Pyetje & Pergjigje

Keto ajete mendoj se flasin qarte per gjinin e hyrive:




22. Dhe (gratë e tyre janë) hyri symëdha.
23. Si të ishim inxhi të ruajtura.
24. Shpërblim për atë, që ata punuan.

35. Ne i kemi krijuar ato në një krijim të ri (formë të re).
36. Dhe ato i kemi bërë virgjëresha.
37. Të dashuruara (për burrat e vet), të një moshe.
38. (Ato janë) për ata të djathtët.
39. (Të djathtët) Janë shumë nga të parët (të hershmit).
40. Janë shumë nga më të vonshmit. (Suretu Vakia)

aus Wikipedia, der freien Enzyklopädie


Die Huris (m. arabisch ‏حور‎, DMG ḥūr, f. arabisch ‏حورية‎, DMG ḥūrīya, pl. ḥūrīyāt) sind Jungfrauen (eigentlich al-ḥūr, „die Blendendweißen“) im Paradies, die nach islamischem Glauben zur Belohnung der Seligen dienen. - Koran (Sure 44:54)
Die wahre Bedeutung und der Sinn des Wortes im Kontext des Koran ist unbekannt, meist wird es aber als, wie oben beschrieben, Jungfrau gedeutet. Insbesondere Sure 55:56 spricht von weiblichen Wesen, die weder Mensch noch Dschinn entjungfert hat.

* großäugige Huris (Paradiesjungfrauen) werden an vier Stellen genannt (Sure 37:48, 44:54, 52:20, 56:22)
* gleichaltrige Huris werden an zwei Stellen genannt (Sure 38:52, 78:33)
* Huris (allgemein) erscheinen in zwei Versen (Sure 55:72, 56:35), jedoch niemals deren Anzahl.

Die Zahl "72" die man für die Anzahl der Huris annimmt, hat eine mystisch/magische Funktion und bedeutet so viel wie "reichlich".
Sie sind nach der Schilderung im Koran (Sure 55) von blendender Schönheit („wie Rubine und Perlen“) in immer frischen und reich bewässerten Gärten ruhen sie in Lauben auf grünen Kissen und den schönsten Teppichen.)...

Ti ke drejt te mos pajtohesh me mendimin tim, por nje person qe shkon ne xhennet (se pari duhesh fituar te drejten e te shkuarit atje), qoft mashkull apo femer nuk mund te mos jet e kenaqur atje !

Ne jemi miqtë e juaj në jetën e dunjasë dhe në ahiret, ku do të keni atë që dëshironi dhe gjithçka kërkoni. Pritje nga Falësi, Mëshiruesi!” (41:31,32)

(Robërit e Mi) të cilët besuan argumentet dhe ishin myslimanë.
Hyni në Xhennete, ju she gratë tuaja, të gëzuar!
Atyre u shërbejnë me enë e gastare nga ari, aty do të kenë çka t’u dëshirojnë shpirti dhe t’u kënaqet syri. Ju do të jeni aty përgjithmonë. (43:69-71)

Eshte evidente qe martesa eshte nje ndjenje e deshiruar nga i gjithe njerzimi.

Kjo martes do te gjen vend per banoret e xhennetit, burra dhe gra.

Ne xhennet, Allahu do ti lejon gruas burrin qe kishte ne kete bote.

Thot per kete :

Zoti ynë, shtiji në Xhennete të Adnit, të cilët ua ke premtuar, ata edhe kush ishte i mirë, prej etërve të tyre, grave të tyre dhe pasardhësve të tyre. Vërtet, Ti je ngadhnjesi, i urti! (40:8).

Kurse femrat qe s'kan qen te martuara ne jeten e tashme, Allahu do ti lejon nje burrë që do ta bën atë edhe më të lumtur ne Xhennet !

Ara kemi të gjithë (ara=individi) sikurse që kemi dhe fushën tonë (kombin). Çështja qëndron tek ajo se
a) a i lëvrojmë ne vet apo
b) na i lëvrojnë a ladrojnë të tjerët.

Si duket, tash e tutje, nuk do të flas asgjë të re pos të bëj RPT (reprizë).

