Grudjane

DEBORA NË PRANVERE

Prill ishte. Pranvera sa po kishte filluar ti leshonte ngjyrën me lule nepër fusha ,por fjollat e bores mbulonin atë ngjyrë te jeshiltë me te bardhe.Sa e bukur është bora e bardhe! E veshtroja me mall, seç me dergoj diku larget ne mendime ,seç me pështolli me dashurine time .Isha tretur dikun ne mendime boren duke shikuar ,me shfaqesh ti ashtu si ne ëndërr, te shikoj, te ledhatoj ndjeja një ngrohtësi ne shpirt, nje knaqesi qe kisha me ty ..
- Me ty dashuria ime e pare. Me Ty isha ne ato mendime gjersa loti lagu fytyren time. Ndersa loti pikonte, ngrohtësia e lotit me zgjoj nga një ëndërr, qe me kishte kaplu . A me ndjen ti mua? Nuk di çmërmerita ather .E mendimesh e ndjenjash ngatërruar.U ktheva sot përseri këtu

TRADHETIA

Me tradhtove vajzë
ka me te vra perendia
por me së shumti te vrasin
vuajtjet e mija.

Bora bardhë bjen ngadal
fjala tradhëti dual shpejtë
nga goja e vajzës…

Sytë e mi prapë te kërkojnë
sikur shiu,vetem me lotojnë
jo,jo nuk mundem me të harru
se unë ende të dua
edhe pse m'ke tradhëtua.

Kur një ditë te pashë, e dashur
ishe me një tjeter
mendova se do te pendohesh
mora ta shkrova një leter
letrën kur ta shkrova, plasa tuj vajtu
martohu o e dashur, se mua me ke tradhëtu…

MENDOJ PER TY

Te vrapoj, te perqafoj ket toke
Te qaj me lot si shiu
Vetem te lulëzoj kjo dite
Ne ate prill te ditëlindjes tënde!

Ne ate ditë do te kendoj
Si bilbili ,atehere mbi ne
Do te fluturoj ne një mal
Te shkret e te mbetem vetem!

Vetem nga dashuria,
Qe me fale ti une jetoj
E ti kur mendon se te kam
Harru, gabon nuk ndahem lehte nga ti !

Kujto lulen e tharë mbi varrin
Tim, ujite ti i dashuri im
Se do te sjell prap gjelbrim
Jam lulja e juaj, i dashuri im!

ZEMER E LENDUAR

Pse ky shpriti im
Ështe shume i vetmuar
Pse jeta ime është e trazuar
A vall, pse ne ty jam e dashurar.. ?

Oqeani i gjat seç na ndau
Buzet e mija seç m'jan tha
Ne zemren time nje emer egziston
Aty kam shkruar, vetem emrin tend..

MALËSIA KRENARE

ISHA VETEM TUJ MENU
A MUNDEM MOTRA E
VLLAZEN ME I TAKU ?
VLLAI I MADHË ËSHTË
SHQIPTARI, VLLAI I DYTË
ËSHTË TETOVARI, MOTRA
IME ËSHTË ÇAMERIA,
VLLAI I VOGEL ËSHTË
PLAV E GUCIA E, ME E VOGLA
ËSHTEË PRESHEVARIA…
EH MORE MOTRA E VLLAZNI
SOT KAM KJA TAMAN SI FEMI
MU KUJTUE HISTORIA QE ISHIM
BASHKË, TAMAN SI VLLAZNIA

JEMI DASHTE!
KJO EUROP E JONA MIKE
MU DUK TAMAN SI ARMIKE,
KUR KAM KUJTUE ISEN NE LONDER
E MALLKOVA EUROPEN PSE JA
MBUSHEN RRUGËN ME PRITA?
PSE JA MUEREN ISES ARMET NGA SHOKA?
TI HEQ ISA BEGU, AI BURRE NXJERRE
KOBUREN NE TAVOLINE E KA GJUE
JAM SHQIPTAR E ARMET S’I DOREZOJ,
SA TË JEM GJALLË KAM ME LUFTUE
ISA BEGU KA DHANEN JETE E, MITROVICA
E TIJ SOT E NDARE NE DY PJESE!

