodh gjatë ditës. Urinimi natën haset shpesh tek fëmijët. Llogaritet si problem, nëse paraqitet te fëmijë meshkuj më të mëdhenj se 6 vjet dhe te vajza më të mëdha se 5 vjet. Urinimi i pavullnetshëm natën është frustruese edhe për fëmijën edhe për prindërit, duke shkaktuar ndjenjë të nënçmimit te fëmija. Asnjëherë nuk duhet të hidhërohemi e as të dënojmë fëmijë që urinon natën, pasi që ai këtë nuk e bën me vullnet. Sipas një teorie është prezent çrregullim i gjumit dhe i qendrës për zgjim në trurin e madh. Këta fëmijë flenë shumë fortë dhe nuk zgjohen kur do të fitojnë shtytje për urinim.
Sipas një teorie tjetër bëhet fjalë për çrregullim / mungesë e hormonit të hipofizës, i cili normal tajitet gjatë natës dhe shpie deri tek krijimi i një sasie më të vogël të urinës gjatë natës.

39. Verdhëza
Verdhëza karakterizohet me ngjyrosje të verdhë të lëkurës dhe të syve. Shpesh haset te të porsalindurit (te 6 nga 10 të porsalinur shfaqet verdhëza, e shkallës së ndryshme), te foshnjat e lindura para kohe ajo është më e shpeshtë. Verdhëza është e shkaktuar nga teprica e substancës kimike e quajtur bilirubinë, e cila normal eliminohet përmes mëlçisë. Mëlçia e të porsalinurit është e pazhvilluar mjaftueshëm, por më shpesh për disa ditë ajo aftësohet që ta procesojë bilirubinën. Nëse bëhet fjalë për foshnjë të lindur në kohë, verdhëza e shprehur lehtë nuk është diçka që duhet t'ju brengos, ajo do të tërhiqet përafërsisht për një javë. Prapë se prapë, nëse foshnja ka lindur para kohe ose është e sëmurë, apo niveli i bilirubinës në gjak është shumë i lartë, e nevojshme është një ndjekje e kujdesshme dhe tretman mjekësor. Verdhëza mund të jetë e shkaktuar dhe nga shkaqe tjera, si prania e kundërtrupthave ndaj grupeve të gjakut (Rezus faktor ose ABO inkompatibili), anemia hemolitike, hepatiti dhe galaktozemia.

40. Veshkat
Normalisht ekzistojnë dy veshka, të vendosura në regjionin e mesit nga të dy anët e shtyllës së kurrizit, nën anën e poshtme të brinjëve. Përmes veshkave nga organizmi juaj nxirren tepricat e ujit dhe produktet e fundit të metabolizmit. Funksioni kryesor i veshkave është që nga gjaku të mënjanohen produktet e fundit të metabolizmit, e gjaku i pastruar të kthehet në trup. Çdo minutë, përmes arterieve të veshkave, në veshka hyn rreth një litër gjak (një e pesta e tërë gjakut që pompohet nga zemra). Pasi të pastrohet, gjaku kthehet prapa, përmes venave të veshkave. Veshkat posedojnë sistem të komplikuar për filtrim. Në çdo veshkë ekzistojnë rreth një milion njësi, të quajtura nefrone. Çdo nefron përmban një filtër të vogël të quajtur glomerul, i cili është i lidhur me kanalthet. Teprica e ujit së bashku me produktet hedhëse ndahet nga gjaku me një proces të quajtur filtrim dhe shkon në kanalthe. Pjesa më e madhe e ujit dhe e materieve tjera të cilat janë të rëndësishme për organizmin kthehen prapë në gjak përmes kanaltheve. Në këtë mënyrë produktet hedhëse koncentrohen në urinë. Nga kanalthet urina mbartet në kanalin të quajtur legeni i veshkës, e pastaj përmes ureterëve në fshikëzën e urinës, dhe më në fund përmes uretrës jashtë. Normalisht, veshkat krijojnë rreth 1-2 litra urinë çdo ditë, në varësi nga sasia e ujit të pirë. Veshka normale ka aftësi të lejojë një mbingarkim. Nëse humbet njëra veshkë, tjetra veshkë zmadhohet që ta kompensojë funksionin e veshkës tjetër.