Historia apo gabimet përsëritet deri në atë moment kur mësojmë t'i përmirësojmë ato. Pënrdyshe, mësimi më i mirë bëhet nga pësimi.

Arat tona na i lëvrojnë/ladrojnë edhe sot e kësaj dite të huajt, të cilët sot po i quajmë "miq ndërkombëtar", të cilët s'janë asgjë tjetër pos më të fuqishmit e kohës. Në të kaluarën, "miq tanë ndëkombëtarë" kanë qenë sllavët, osmanllinjtë e kështu me radhë...

Kështu, pra, ne ua besojmë atyre arat tona (veten)...
...duke treguar besim, lojalitet e besnikëri... ndaj tyre deri ne ekstrem.
Përvoja nga e kaluara është masa më e mirë e matjes së "rezultateve" tona që i kemi "arritur" deri sot.

Për ate që the, ka të bëjë me "zgjidhjen e rrugës më të lehtë". Sikur, ta zëmë, kur bëhen zgjedhjet: Pas votimit thuhet: " E tash ta shohim çfarë do të bëjnë këta me votën time" dhe, presim, presim, presim... deri në zgjedhjet e ardhshme. Nëtë njëjtën mënyrë veprohet edhe në zgjedhjet e ardhshme: I njëjti gabim bëhet në kontinuitet.

Kështu është edhe me të huajt, që i quajmë "miq".
Iu nënshtrohemi edheatyre skajshmërisht dhe presim, presim, presim...(merkullira?).

Eshtë një thënie (shumë) e urtë popullore:
"Ma ngat gusha se fusha".

Miku, ku me e ditë sa mik i madh që mund të jet (nëse është mik), ai, në rend të parë interesohet për gushën (interesin, barkun) e vet. Kjo është një e një.

Por, ja që prapseprap zgjedhim rrugën më të lehtë: e bëjmë një hap dhe presim, presim, presim...

"Derti im! Kalo tek tjetri!" është edhe një aspekt tjetër i "filozofisë" sonë.

Thenja pra eshte e pa-sakt.

Ne lidhje me at cfar the dua ta postoj kete poezi te Hafiz Ali Korçes.


NJË PASQYRË E TMERRSHME


As shin as korr dreqi thonë,


por përpiqet përgjithmonë


si e si të përçajë fenë


për të përmbysur atëdhenë.


Qe pa fe atdheu nuk mbahet.


Si thoni prej mishit që s’ndahet.


Si mëmëdhu që mbron fenë,


ashtu dhe feja atëdhenë.


Feja siguron moralin,


siguron nderin dhe mallin.


Por një komb kur e le fenë,


më s’ka dert as për atëdhenë.


Feja për njëherësh s’lihet.


Pak nga pak fillon sa fshihet.


Me parë lihet mësimi.


Dhe fillon sëmuret besimi.


Ligësia kështu zihet.


Se sheh rrushi rrushin piqet.


Kështu nis le burri fenë.


Sefte gjyshi la synenë.


Pastaj yt atë la vaxhibin.


Farzin la yt bir me nipin.


Stërnipit më gjë s’i mbetet.


As di fare ku të mbështetet.


Hiqet falja, agjërimi.


Kapet pirja, kurvërimi...


Shtohen këngët, shtohen vallet.


Shtohen modat, shtohen hallet


Prej zjarrit del një shkëndijë.


Thotë miku ç’do të vijë.


Mirëpo kur i del flaka,


fillon rrihet me shplaka.


Midis arës shkon një vijë,


thotë bujku çdo të vijë?


Mirëpo kur bëhet lumë,


fushës i bëhet dëm shumë.


Një gishti i del një fshfikë (pikë),


thotë i sëmuri më dhemb një çikë,


mirëpo, kur i mahiset (malson),


trimi përnjëherësh gremiset.


Prandaj duhet, gjyshi, ati


të mbajë fenë që pati.


Ku me libra, ku me gojë.


birin, nipin, ta mësojë,


se e ka në qafë vetë,


e dënon zoti i vërtetë.


Është një faj që s’i falet.


I rëndon në zverg si malet.


S’jetohet pa fe, si kafshë.


I pa feshmi s’vlen gjë kafshë.


