Pse të desha aq shumë?

PËR VARGJET QË ZGJEDH !


I lexoni vargjet, pas tyre del gjithcka
Edhe pse nata sillet egërsira në prak !
Duan të zbehin flakadanin qe ndriçon panda
Ligesia e smira të marrin hak.


Dalin lubi shpellash, diellit rrezet ia presin.
Me shpurdhje tiranësh, shkojnë zvarrë nëpër terr !
Kujtojnë se burimit gurrën do ia vdesin
Në vetmi të ngelë se i nxjerrin sherr!.


Ku mposhtet rrezedrita që kendon panda,
Kush mund ta ndal , mos dashurojë pafund.
Të çmendurit, mendje - verbësia i ka nda!
Të shnderrohen tiranë e, të mbesin kurrkund.


Nuk e ngrit atë forca të bëhet somnabull
symbyllas dhe zgjuar margaritar mbledh,
si flakadan mirësie n'lartësi flamurin ngul
qe të valojë shpirti për vargjet qe zgjedh...!

Sa here i theme vetes
Nuk dua te shkruaj
Dicka me ngulfat ne zemer
Pastaj me shum vuaj!
-------------------------------------
Me shkuan syt ne qiellin e larte
Syt mu mbushen me lot
Pse nuk je me mua zemer
Lotin ta ndali vetem sot!

Ne mes yjesh te kerkoja
Asnje ne Ty s'me ngjan
Iu ofrova varrit shpirt
E dija qe atu te kam!

Ti ujita lulet mbi varr
Me lotet qe me shkonin rreke
Ani qe je nen toke o shpirt
Dije qe me mua je!

Asnjehere nuk u mundova
Nga vetja te te largoj
Sepse te dashta shum
Gjithmon do te dashuroj!

Nën hijen tënde.......
Nën hijen tënde,kaloj vapën,
Nën shpirtin tënd dëborën shkrij.
Me ëndrrën tënde e gdhij natën,
Me lot në sy tek ty po vij.

Me yjet çlodhem,bisedoj.
Me lulet krejt jam dashuruar.
Qirinj e shkrepse nga do shkoj
Dhe lutem herët pa aguar.

Në mëndje krejt e turbulluar,
Tiktaku i zemrës egërsirë.
Ky qe një fat,fat i mallkuar
Dhe ditën bëri errësirë.

Një monolog i heshtur,midis Zemrës dhe Mëndjes.
.................................................. ...
Bukur!Shum poezi e bukur!
- Eh sa e pa drejtë është kjo botë.....!
Dikush i gjallë,vuan për pak dashuri....
- Dikush....edhe i vdekur e dashurojnë shumë!


" O Botë mizore,o ferr o dreq...
Që unë paskam lindur të të ndreq!"
- Uilliam Shekspir -

Nuk dij ku shef vap,kur mua nuk me ngrof
Ne te gjitha stinet vetem bore e akull shof
Edhe yjet me ikun kur une i shikoj
Nganjehere hidherohem fare si kerkoj!!

E perqafoj dheun per pak dashuri
Dheu nuk ka duar te me perqafoj
I ofrohem gurit me te bisedoj
Athua moj zemer a me ndien edhe Ti!

Në më do,më ngushëllo,
Po s'më do,mos më mundo;
Prema kokën dhe çliromë
Dhe në varr të zi mbulomë,
Se kur ngjitem kam një hall,
Nukë shqitem,jam tutkall.
-Ndihmë, pra, për zot,
Puthmë e vramë sot.

Une i dua te gjithe
Por sdij te dashuroj
Keto jane dy gjera
S'dua ti ngaterroj!

E dua shoqerin
Per mua eshte e shtrenjt
E dashurin e humba
Ishte shum me vlere
Per mua ishte e shenjt!

Nga goja s'me dele
Fjala Dashuri
Ajo u varros moj zemer
E more thelle ne gji!