41. Vjellja
Infeksionet akute të zorrëve, të shkaktuara nga bakteret dhe viruset gjithashtu shkaktojnë vjellje dhe diarre, të cilat transmetohen lehtë nga fëmija në fëmijë. Në raste të tilla është e rëndësishme të izolohen të sëmurët. Vjellje dhe diarre mund të paraqitet si fenomen shoqërues gjatë infeksionit të veshit, infeksion urinar ose gjatë problemeve tjera. Vjellje karakteristike haset te stenoza e pilorit (anomali e lindur, te e cila është prezent ngushtim te dalja nga lukthi). Paraqitet më shpesh te foshnjat meshkuj diku pas ditës së 15-20 pas lindjes. Vjellja ndodh menjëherë pas pirjes gji, dhe ka karakterin e “shadervanit”, nga dita në ditë përforcohet ndërsa fëmija mbetet i uritur dhe humb në peshë. Jashtëqitjet janë të pakta dhe të errta. Kjo sëmundje sot përcaktohet me ekzanimim ultrasonografik dhe shërohet me operacion. Duhet të bëhet dallim mes vjelljes së vërtetë dhe gromësirës që shfaqet te foshnjat pas pirjes gji. Kjo mund të jetë e shoqëruar me vjelljen e sasisë së vogël të qumështit. Kjo është dukuri normale. Ndonjëherë mund të jenë ngjitëse, në varshmëri nga sëmundja që i ka shkaktuar.

42. Diarreja
Vjellja dhe diarreja janë simptoma të shpeshta të cilat mund të shfaqen në suaza të më shumë sëmundjeve. Shkaku më i shpeshtë janë gabimet kualitative dhe kuantitative në ushqim. Zvjerdhja e hershme ose kalimi ne ushqim të përzier mund të jetë shkaku për vjellje dhe diarre. Në disa raste vjellja është si rezultat i alergjisë ndaj qumështit të lopës. Dhënia e ushqimit që nuk përgjigjet për moshën, ushqim i yndyrshëm ose i infektuar gjithashtu mund të jetë shkak për vjellje e ndjekur me diarre. Kjo ndodh më shpesh gjatë muajve të verës. Nëse fëmija ka diarre, menjëherë duhet filluar me dhënien e lëngjeve. Për këtë sëmundje, më e rëndësishme është sa do të pijë, se sa do të ha. Më së miri është t’i jepet tretje orale elektrolite (siç është Neliti), i cili është special i formuluar për foshnja dhe fëmijë të vegjël. Nuk duhet të jepen lëngje frutash ose pije të ëmbla, sidomos jo foshnjave të vogla. Fëmijëve më të mëdhenj që pranojnë ushqim solid u jepen banane, oriz pilaf, drithëra të ziera, molla dhe mish të zier. Duhet të vazhdohet me dhënien gji ose me qumështin nga formula (nëse është në ushqim artificial), me përjashtim nëse e ndalon mjeku. Mes ushqimeve duhet të jepen lëngje të kthjella.