TREGOMË DASHURI

Pse vallë nuk me flet
Pse vallë nuk rri me mua
Pse vallë je larguar kaq shpejt
Pse vallë unë te dua kaq shumë
Pse vallë me godet ne zemer me thikë
Pse vallë me sheh me inat
Tregomë nga kushë u gënjeve
Tregomë ç' te keqe ke prej meje
Tregomë o hija e jetes
Tregomë o ëndërr e pa fund
Tregomë o fillë i pa mbaruar
Pse ajo te bëri për vehte
Dhe zemra ime s'ka te shëruar
Pse ma lëndon zemrën
Pse me rri kështu i dashur
Pse s'më tregon ëndrrën
Qe ke parë për mua
Kur unë të flas ti nuk përgjigjesh
Pse vallë me verbove
Pse ma dogje zemren
Dua një shikim te ma dhurosh
Dua një buzëqeshje te mos me harrosh
Sa shumë te kam dashur
Sa shumë të kam urua
Sa lot kam derdhur
Kur më je larguar
Shumë netë pa gjumë
Shumë ditë pa punë
Shumë ëndërra pa shpresë,
Po me le të vdes !
Pseeeeeeeeeeeeeee??????

DASHURI E FSHEHTË

Ne dhomen e zbrazët
E vetmuar rri
askush nuk e dinë
se unë shkruaj për ty !

Ne kodrën me lisa
shpesh herë dal e rri ,
askush nuk e kuptoi
se unë këndoj për ty !

Ne koncerte e dasma
e heshtur une rri,
shoqet nuk e dinë
se unë mendoi pët ty!

Nën hijen e pishave
ç'lodhem edhe rri
shoqet nuk e dinë
se unë recitoi per ty!

Në Manhatanin e madh
shëtis ne vetmi
askush nuk e dinë
se mendoi për ty !

Me djalin që njoh
shihem ne fshehtësi ,
askush nuk e dinë
se ai është dashuri!

Çfar ti them unë lules
që duket se pyet,
ku e ke ti djalin
ku e ke ,pse s'flet ?!

Sot paskam nevojë
vetëm veç për ty,
dua te jetoj veç
per ne te dy!

NJË DITË PRANËVERE, NJI DITË PIKLLIMI

Ne një ditë pikëllimi ,nji zemer u vra
lulja e pranverës nga te tjerët u nda
shumë e dashuruar me zemer e pritur
me dashuri e rrethuar ne lot e ujitur.

Lulja e pranverës, u nda nga te tjerat
nuk i pret me kurrë 25 pranëverat
dal shikoi me mall, ne pragun e derës
me zemer ende e pres lulen e pranveres.

Lulja e pranveres, lule shpirtit tim
ajo tani thahet, larg ne mergim
unë vetëm pa te, ajo vetëm pa mua
me zemer i them, se unë shumë e dua.

Koha e rinisë, koha e merëzis
ne zemren time u ndalen rruget e dashurise
u bera ky qe jam, me ndihëmen e Zotit
edhe pse jeta ime, mori rrugen e lotit
__________________

KËNGË ME SHI

Perkushtim per Ty
Bukuria jote ka zbritur flakë
në ishullin e dhembjeve zjarr
zemra më është gozhduar plagë
lumturinë tash ku ta marr?

Edhe buzët nuk ngopen dot
nga etja për një puthje
jam bërë shi e lot
i përmbytur në vuajtje!

Sa herë të thërras dashuri
trupin tim pamë shirshëm
e mbulon akulli me llahtari
zemra kumbon rrëmbyeshëm!

Ah,më ka mbuluar vesa
në cilën rrugë ka shpëtim
unë Romeu e ti Gjylieta
digju, digju shpirti im!

UNË E TI

Gozhduar jam në brenga
Rob i dermuar në shpirt
Une edhe detin e kam pirë
Dashuri më ke alivanosur
Ja trupi im i lodhur
Nuk ngrohet dot
Edhe vetëm ty të do pranë
__________________

TI SHQIPONJË E UNË FLAMUR

Përshëndet nga Vlora
Smajl Qemali, Isa e Smajl Martinin
Dedë Gjo Luli
Tringa edhe Nora
Rugova edhe Bajram Curri.