Pa le fe e muslimanit


fe e zbritur prej Rrahmanit.


Ajo fe aq e mbaruar


si lule ka mbretëruar,


prandaj duhet atdhetarët.


Me mentarët, më të parët.


të hapin sytë, mos të flenë.


Fenë e bukur mos t’a lënë.


Se me fe mundim të rrojmë.


Atdheun me fe ta mbrojmë.


Ne m’betshim në errësirë,


na kanë për të thëthirë [shkatërruar].


Me fe del nga errësira.


Me fe rron me plot të mira.


Me fe njeh nënën, babanë.


Me fe njeh motrën, vëllanë.


Pa fe s’ka më e madhe gjëmë.


Pa fe s’njeh as atë, as ëmë.


Prindërit, po s’u kujdesuan


fëmijët po s’i mësuan,


foshnjet e mjera ç’faj kanë,


kur nëna me babanë


fenë e shenjtë nuk ia japin?
Ata ç’rrugë do të kapin?

Kështu pra, feja harrohet.


Dhe ai komb farohet.


Prindërit tradhtojnë fenë.


Prindërit rrënojnë atdhenë.


Këto prindër kurdoherë.


Do të jenë në skëterrë.

Pa atdhe nuk ka fe!
Mulla Idriz Gjilani, udhëheqës shpirtëror politik e ushtarak, hoxhë përparimtar, i cili mbi çështjen e atdheut nuk vinte gjë tjetër më parë, e i cili thoshte: "S`ka fe pa atdhe", "Pa një atdhe të lirë feja nuk mund të mbahet, nuk mund të ushtrohet", "Pa shkollim - thotë ai, - nuk ka fe të mirëfilltë", prandaj, do të shtonte Mulla Idriz Gjilani "Të ndihmojmë njëri tjetrin me fjalë, me penë, me pasuri, të duhemi si vëllezër

Mësimi më i madh rrjedh nga pësimi.

Si reaksionarë kemi filluar para shumë shekujsh, si reaksionarë do të vdesim nëse vazhdojmë të veprojmë njëjtë sikur atëherë.
Gjat periudhës së sundimit të Perandorisë Osmane, ne kemi qenë ndër të rrallët në Ballkan, të cilët ia kanë bërë shërbimin më të mirë kësaj Perandorie. Megjithëse në historinë që e mësojmë sot nuk përmenden shumë të dhëna me shumë peshë, është më se e vetëkuptushme që në, në këtë mënyrë, kemi vrarë, prerë, torturuar… popuj tjerë në emër të asaj Perandorie.

Njashtu, shikuar në përgjithësi, kemi vepruar dhe gjat LPB-së dhe gjat LDB-së (kur krijuam të ashtuquajturën „Shqipëri të madhe“) duke i shërbyer okupatorit nacist. Sot kemi filluar t’i shpallim heronj shërbyesit e asaj kohe, të ashtuquajturit „ballistë“. „Balli Kombëtar“ ka qenë reaksionare dhe, si e tillë ka qenë në anën e gabuar.

Ndërsa sot i kemi ata që nuk bëjnë dot gjë pa lejen e „miqve“ ndërkombëtar.

Pra, përderisa të vazhdojmë të jemi shumica në anën reaksionare, gjendja jonë vështirë se do të përmirësohet ndonjëherë.
Gjendja e një populli fillon të përmirësohet vetëm atëherë kur agjitohet, në vend që të reagohet.

Tre shembujt e reaksionit (Per. Osmane, LDB dhe sot) i përmenda në mënyrë që ta kuptojmë më mirë Ligjin më të madh hyjnor: „Aksion – reaksion“.
Ta ripërsëris:
Është e njëjta gjë:
„Sy për sy, dhëmb për dhëmb“ (Bibla, Dhjata e Vjetër“
„Çfarë të mbjellësh, atë dhe do ta korrësh“ (Bibla, Dhjata e Re, haset edhe në Hadithe)
„Çdo aksion shkakton një reaksion“ (shkenca)
„Gjarpëri mbytet në kokë e jo në bisht“ (popullore).

