Origjina e emrit Lesbian-Lesbike I ri

Lesbian, në greqisht lesbios, është emri që përdoret për banorët e ishullit Lesbos, një ishull i vogël grek në Detin Egje. Ky ishull është vendlindja e poeteshës Safo. Gjithkush në Lesbos, burrat, gratë dhe fëmijët, quhen lesbianë.


Disa vite më parë, banorët e ishullit Lesbos protestuan, ngaqë gratë homoseksuale mbajnë emrin e ishullit të tyre.


Kur u përdor për herë të parë emri lesbian, në kuptimin që ne e përdorim sot?
Në vitin 1883, për herë të parë në histori, emri lesbian u përdor për të treguar për homoseksualitetin femëror. Shfaqja e parë e emrit, u bë në revistën mjekësore amerikane "The Alienist and Neurologist", ku Lucy Ann "Joseph" Lobdell, shpalosi analizën e saj për gratë, që vishen si burra.


Fjala lesbian, u përdor për herë të parë në gazetën "New York Times", në janar të vitit 1892, ku u prezantua kryeartikulli "Dashuria lesbiane dhe vrasësja".


Në këtë histori shumë tragjike, tregohej se si vajza nëntëmbëdhjetë vjeç, Alice Mitchell, bija e një tregtari të pasur nga Memfisi, kërceu nga karroca dhe i preu fytin me thikë, dashnores së saj shtatëmbëdhjetë vjeç, Freda "Fred" Ward. Mitchell dhe Ward kishin këmbyer me njëra- tjetrën unazat e "martesës" dhe kishin dhënë fjalën se do ta vrisnin njëra-tjetrën, po qe se njëra prej tyre do të largohej prej kësaj lidhjeje.


Prindërit e Freda Ward, pronarë plantacionesh nga jugu i Amerikës, jo vetëm i ndanë dashnoret, por e ndaluan Ward, madje, as ta mendonte emrin e Alice Mitchell. Kur Ward i ktheu unazën, Mitchell, vendosi ta therë atë.

POEZITË E SAFOS


Duke folur për lesbianet, nuk mund të rri pa shkruar pak rreshta për Safon, poeteshën greke të lashtësisë, që na la këtë emër.
Safo shkroi vargje erotike dhe sensuale. Kanë mbetur vetëm pak fragmente nga poemat e saj.

Disa nga këto fragmente janë shumë të shkurtra, vetëm me disa fjalë. Safo shkroi në një mënyrë krejt të re. Ajo, krejt ndryshe nga më parë, në poezitë e saj, shprehu ndijimet dhe impulset e saj personale. Poezitë e hershme, siç dihet, kanë pasur karakter epik, me sentimente kolektive të popullit, ose të kombit.

Fjalori i Safos, si dhe dialekti që ajo përdori, në pjesën më të madhe ishin jo letrare, por popullore. Frazat e saj ishin koncize, direkte, piktoreske dhe shumë sensuale. Për të shprehur kënaqësinë që ajo ndjente kur hetonte dashnoret e reja, ajo shkruante:


"Në lagështirën e vesës gjymtyrët m'u ftohën,
Gjaku me tmerr të ëmbël u rrëqeth
Pulsi im i dobët, harroi të lozë.
Më ra të fikët, u rrëzova dhe vdiqa".


Në poezitë tërësisht sensuale të Safos, aty-këtu, midis tyre, gjenden edhe këngë për dashurinë femër-femër?

Sigurisht, Safo ishte e preokupuar me botën fizike të përvojës femërore. Ja si i shkruan ajo një dashnores së saj:

"Sa herë që të shikoj,
Një zjarr delikat papritur ndizet nën lëkurën time".


Anakreoni, një i ri bashkëkohës i Safos, shkruante gjithë pasion për vajzën që quhej Safo: "Ajo është nga Lesbos dhe lë mbrapa çdo grua tjetër",- shkruante ai.
Studiuesit mendojnë se fraza e vjetër greke të lozësh lesbianin, do të thotë të angazhohesh në sjellje seksuale, heteroseksuale ose homoseksuale.