Thërret Malesia në Deciq
Grudë Hot Trieshë dhe Kojë
Shkodër Ulqin Tivar
Shqipërinë me Kosovë
Çamerinë me gjith Tetovë

28 nëntor - heu, o burr ,
TI SHQIPONJË E UNË FLAMUR !

Historia shkronjë ari , e thonë
emblemën e dhurove Maringon,
Gjelosh Luli trim i Malësisë
përjetësoi emrin e shqiptarisë.

Kumbon zëri e ndez malin
Tërë Kosova brohorit Adem Jasharin
Naim Frashëri e Gjergj Fishta vetë
-Ka shqiptari, thanë, për mot e jetë!

Të gjitha bukuritë mbi ty kanë zbritur nur
-TI SHQIPONJË E UNË FLAMUR!
Te gjithë Shqiptaret kremtojne festen
Ne ty Flamur kemi lidhë Besen

Dashuria Internetit

Sa te lumtur ishim
Sa fjalët të ëmbëla kishim
Sa kisha knaqësi kur isha me TY
Me gëzim dhe dëshir rrisha në internet me TY

Ky interneti me shkronja
Ky takimi i papritur
Rastsisht të takova
Në zëmër me bane dritë

Ne çate ishim n'privatë rrishim
As gjë ne nuk na intresonete
Unë me Ty ne privat fjalë të ëmbëla kisha
Tër natën në ineternet me ty isha

Ditën kujtime për TY kisha
Ishim aq të lumtur, aq të gëzuar
Kur në internet dashurin kem fillu
Kur kët gjë se kam parmendu

Për mes të ekranit
Me shkronja të arta
Filloj një rrahje e zemrës
Qe kur në jet se pata

Një nga një ditët kalojnë
Ditë për ditë shtohet dashuria jone
Diten presim me gëzim
Te takohemi në internet shpirti im

Mezi presim ketu me ardhë
Me shpreh Dashurine e parë
I kujtojmë netët vona
I kujtojmë ditët tona

Kur na lidhem dashurine
Kur mendonim ardhmrine
Shume gjëra kemi krijua
Për mes internetit zemrat kemi bashkua

S’TE KUPTOJ

Ti që hodhe në mendime
që me shtype ,me shtrydhe
me bëre qe mos të fle
ti që ma more natën
në ëndërr të dashurise
me dogje me zjarrë
ne sytë e mi hodhe biber
se sheh kush jamë
si mundëm qe të dua
unë sjamë për ty
ti sje për mua

Tani te shohë si qan me lot
se zemrën nga mendja se largon dot
se edhë unë në mendje jam
zemrën ma dogje me zjarrë
s’mundem të kthej tek ti
se s’kam zemër, as s’kam sy

Kjo çfarë kërkon ti
nuk është dashuri
lot mos derdhë kot
është kokfortësi për ate
nuk mundem dot
pse nuk shikon
ate që të don,
po për një tjetër vuan kot

Cili gaboi, kjo ska rëndësi
fajin të tër mbi vehte e marrë
vetem të kthehëm edhe një her tek ti
u lotuam me aq dashuri
mbi pëllembë të dores e vune
edhe ishte thjeshtë DASHURI

Qortime prë pakujdesitë e tua
për lëndimet e krenaris sime
fjalët e tua te pavendosna pa vend
kafëshim mbi buzë të emrit tënd

Janë zemrime, kaprëdime
për hakmarrje që kurr sndodhin
buzëqeshje të prera në mes hidhrimit
dëshira të shtypura qe ti si di

ti sdo të marrësh veshtë kurrë
se zemrën time e ke lënduar
sa her malli me merrë për ty
shkoi e rri në parkun e dashurise
në atë gurë të dashurise ulem e rri
s’jam e pendueme qe te dashurova ty!