Pra, të gjitha të këqiat që e kemi bërë (aksioni) më herët do t’i paguajmë (reaksioni) me të keqe (gjendja aktuale e kombit). Dhe, me siguri do t’i paguajmë edhe në të ardhmen nëse vazhdojmë me të njëjtin avaz.

Per te sqaruar ketu nje qeshtje qe ishte bere lol nga mendjet e "hapura", se shpirti dhe trupi (ky eshte trupi yne me permasa tjera,siq ka ardhe ne hadithe te verteta se eshte me i gjate etj), do bashkohen ne diten e ringjalljes dhe pas caktimit te llogaris do perjetojne te dyja knaqesin e Parajses apo denimin e Xhehnemit.


All-llahu Alem.

selam alejkum musliman,

Sa i perket pyetjes se pare, qeshtja qendron tek qendrimi ne baze.Ajo qe eshte vepruar si lutje nga Pejgamberi alejhiselam eshte e preferuar te thuhet ne ate forme te tille, eshte sunnet, mirpo nese perkthehet nuk ka gje te keqe , anipse ka mendime se shperblimi nuk eshte i tille si ne formen e ardhur, sido qe te jete lejushmeria egzistone.
Sa i perket leximit te Kuranit tek varrezat ka mendime te ndryshme por mendimi me i sakt eshte i dijetareve te medhenje qe thone se është gjë e urrejtur (kirahetun) siç është Ebu Hanife, Maliku dhe Ahmedi në transmetimin ku kanë thënë: sepse është risi (muhdeth) që nuk transmetohet prej sunnetit, për arsye se të lexuarit (Kur’an) i përngjason namazit e namazi na varreza është i ndaluar.(marre nga El-Al-lametu Ibnu Ebil Izzi El-Hanefijj, SHERHUL AKIDETIT-TAHAVIJE).

Pra e mira eshte qe gjate vorrimit, edhe pas vorrimit te behet lutje per te , te kthehet njeriu ka Kibla duke qendruar para te vdekurt , te ngrit duart larte dhe te kerkoj nga Zoti i Madherishem meshire per te.

Sa per perfitime ca nga lutje ketu:Në “sunenin e Ebu Davudit”, nga hadithi i Uthman bin Affanit, Allahu qoftë i kënaqur me të, i cili ka thënë:”Kur Pejgamberi a.s.e përfundonte varrimin e të vdekurit, qëndronte pranë tij dhe thoshte:
-Kërkoni falje (të mëkateve) për vëllaun tuaj dhe kërkoni për të forcim (et-tethbitu)(ndaj pyetjeve që i bëhen në varr), sepse ai tani është duke u pyetur.

Gjithashtu e këtillë është lutja ndaj të vdekurëve me rastin e vizitës së varreve, sikur që kjo ka ardhur në “Sahihul Muslim” nga hadithi i Burejdete bin El Hasib, i cili ka thënë:Resulullahi s.a.v.s. i mësonte ata (sahabët) se kur të kalojnë (vizitojnë) pranë varrezave të thonë:”Shpëtimi qoftë mbi ju o ju banorë të varrezave, besimtarë e muslimanë, dhe ne dashtë Zoti edhe ne do të vijmë te ju. Këkrkojmë falje nga Allahu për ne dhe për ju”

Po ashtu në “Sahihul Muslim” nga Aisheja r.a. citohet:”E pyeta Resulullahin s.a.v.s. se si thua ti kur kërkon falje për banorët e varrezave? (Pejgamberi a.s.) tha:”Thënia ime është:”Shpëtimi qoftë mbi banorët e varrezave, besimtarë e muslimanë. Allahu i mashiroftë të hershmit dhe të vonshmit, prej nesh (dhe jush), dhe dashtë Allahu edhe ne do të vijmë te ju”

Sa i perket vorrosjes ne arkivol qofte i drurit apo nga materialet tjera kane sqaruar dijetaret me nje vendime pas pyetjeve te shumta qe kane ardhur nga vendet jo arabe dhe kane thene:

Pas shqyrtimit dhe debatit përkitazi me çështjen në fjalë, këshilli i Akademisë së Fikhut, vendosi si vijon:

1-Çdo veprim apo sjellje të cilën e bën muslimani me qëllim që t’i përgjasojë e t’i imitojë jo muslimanët, është jo e lejuar fetarisht dhe ndalohet sipas haditheve të qarta në këtë drejtim.