Në ditët e Safos, në Lesbos, ka qenë e modës, që gratë nga familjet e mira të mblidheshin në grupe sociale, të kompozonin dhe të recitonin poezi. Safo ishte poetja kryesore në një nga këto grupe. Ajo tërhoqi shumë dashamirës në Lesbos dhe nga ishujt përreth.


Burrat e pëlqenin natyrën erotike të poezive të saj, ndërsa gratë, dukej sikur pëlqenin dhe festonin miqësinë, inteligjencën dhe bukurinë e saj. Safo i shprehte ndjenjat e saj për gratë në terma që shkonin nga afeksione të buta, deri në dashuri pasionante.


A ishte Safo një lesbiane, që u detyrua të martohej?
A ishte ajo një biseksuale, që zgjodhi martesën dhe lindi një fëmijë?
Këto janë pyetje që bëhen akoma sot dhe që nuk e kanë një përgjigje te prerë.


Emri lesbianisëm u përdor shumë vjet pas vdekjes së Safos.
Nuk dihet se si poemat e saj u publikuan dhe qarkulluan në kohën e saj. Por, në kohën e shkollës së Aleksandrisë, veçanërisht në shekullin e tretë dhe të dytë para Krishtit, gjithçka kishte mbetur nga punët e saj, u mblodhën dhe u ribotuan në një edicion prej nëntë librash me vargje lirike.


Një shkrimtar elegjiak grek, duke lexuar këto vepra, konkludoi se Safo ishte e adiktuar me lesbianisëm dhe se dashuria për gratë ishte impulsi i parë seksual i saj.


Për fatkeqësinë e shkollarëve, botimi aleksandrin, nuk i jetoi dot vitet e mesjetës të kishës katolike. Së paku, dy herë kisha i dogji librat e Safos dhe një Papë që lexoi ç'farë kishte mbetur nga vargjet e saj, e quajti poeten një nymphomaniake të poshtër"


Në shekullin e tetë , Safo u reprezantua vetëm nga citime të gjata të poetëve dhe nga punimet e shkrimtarëve të tjerë. Vetëm një poemë njëzetetetë vargje e gjatë, ishte e plotë.


Ato pak gjëra që mbetën nga punimet e saj, u dogjën në Romë dhe Kostandinopojë, në shekullin e njëmbëdhjetë, nga një tjetër urdhër Pape. Por, jo gjithçka humbi në histori.


Në vitin 1897, arkeologët që punonin në Egjipt, zbuluan një arkivol, plot me papiruse të mbledhura si gypa, që ishin fragmente të poezive të Safos. Shpejt pas kësaj, akoma më shumë papiruse të prishur me poezitë e saj, u zbuluan në tufa të tëra të mbledhura si topa, në barkun e një krokodili të mumifikuar. Krokodili dukej i paprekur, ndonëse të brendshmet ia kishin nxjerrë dhe e kishin mbushur me papiruse. Safo, siç shihet, vazhdoi të jetojë, ndonëse, në një vend të papërshtatshëm.


Ajo që është ruajtur sot, përbën vetëm pesë për qind të punës së saj. Disa qindra rreshta, nga dymbëdhjetë mijë që besohet të kenë qenë. Nuk është gjetur ndonjë poemë e re e paprishur.
Në kohë të ndryshme, Safo dhe poezitë e saj janë interpretuar në mënyrë të ndryshme. Kështu:

Për viktorianët, poezitë e Safos ishin pornografi e madhe.
Për feministët modernë, Safo ishte e para shkrimtare e madhe që shqetësohej për femrat, për vlerat dhe emocionet femërore.
Për lesbianet, Safo nga Lesbos, është diçka që shërben si model.