SI NË ËNDËRR

Ike me fluturimin e dallendyshes
mua më lë duke vrapuar
bregut të nostalgjisë ...

Kam mbetur peng
i dëshirës që të kam
lule mbi shpirtin tim të verdhë

Vetëm pulëbardhës
i kam përshpëritur gurgullimin
që bluhet hi në mishin tim

Jam gurëzuar brengë
edhe ashtu i fashitur
vrapoj pas bukurisë sate biblike

Pas kësaj epoke hamletiane
jeta si në ëndërr luan me mua
e ti sodit nga lart etjet e mia për ty

Gjithë botën time të trazuar
e kam mbledhur në plasmast
nuk e gjej dot gezimin e fundit

E di se ti je kryevepër
edhe duhet të jesh kryetrim
për të shijuar aromën tënde

Sa më ka lodhur
dëshira e madhe që të shoh një sekond
jam i alivanosur,nuk shoh veten as ty

SYNI JEM

Lemeri e plumb ndrydh shpirtin e djegur
Unaza e përlotur në detin e trazuar
Unë e Ti, Ti dhe Unë jemi aty të paepur
Oqean i dashurisë -të përvëluar.

Ti më quan -Ku je syni jem?
Unë të them- zemra më dhemb:
Kur shqiptoj emrin e Kujteses
Edhe i mbyll dritaret e jetës.

Në faqet e albumit të verdhë
Shuhet ylli - trendafil i vyshkur
Njëmilion puthje aty janë derdhë
Kujtimi ka mbetur vetëm i ndryshkur.

Unazë e përlotur shijo lumturi
Se ne ty kishte vetëm bukuri
Mua brenga zemrën ma ushqen
Ku je tash syni jem?

I teri jam mbytur në zjarr
Më ke mbetur borxh një Puthje
Por edhe një lule mbi varr.
Syni jem! Syni jem! Syni jem!...

VETEM PER JU SOKOL

Si lulja qe çel ne pranverë
Si natyra që ngjall pranverën
Si bilbili që kendon
Si shqiponja që ligjëron.

Ashtu edhe zemra jote
Ne mëndjen time valëzon
As lulet s’me japin aromen
As rrenjet s’me mbajnë të njomë.

As dielli nuk leshon rreze
As gjethet s’me feshferijnë lehte
Pa ju Sokol, gjithçka ashtë e kote
Ne ditet e bukura, ne ditet me lot.

Ne ditet plot shi
Puthjen tende te embël e shijova
Ne mesin e nates pa yje
Te kujtoi vetem ty

Ne malet e larta plot dëborë
Ne bjeshket e malësise plot gjelbrim
Në fushat e gjera plot mbarim
Ne kaltersin e detit pa fund
Te shoh vetem ty Sokol !

PRANË LUMIT

I lodhur jam në shpirt, Pellumbesh
këtu pranë Cemit,pritjet i mbyt vesa.
Në zemër vjen një dëshirë e uritur,
ti ma more gjumin duke të pritur.

Pellumbesh për çdo mëngjes
arrin zogëz e pikëlluar
kend kemi në mes
për t u dashuruar.

Dëshira për ty
rrjedh pa shkëputje
po më mbyllen këto sy
Pellumbesh nga ti du një puthje

DASHURI E FSHEHTË

Ne dhomen e zbrazët
E vetmuar rri
askush nuk e dinë
se unë shkruaj për ty !

Ne kodrën me lisa
shpesh herë dal e rri ,
askush nuk e kuptoi
se unë këndoj për ty !

Ne koncerte e dasma
e heshtur une rri,
shoqet nuk e dinë
se unë mendoi pët ty!

Nën hijen e pishave
ç'lodhem edhe rri
shoqet nuk e dinë
se unë recitoi per ty!

Në Manhatanin e madh
shëtis ne vetmi
askush nuk e dinë
se mendoi për ty !

Me djalin që njoh
shihem ne fshehtësi ,
askush nuk e dinë
se ai është dashuri!

Çfar ti them unë lules
që duket se pyet,
ku e ke ti djalin
ku e ke ,pse s'flet ?!