2-Varimi me sanduk (arkivol), nëse është për qëllim që t’u përgjasohet jo muslimanëve, është haram-i ndaluar.Por, nëse nuk është për qëllim me këtë veprim përgjasimi i tyre, është vetëm i pa pëlqyer (mekruh), nëse nuk paraqitet ndonji nevojë që e dikton këtë.Në rast nevoje, nuk është problem të veprohet në këtë mënyrë.



Bekimi i Allahut dhe paqa e përshëndetjet e shumta qofshin mbi zotëriun tonë Muhammedin, familjen dhe shokët e Tij.

Falënderimi i plotë i takon vetëm Allahut, Zotit të botëve.

Nënshkruar nga:

KRYETARI I KËSHILLIT TË AKADEMISË SË FIKHUT

Abdu-l-Aziz Abdullah ibën Baz

ZAVENDËSKRYETARI

Dr.Abdullah Omer Nesif.

Pasojnë nënshkrimet e anëtarëve tjerë:

Muhammed ibën Xhubejr, Abdullah Abdurrahman El-Bessam, Salih ibën Feuzan ibën Abdullah El-Feuzan, Muhammed ibën Abdullah ibën Sebil, Mustafa Ahmed Ez-Zerka, Muhammed Mahmud Es-Savaf, Salih ibën Uthejmin, Muhammed Kabbani, Muhammed Esh-Shadhli, Ebu Bekër Mahmud Xhumi, Dr.Ahmed Fehmij Ebu Sunne, Muhammed El-Habib ibën El-Huxha, Dr.Bekër Ebu Zejd, Mebruk Mes’ud El-Avadi, Muhammed ibën Salim ibën Abdu-l-Vedud.

Vendime të Akademisë së Fikhut Islam (Jurisprodencës Islame)- Mexhmeu’-l-fikhi-l-Islamij.


Me All-llahun subhanhu ue teAla qendron suksesi.

Ajo që e tregoi Murgesha "me të dëgjuara" e që ti e quajte përrallë, është faktikisht një nga alegoritë e Al-Ghazalit.
Ke të drejtë kur thua se Ghazali ka qenë dijetar i madh por jo dhe profet.

Për ëndërrat...
..kemi një temë tek filozofia. Ka mjaft libra që merren me interpretimin e ëndërrave edhe nga e ashtuquajtura "literaturë islame", që më shumë ka të bëjë me hamendësime, pëfytyrime...është një lloj astrologjie e ulët (për ate e futa nën thonjëza).
Endërrat në përgjithësi kanë të bëjnë me pëjetimet, problemet, hallet... që i përjetojmë gjat ditës.
Në raste të rralla kemi të bëjmë me përjetimet e shpirtit (e kam thën këte diku, dhe prap...).
Sa i përket shpirtit, funksionimit të tij, siç e kam thënë, është pyetje që s'mund t'ia gjejsh përgjigjen në literaturën islame (as religjioneve tjera). Pyetja rreth shpirtit në Islam është njëra ndër pyetjet, meqë ka mendime të ndryshme nga mendimtarët, që i jipet përgjigja me koncenzus apo me vota. Pra, nëse shumica e mendimtarëve mendojnë "Toka është në formë pllake", ashtu edhe vendoset.
Në realitet është pikërisht pyetja e drejtë rreth shpirtit ajo që do të bënte revolucion sot. Sepse, në rend të parë do t'i shmbte shumë dogma, mite dhe mendimet të gabuara në këtë drejtim.
Meqenëse nuk më lejon vendi (nënforumi), për momentin s'mund të flas...

Paj, unë e hapa deri diku... me përgjigjen që e dhash rreth hyrijeve.

"Hyrije", "shpirt", "Zot"... të gjitha janë emra/emrërtime të gjinisë asnjërëse.