43. Ftohja
Kjo është sëmundja më e shpeshtë për shkak të cilës fëmijët dërgohen në mjek. Mesatarisht gjatë vitit fëmijët ftohen mes 6-8 herë. Numri më i madh i ftohjeve janë të shkaktuara nga viruset të quajtura rinoviruse (në greqisht rino do të thotë hundë). Ekzistojnë më shumë se 100 lloje të rinoviruseve me afinitet ndaj mukozës së hundës, të cilët mund të inicojnë reakcion imunologjik që manifestohet si dhembje fyti, kokëdhembje dhe pengesë në frymëmarrjen përmes hundës. Si momente predisponuese janë ajri i thatë dhe duhani (pirja aktive dhe pasive e duhanit). Përkundrejt besimeve të përhapura se do të ftoheni nëse nuk visheni mirë, nëse fleni apo rrini në rrymë ere ose dilni jashtë me flokë të lagura, kjo nuk është e vërtetuar. Së pari shfaqet ndjenjë gërvishtjeje në fyt dhe rrjedhje hundësh ose hundë të zëna dhe teshtitje. Përveç asaj fëmijët mund të ankohen në dhembje fyti, kollitje, kokëdhembje, temperaturë mesatarisht të lartë, plogështi, dhembje muskujsh dhe humbje oreksi. Sekreti nga hundët fillimisht është si ujë, pastaj trashet dhe bëhet i verdhë ose i gjelbërt. Ftohja është ngjitëse në 2-4 ditët e para pasi që shfaqen simptomat. Fëmija juaj mund të sëmuret ashtu që do të thith pjesëza të virusit që përhapen në ajër përmes teshtitjes dhe kollitjes të fëmijëve tjerë ose me kontakt direkt. Fëmija juaj do të sëmuret nëse e prek gojën ose hundën, pasi që paraprakisht ka prekur ndonjë sipërfaqe të kontaminuar me rinoviruse.

44. Gjiardiazë (Lambliazë)
Gjiardiaza lamblia është parazit i cili te fëmijët dhe tek të rriturit shpesh shkakton infektim të zorrëve. Transmetohet përmes jashtëqitjeve ose përmes ujit të kontaminuar dhe ushqimit. Përveç kësaj, parazitët e gjiardiazës mund të kalojnë te njerëzit nga kafshët e infektuara (p.sh. qentë). Në institucionet me qëndrime ditore infektimi mund të përhapet përmes duarve të ndotura (fëmijët ose edukatoret), lodra të ndotura, mobilje dhe shtrojeve. Ndonjëherë infektimi me gjiardiazë është pa simptoma. Në raste tjera shkakton diare (mund të ndërrohet me kaps). Fëmijët e infektuar mund të ankohen në gazra, fryerje të barkut, humbje të oreksit dhe humbje në peshë. Te fëmijët e vegjël paraqitet vjellje. Periudha e inkubacionit është nga 1-4 javë. Fëmijët janë ngjitës (të aftë ta përhapin infeksionin) deri sa kanë cista të gjiardiazës në jashtëqitjet e tyre. Fëmijët e infektuar ose personeli që tregojnë simptoma të gjiardiazës, duhet të largohen deri sa trajtohen dhe jo më gjatë se sa kanë diare. Individët e infektuar që nuk kanë simptoma paraqesin rrezik të vogël për përhapjen e simptomave dhe zakonisht nuk duhet edhe të trajtohen e as të largohen.

45. Verdhëza (Hepatiti A)
Hepatiti A paraqet infeksion viral i mëlçisë. Transmetohet në mënyrë oro-fekale domethënë me duar të papastëra pas kontaktit paraprak të duarve me jashtëqitjet e personit të infektuar. Mund të transmetohet edhe përmes ujit dhe ushqimit të kontaminuar. Foshnjat dhe fëmijët e vegjël shpesh nuk kanë asnjë simptomë. Gjasat e verdhësimit të lëkurës dhe syve (verdhësia) rriten me moshën (shumica e fëmijëve të vegjël nuk kanë verdhësi, shumica e të rriturve kanë). Simptoma tjerë që mund të paraqiten janë humbje oreksi, lodhje, përzierje, vjellje, dhembje muskujsh, temperaturë, urinë të errët dhe jashtëqitje të zbehta pa ngjyrë.Periudha e inkubacionit: zakonisht 15-50 ditë.
Periudha ngjitëse zgjat rreth 2 javë para fillimit të simptomave dhe rreth 1 javë pas fillimit të verdhësisë. Fëmijët duhet të largohen nga qëndrimi ditor deri 1 javë nga fillimi i simptomave dhe derisa verdhësia nuk zhduket.