Sot paskam nevojë
vetëm veç për ty,
dua te jetoj veç
per ne te dy!

PIKËLLIMI


Eh mor Nanë diçka
Me të tregu dhimbje
E madhe në zemër
Me ka kaplua
Sa shpejt Baba ka ndigju
Çfarë dhimbje bije të ka fillu
E ju printë emi du me ju tregu
Smundje pa shërim ka qëllu
Eh Dotkor ti kjofsh me fat
Kur ma dhe lajmin mu
Vdekja me tha të asht afru
Oh doktor ti kjosh i bardhë
Një amanetë Doktor pa ta la
Babes Nanes mos mej tregu
Se vdekja më asht ofru
Por thuaju bija juej ke me u sheru
U afrua nje ditë pranëverë
Ajo ditë kur luja e parë
E pranëverës kishte çel
Ate ditë zemra së rrahut më pushoi
Amanët Babë e Nanë po jau la
Mos vajtoni ju për mu
Vetëm këndoni e vallëzoni
Të vetëmën bije sot e martoni
Ne ditën e parë të pranëverës
Dasmën mua po ma bani
Kështu zoti e paska shkru
Me të dashurin kurr mos me jetu
Amanët ty more vlla
Kur të me mërrsh në varr
Me më ul me ul me ngadal
Se sëmundja edhë
Dashuria më kan shkatrru
Amanët Babë po ta la
Vorrin e madhme ma çel
Atë varr me shum dritare
Te shoh lulet tuj lulzu
Te shoh dallëndyshët tuj fluturu
Oj ju dallëndyshe qe fluturoni
Amanët po jau la në
Venëdlindje ju të më shkoni
Në venëdlindje kur të shkoni
Të dashurin tin t'ma përqafoni
Nga e dashura ke shum përqafime
Jetën ta vazhdoni në lumturi
Ta vazhdoni me harmoni
E të dashurën ta harroni
Eh kështu qenka shkrua
E dashura në jetën tjetër me shkua
Ne vendlindjes kur të më shkoni
Djalin qe deshe do ju takoj
Do ju pys për mua e si e ka, zanën
A ka ndonji fjal për mua
Po ju tregoni se unë jam martu
Në dhe te huaj jam lëshu
Për me pushu me ka lodhë smundja
E jeta qe kam ndërrua
Po ju dallëndyshe ikni
E mos e shiqoni se ndoshta
Do të ligët e net tokë ka më ra
A mos don edhe vetën me harrue
A mos don edhe ai me ikë
Nga ajo botë me ardhë tek unë
Do ta prës me duer hapun
Taman si një Pëllumb
Lamtumir e të fala kan
Gjithëçka është e Shqiptaris
Se dheu i huaj do më tret
Për mall te dashurisë
Jan momentët të fundit
Qe po i jetoj kam shumë
Ç ka të flasë e të tregoj
Po kuj ti thëm se ku do shkoj
Ky është vendi i huaj
E ku din ky vende me mu
Të më kuptoj nuk është
Si Malcia qe më të bisedoj
Malcia ka shumë male e fusha
Ku flet njeriu dhe e kuptojm
Dashuri e jete i afron e duan
E shtërngojne e ledhatojnë
Pse jeta me Trathtoj dashurinë
Time me dhe me mbulojn
A do vi ndonjeherë pranëvera
Lule mbi varr do të sjellë
E lot do te derdhi vetën
Ta ngushlloj e për jetën time
Asgjë s'do tregoj pse jeta
Mua më tradhtoj pa dashuri
Jetoj të ngrihëm nga dal
Gurin e varrit ta puthë
Buzët tueja ti Kujtoj
Jetoj pa dashuri
Pa ty jetoj,,,,