Është një këngë labe:-

....................................
Halli që më zuri mua,
Ardhtë në hallet e tua.
Në buzët e tua ardhtë,
Mua me vete më martë.

Moj nepërka gush'larike,
Ti që di e del në shtigje,
Që të flas e s'më përgjigje,
O nuse..., o të bëj mike!

Nese me shef te perlotur
Mos u qudit
Kjo eshte perditshmeria
Qe e kam cdo dite!

Nese jame e buzqeshur
Mos me beso
Kjo eshte nje genjeshter
Se zemra vajto!

Nese ma degjon zerin
Ky nuk eshte kendim
Eshte denesja ime
Thjesht eshte nje vajtim!

Trëndafile moj e mira,
E bukur mbi lule shumë.
Njëmij vjet bahar të bëjë,
Ti më s'gjen Bilbil si Unë.

Ne mes yjesh te kerkoja
Asnje ne Ty s'me ngjan
Iu ofrova varrit shpirt
E dija qe atu te kam!

Te kam ne zemer, te kam ne sy
mengjesi gdhihet vetem per ty
me ty pastaj vjen dhe akshami
o njerez, lotet a m'i thani....


me vine zogje e me kendojne
pranveren duan ta tregojne
lumi kalon me gurgullima
o njerez, nuk kerkoj cudira...

Dua te dal ta pres tek dera
djalin qe desha pa hilera
ai u fsheh ne perjetesi
o njerez, a esht' kjo perendi?

EDHE DHIMBJA DASHURI



U nuk dua të lexoj
veç germa në letër -
Dua diç të bukur t'krijoj
Diçka krejt krejt tjetër!

S'ka sy që s'ka lotuar
qoftë nga dhimbja e re,
S'ka shpirt që s'ka rënkuar
Për një humbje nëndhe!

Dikend dashuria e merr
Dikush dashurinë me vete,
Asgjë nuk bëhet err e terr
Në humbtirat e kësaj jete!

Çdo gjë ka Atë bukurinë
Dëmbja gazi edhe loti -
Po nuk bën që dashurinë
Ta vajtojmë kotnasikoti!

Është fuqi e shpirtit madh
Që mes lotit bukurinë krijon,
Edhe si e vetmja lule n'livadh
Dritën e diellit kudo e shijon!

S'mund ta bëj një pikë loti
gjith këtë botë që rruzullon,
Dhimbja ime shkon te Zoti!
Unë e bëj Lule që lulëzon!

S'dua askend ta futi n'mkat
Shpirtat e njomë t'i trazoj -
Edhepse mund loton ditenat
S'bën gjith botën ta vërboj!

Sa t'rrah zemra e syri t'sheh
S'mund t'gjejsh shpresë kund,
Kurr në jetë mos pandeh -
Se çdo dhëmbje s'ka një fund!

Çdogjë mund ta kuptosh vet,
Tëposhtë bjen në pafundësi -
Gjithçka në jetë ka një marifet
Edhe dhimbjen ktheje n'dashuri!

Nuk bën unë ta marr me veti -
Krejt çka shoh ta çoj në varr,
Krijo brënda bukurinë n'veti -
Edhe vet lotin bëre zjarr!

Bëre një zjarr të dashurisë,
Kush t'ofrohet që ta ngrohu,
Gjithçka ndritë prej bukurisë
Nga ëndrra e trisht - zgjohu!

Jam ulur pran nje trungu
E kujtoj kohen e shkuar
Iku sikur kurr mos te ishte
Me la te jetoj e vetmuar!

Me la te re e pa pervoj
Me la mu atehere
Kur asgje nga jeta
S'dija te kuptoj!

Ku more krih qe fluturove
Pse nga une i fshihje vall
Kishe krih po nuk i vereja
Ti ishe Engjull i gjalle!

Perlahem me veten time
Pse shkruaj me dhimbsuri
Thuase ne jete nuk pata
As nje dite dashuri!