Gjini, femër-mashkull, ka vetëm në këtë botë, sikurse edhe trup fizik.
Trupi fizik s'është i krijuar për botën tjetër (ahiret). Atje qëndron vetëm shpirti. Pra, në parajsë/xhennet shkon vetëm shpirti. Prandaj, ai (shpirti) s'ka nevojë për t'u riprodhuar që d.t.th se në atë botë s'ka nevojë për marrëdhënie seksuale. Kj e fundit shërben për t'u shtuar... Me lindjen e fëmiut, ti si prind, në realitet ia ke dhënë rastin një shpirti për t'u mishëruar/trupëzuar.


Trupi (fizik) në këtë botë na shërben ( i shërben shpirtit) për t'i përjetuar përvojat... me këto përvoja mund ta arrijmë shpëlimin, që është diç më e lartë se parajsa (parajsa është diç më e ulët se shpëlimi).
Raporti trupi fizik - shpirti janë dy ekstreme: Materia (trupi fizik) dhe jomateria (shpirti/fryma). Terri dhe drita.

Me zhvillimin e njeriut materia humbasë apo përshpirtërohet. Përshpirtërimi është ajo që në religjion quhet "NUR" (dritë). Sa më i zhvilluar njeriu, aq më shumë dritë pëmban në vete (përkujto thëniet për Pejgamberët ku thuhet se atyre u ka ndritur fytyra/trupi).
Ne të gjithë, prej mé primitivit nga ne e deri tek më i zhvilluari do të shkojmë rrugës së të Dërguarve. Edhe të dërguarit kanë qenë njerëz të thjeshtë por, që, meqë kanë qenë ndër më të zotët se shumica, na e kanë tejkaluarshtegut drejt dritës...


Natyrisht, kjo që thash, nuk përputhet me mendimet e mendimtarëve që flasin në emër të fesë!!!(keshtuqe mund te largohet nga kjo nenteme)

Per kete ka zgjidhje nga ana e Zotit ,vetem kerkohet te lexohet me shume ne ate drejtime, qe ceket me pastrimin ne njerin nga burimet para se te hyne ne xhenet, ku atyre me nuk do iu nevoitet te behen te papaster perkunder asaj qe mund te hane,pine dhe bejne mardhenje.

Per Zotin eshte gjitheqka e lehte, thote:"Behu , dhe behet.", dhe besimtaret thone siq thote Ai ne Kuran: degjuam dhe besuam , te tillet jane te shpetuarit.

Siq krijoje shume mistere e gjera ne kete dunja duke filluar nga njeriu qe ende nuk e njef veten.

Per z. 4peace,

Nese mendimet tuaja nuk perkojne me pergjigjet fetare Islame , atehere mos eja ketu te pergjigjesh , ngase je ne vend te gabuar , a nuk je ne gjendje ta shifesh dhe vet?

Ketu kerkohen pergjigjie qe perkojne me mesimet Islame, e kush lype fe dhe kendveshtrime tjeter ne besimin e tij le te kerkoje dhe me te do del para Zotit, mirpo perpara ketu shprehi mendimet tuaja ne ndonje nga nenforumet tjera!

Sa i perket Profeteve, jo te gjithe kane te njejtin rang dhe profetet ne shqip permblidhen ne nje fjale, por ne kuptimin islam dhe nga ata qe jane derguar ne kuran ndahen ne dy pjese.

Resul - profet, jane shumica e te derguarve qe permenden ne kuran.
Nebij- Profet/pejgamber (sdi fjale tjeter shqip )etc, jane ato profet te rangut te larte te cilet kane ardhe me shpallje dhe me vendosjen e rregullave te reja dhe evolimin e rregullave te vendosura nga nje Nebij/profet me pare.

profetet ndicnin rrugen e Nebijjineve dhe Kur vinte nje Nevij, me te silleshin dhe rregullat e reja te vendosura nga zoti per njerezimin.

Kjo eshte ajo cka shpejgohet ne kuran, por a i dime ne te gjithe cfar thote kurani, ne te vertete JO !

e ti kthehemi historive ne kuran, Historia e Musait a.s. Musai ishte Nebij, i derguar me shpallje/liber-teuratin !
Por ai u urdherua te shkoj dhe te mesoje dituri nga dikush tjeter qe ishte me i ditur se ky dhe se dinte sekretet e zotit me shume se musai. Musai shkoi me te mesoi dicka por nuk arriti te duronte dhe per kete u ndeshkua dhe nuk arriti deri ne fund !