PIKËLLIMI


Eh mor Nanë diçka
Me të tregu dhimbje
E madhe në zemër
Me ka kaplua
Sa shpejt Baba ka ndigju
Çfarë dhimbje bije të ka fillu
E ju printë emi du me ju tregu
Smundje pa shërim ka qëllu
Eh Dotkor ti kjofsh me fat
Kur ma dhe lajmin mu
Vdekja me tha të asht afru
Oh doktor ti kjosh i bardhë
Një amanetë Doktor pa ta la
Babes Nanes mos mej tregu
Se vdekja më asht ofru
Por thuaju bija juej ke me u sheru
U afrua nje ditë pranëverë
Ajo ditë kur luja e parë
E pranëverës kishte çel
Ate ditë zemra së rrahut më pushoi
Amanët Babë e Nanë po jau la
Mos vajtoni ju për mu
Vetëm këndoni e vallëzoni
Të vetëmën bije sot e martoni
Ne ditën e parë të pranëverës
Dasmën mua po ma bani
Kështu zoti e paska shkru
Me të dashurin kurr mos me jetu
Amanët ty more vlla
Kur të me mërrsh në varr
Me më ul me ul me ngadal
Se sëmundja edhë
Dashuria më kan shkatrru
Amanët Babë po ta la
Vorrin e madhme ma çel
Atë varr me shum dritare
Te shoh lulet tuj lulzu
Te shoh dallëndyshët tuj fluturu
Oj ju dallëndyshe qe fluturoni
Amanët po jau la në
Venëdlindje ju të më shkoni
Në venëdlindje kur të shkoni
Të dashurin tin t'ma përqafoni
Nga e dashura ke shum përqafime
Jetën ta vazhdoni në lumturi
Ta vazhdoni me harmoni
E të dashurën ta harroni
Eh kështu qenka shkrua
E dashura në jetën tjetër me shkua
Ne vendlindjes kur të më shkoni
Djalin qe deshe do ju takoj
Do ju pys për mua e si e ka, zanën
A ka ndonji fjal për mua
Po ju tregoni se unë jam martu
Në dhe te huaj jam lëshu
Për me pushu me ka lodhë smundja
E jeta qe kam ndërrua
Po ju dallëndyshe ikni
E mos e shiqoni se ndoshta
Do të ligët e net tokë ka më ra
A mos don edhe vetën me harrue
A mos don edhe ai me ikë
Nga ajo botë me ardhë tek unë
Do ta prës me duer hapun
Taman si një Pëllumb
Lamtumir e të fala kan
Gjithëçka është e Shqiptaris
Se dheu i huaj do më tret
Për mall te dashurisë
Jan momentët të fundit
Qe po i jetoj kam shumë
Ç ka të flasë e të tregoj
Po kuj ti thëm se ku do shkoj
Ky është vendi i huaj
E ku din ky vende me mu
Të më kuptoj nuk është
Si Malcia qe më të bisedoj
Malcia ka shumë male e fusha
Ku flet njeriu dhe e kuptojm
Dashuri e jete i afron e duan
E shtërngojne e ledhatojnë
Pse jeta me Trathtoj dashurinë
Time me dhe me mbulojn
A do vi ndonjeherë pranëvera
Lule mbi varr do të sjellë
E lot do te derdhi vetën
Ta ngushlloj e për jetën time
Asgjë s'do tregoj pse jeta
Mua më tradhtoj pa dashuri
Jetoj të ngrihëm nga dal
Gurin e varrit ta puthë
Buzët tueja ti Kujtoj
Jetoj pa dashuri
Pa ty jetoj,,,,

MALLI SOKOLIT

Kaluan shumë ditë i dashur
qe ne te dy s’jemi parë
çka ka ndodh me ty, ku je?
malli s’te ka marrë ?!

Buzetë me janë smure
i dashur kte s’e di
se sa me lodh mendimi
qe s’mundem te puth ty !

Syri imë i dashur
shumë po loton
Ky sherimi im
Sa shume po vonon…

Dhe po nervozohem
Pa desh te lendoj
Ndoshta perqafimi
Do te me sheroj …

KUJTIMET E SOKOLIT

O zot ç’te kujtoj, ç’te them
është dhimbje e madhe i dashur
dua te tregoj, por smundem dot
sytë me jane veshur me lot

Ky ze i qeshur me gezon
me kthen ne te largët kujtime
me djeg te shkruaj i dashur
për dashurin tone te parë

Pellumbat e bardhë fluturonin
rrugës duke ecur i dashur
jam e re, ti do të largohesh
e vetmuar do te mbetem
e vetmuar si jetohet ?