46. HIV
Në disa pjesë të botës, shkalla e infektimit me HIV ose AIDS rritet me shpejtësi të madhe dhe AIDS paraqet shkaku kryesor i sëmundjeve dhe vdekshmërisë. Në vendin tonë infektimi me HIV ende nuk është i shpeshtë. HIV është shkurtesë për virusin human të imunodeficiencës. Ai është virus që e atakon sistemin e imunitetit. Sistemi i imunitetit ndihmon që të mbrohemi nga sëmundjet. Kur imuniteti ynë është i dobësuar, organizmi nuk është i aftë që të luftojë kundër sëmunjeve. Infektimi me HIV shpie deri te AIDS (sindromi i imunodeficiencës së fituar). Nëse ndonjë person është HIV pozitiv, kjo do të thotë se testi i gjakut tregon që virusi është prezent në organizëm. Deri sa virusi nuk e atakon sistemin e imunitetit (ndonjë herë pas shumë viteve), ai person nuk ka AIDS.

47. AIDS
AIDS paraqet sindrom i imunodeficiencës së fituar kur HIV gjatë kohë ka luftuar me sistemin e imunitetit dhe ai është harxhuar dhe fillon paraqitja e infeksioneve dhe sëmundjeve tjera (pneumonitë dhe llojet e ndryshme të kancerit) me pasoja të rënda për organizmin dhe më në fund me vdekje. Zakonisht kalojnë shumë vite para se të ndodh kjo fazë. Me aplikimin e trajtimit adekuat kjo periudhë mund të vazhdohet. Emocionet dhe reakcionet kur personat kuptojnë se janë HIV pozitiv lëvizin prej ndjenjës së hutisë, hidhërimit, shqetësimit, frikës, panikës, dëshpërimit, depresionit, mendimeve për vetëvrasje, mosbesimit, ndjenjës që nuk është e drejtë ajo që u ndodh. Me kalimin e kohës, shumica e personave bëhen të aftë ta pranojnë sëmundjen dhe të mësojnë të jetojnë me të, duke u bërë më të fortë shpirtërisht dhe emotivisht, duke e kuptuar se ç’është e rëndësishme në fakt, dhe e jetojnë jetën në tërësi. Njerëzit të cilët janë HIV pozitiv ballafaqohen me atë se si tu tregojnë familjarëve, shoqërisë dhe të dashurve. Ata shumë shpesh ballafaqohen me diskriminimin përmes injorimit gjë që është pasojë e mungesës së edukatës

48. Infeksioni i lëkurës (impetigo)

Me impetigo nënkuptohet infeksion i lëkurës, i cili shfaqet shpesh te fëmijët më të vegjël. Shkaktarë janë bakteret që më shpesh e atakojnë lëkurën që paraprakisht është e lënduar nga shkaqe të ndryshme (plagë, gërvishtje, djegie). Më shpesh janë të kapura duart dhe fytyra sidomos pjesa rreth hundës dhe gojës. Infeksioni më lehtë paraqitet te fëmijë të cilët tërë kohën kanë rrjedhje hunde, fëmijë që i kafshojnë buzët, e thithin gishtin ose e kruajnë vendin e pickimit nga insektet dhe me atë shkaktojnë gërryerje në lëkurë. Impetigo është sëmundje ngjitëse që transmetohet përmes duarve ose me kontakt direkt me lezionet-edhe atë në pjesë tjera të trupit ose te fëmijë tjerë. Infeksioni mund të transmetohet edhe përmes teshave të kontaminuara ose riza që kanë qenë në kontakt me plagë të hapura. Së pari në lëkurë paraqiten puçrra të kuqe, të cilat pastaj mbushen me lëng (të a.q flluska-blister). Blisterët lehtë plasin ndërsa lëngu derdhet duke formuar korriçkë, me ngjyrë mjalti. Ndonjëherë blisterët nuk plasin, ose plasin duke mos u formuar korriçka dhe në vendin e tyre formohet regjion me ngjyrë rozë në të kuqe. Impetigo-ja nuk shkakton temperaturë të lartë. Periudha e inkubacionit është nga 4-10 ditë. Periudha ngjitëse gjatë të cilës fëmijët duhet të largohen nga institucionet me qëndrim ditor zgjat 24 orë pas fillimit së terapisë me antibiotikë. Pas kësaj periudhe llogaritet që ndryshimet nuk janë më ngjitëse.