Pra kjo histori tregon mjaft qarte se jo gjithcka ne e dime. Por kjo nuk do te thote se eksluzivitetin e shpjegimit te ketyre gjerave i ka 4peace !
Pra ne islam ka dije per te shumtet dhe dije per te rrallet, ne kemi mesuar kete per kolektiven, kur te kalojme disa grada do mesojme rregullat e vendosura nga zoti ne toke !
Kemi kohe me mesu dhe duhet te kemi durim, ( jo nga ky durimi qe thote 4peace ), mos harro se dhe musai e provoi por shume pak durim pati dhe per kete u perzu nga ajo cka duhje te mesonte !

Po e mbyll me nje thenje te profetit Muhamed a.s:
Ah sikur te kishte pas me shume durim musai do kishim mesuar me shume prej historise se ti !

Do t'jemi te durueshem ndaj ketyre paqartësive rreth kush eshte kush, kundershtimeve ndaj fesë Islame, dhe absurditeteve si psh: Jezusi & Krishti... dhe ka, qe ishin mbi Jezusin e Muhamedin paqja qoft mbi ta.. ? Per historin e Musait a.s. e dim sepse eshte then, dhe personi ishte person fizik. Kurse per Muhamedin a.s. dhe Jezusin nuk mund te them njesoj pasiqe ata ishin te shoqeruar dhe nese ndokush do ishte me i ditur n'aspektin e besimit.. cili do kishte me qen ?


Ne e kem pas nje tem me herët se a shkojn jo-muslimanët në xhennet ? Përgjigjja ishte nje JO e madhe e argumentuar me ajete Kur'anore ! Pra si eshte e mundshme qe te gjith te jen ne rruge te drejt kur kemi dallime ne besim dhe nuk adhurojm te njejtin Zot ? me duket qe e keni perzi çullën keq. Te kerkosh nje afrim mes te gjitha besimeve te botes per te nxjerr nje konkludim (fe mesatare) eshte nje gabim fatal ! Muhamedi a.s. thot ne nje hadith disi : Nëse Musai a.s. do kishte me qen gjall, padyshim qe me kishte percjellur ne kete mision te shenjt !

Kam edhe dy-tri pyetje per keta Mesuesit e medhenj, : A bien shahadet ? A deshmojn që s'ka Zot tjeter pos Allahut dhe se Muhamedi eshte Rob dhe i Dërguar i Tij ? A punojn me Kur'an ? A besojn Njeshmerin e Zotit, apo vet-definohen si pjestar te "zotit" ?
__________________

Të gjitha emrat që përmenden në Kur’an, janë të dërguar. Të Dërguarit, pos që kanë rangje të ndryshme kanë dhe misione (mund të thuhet edhe profesione) të ndryshme.
Musai a.s. (për shembull) ka qenë me rang më të ulët se Profeti Jahja (Gjon Pagëzori). Mirëpo, Musait a.s. i është dhënë shpallja (zbulesa) kurse Jahja a.s. ka pasur për mision/detyrë përgatitjen e terrenit/rrugës për ardhjen e Isait a.s. Ka dhe shumë misione tjera të të Dërguarve, në të gjitha fushat e jetës, e jo vetëm religjion.

Ne Qabe nuk lejohet, se ka argument te posaqem per kete pune.Ndersa ne tempujt tjere lejohet ti vizitoje, saqe ne kohen e Pejgamberit alejhiselam , edhe e urinoj nje prej jomuslimaneve xhamin e tij brenda dhe nuk u morren masa asgje ndaj tij.Perveq keshillimi se aty eshte vend adhurimi dhe nuk eshte "nevojtore".

Por nese vizita e tij behet me qellime adhurimi te formaeve te tyre kjo nuk lejohet , ndersa thjesht nje vizite per te pare arkitekturen,ber ca foto, njoftuar me ecurin e punes nuk ka gje me lejen e All-llahut.

Pyetje:

Sa vjeqe ka qene Ajshe ne kohen kur eshte martuar me profetin Muhamed?

Pergjigjie:

Aq sa ishte e afte per te lidhur kurore!