Mbahu fort tek unë me thë
unë të preka e përlotur
ndoshta zoti te dergoi
për t’ me lene ne vetmi !

FRYEN NJË ERË KURBETIT

Fryen një erë kurbetit, zërin ma sjell mua
një vajzë qe e desha ,sot qenka fejua
sytë mu errësuan, loti ma preu buzëqeshjen
lotet me pushtuan mua te tërin…

Plot me hidhrime u mbush kjo zemëra e mjerë
vajzën qe e desha, sot në kurbet qenka fejua
te prita ty moj vajzë lumturine me ma dhurue
fshehtësin e zemrës tende s’me
tregove me tjeter djal sot u fejove …

Tashë e di moj vajzë, se sa kam gabue
kur te kamë thënë e dashur te du
a mundet kjo zemëra e mjerë me te harrue
me ke mbet ne zemer e si te harroj..

Tash nuk kamë me lot, se i kam derdhë për ty
te kamë dashur fort moj vajzë
në ëndërr te shoh si i marri çdo natë
tashë ti je feju unë mbeta i ngratë

Nuk edi moj vajzë, pse me the te du
kur ti për një kohë te shkurtër
nuk u durove, me tjeter djal u fejove
ti mendon se unë ndjejë knaqësi

Fryej moj erë vendlindjes, lotët mi merr mu
çoja asaj vajzë ne kurbet, që sot është feju
zoti te dhaftë te mbaren ,fati te bekoftë
dashurinë qe pata për ty, dheut do tja çojë!

GONXHE E VYSHKURË

Isha një goxhe tu lulzu
Femërin sa kisha fillu
Oh mes shoqes tuj qëndisë
Thurnim vargjet e fëmirisë

Sa gëzim ne fusha e ara
Tuj vallëzu me shoqe perpara
Tuj vallëzu e tuj kendu
16 pranvera sa kam fillu

Isha një gonxhë tu u rrit
Kur më erdhi nje lajmë pa e prit
Me tha Babi bijë te kem feju
Ah mor Bab qofsh mallku,,,

Spate meshir pak per mu
A stu dhimbë bija jote
Qe e ndave ti prëj loje
Qe e ndave prej fëmiris

Me mbaru pajën e nusëris
Sa her qaj sa her vajtoj
Ty more Bab të mallkojë
16 vjeçë m'ke feju

Jetën mir pa e shijua,,,
Rritën ti ma ndalove
Për pasuri me fejove,,
Tani jam gonxhë pa çel

Tani jamë gonxhë pa erë
Tani jam e vyshkurë për jetë
Fatin tim prinderit ma kan gjetë
Oh! ju prindër faqë zi

A mendoni pak pë fëmi
A mendoni per gonxhe tuj çel
Mos i vrani në ketë pranverë
Mos i mbytëni me duartë tuja

Mos i çoni n'dyrë të huja
Mos mos e leni gonxhën te vuaj
Mos se ëndë erë skanë leshuarë
Gonxhë e vyxhkurë tani jamë

Nuk isha por me banë
Ti bre djal qofshë mallku
Pse ke lind fat per mu
Kurë unë ty nuk te du

DITA MË E MADHE


Kosovë,dielli sot shndërrit mbi ty
Unë edhe ti kaherë digjemi vullkan
Janë shumë ditë, muaj, vite dhe shekuj
Toka,toka është ngopur me gjak e lot
I amshueshëm ishte lumi i rrepishëm
Mbini në Prekaz lule dhe dritë
Gatuar është bashkimi- fortesë
Rimë e bukur fyelli e zemre
Uri, sa shumë uri kishim
Duart janë zverdhur -në pritje
Janë ndezur, janë tharë, janë djegur
Asht të fortë kishe pasur Kosovë
Nuk u zmbrapse as në derë të ferrit
Erdhe, Ditë e Madhe Kosovë
Sot, nesër,për Jetë e Mot shqiptare