Pse nuk me vijn ne mend?
Ditet e lumturis qe kisha
Athua s'po me vijn ne koke
Sepse shum e re isha!

Po te me kthehej koha e shkuar
Athua do isha po kjo qe jame?
Ndoshta do isha me e lumtur
Nuk dij, pergjigjeje nuk kam!?

Të rrosh a të mos rrosh?-Kjo është çështja:
M'e lartë është vallë të durosh
Hobe shigjeta fati të tërbuar
A të përballësh një det të turbullt helmesh,
.................................................. ...........
Se kush duron përbuzjen dhe kamçikn' e botës,
Zullumn' e shtypsit,përdhunën e krenarit,
Lëngimn' e dashuris së pa përfillur.
.................................................. .....
Kush vallë barra mban e kush djersin,
Rënkon nën një jetë të mërzitur.
.................................................. ..
-Uilliam Shekspir-
Respekt

Po ta dija se c'me pret ne jete
Shekspirin s'do e lexoja kurr
Gadi me doli nje lloj tragjedie
Qe nuk e kisha menduar!

Tragjedi pas tragjedie me ndodhen
Por mendjen e ruajta te kthjellur
Nuk lejova askujt te me perul
Te mbetem si nje leck e hedhur!

Nese dhembjen e shprehu me shkrime
Mendjen e kam te shendosh
Gjithmon mbeta ballehapur
Per kete ja vlen te jetosh!

NUk mund te them mos vuaj
Nuk mund te them mos qaj
por nje fjal duhet ta them
Se kjo bote eshte me vaj..

Por te lutem shume te lutem
Qe veten shume mos ta lendosh
Besom mori vajze qe tani
Asgje nuk mund te ndryshosh

Me dhimbset loti yte vajzo
qe rri ne qerpikun tat te kripur
Me dhimbset edhe jeta jote
si motres te them mendje ndritur..

Se vitet ikin tutje
Dhe shkojnë një na një,
Se vajzat bëhen Plakë,
Rinia nuk vjen më.

Enderr dhe lot!

Te enderrova si dikur
Kur ishe ne jete
U mundoja ngadal
Koken tek ti me mbeshtet!

E ofrova koken pran
Dhe dashta ta mbeshtes
Eh ky gjum c'me doli
Mbeta duke denes!

Syri i mbushur lot
Nuk dinte te ndaloj
U zgjova sot e merzitur
Erdha te te vizitoj!

E mbeshteta koken
Mbi gurin e varrit
Mendova per veten time
Athua mbeta kafshat e djallit!

Nuk po me flet zemer
As une ze nuk leshova
Loti ti thonte te gjitha
Vetem putha gurin e u largova!

Po te thoja jame mire
Do te ishte genjeshter
E per rrena te tilla
Duhet te jesh mjeshter!

Te te them se nuk vuaj
E dij qe s'do besosh
Keshtu shkruaj si ndihem
Qe te me kuptosh!

E dij qe nuk i don
Lotet ne syt e mij
Me thuaj si ti ndali
Une s'po kam fuqi!

Pse m'i fut kthetrat ne zemer
Moj dhembje e bekuar
Pse nuk me len te harroj
Por vjen duke i shtuar!

Nuk kame fuqi mbinjerezore
Te perballoj me shum
Kjo enderr e uruar qe pash
Me shtoi dhembje pa fund!

Ishim se bashku moj zemer
Tek shtepia ku u linda
Por kjo ishte vetem enderr
Veteveten veshtir e binda!

Dëshiroj...

.... tre gjëra në jetën time
Diellin, Hënën dhe Ty!
E dua Diellin gjatë ditës,
e dua Hënën gjatë natës,
por Ty do të të dua përgjithmonë!

Pa Ty,
Dielli nuk më ngrohë.
Pa Ty,
Qielli humbet kaltërsinë
dhe pemët blerimin.
Pa Ty,
Jeta më është bardhë e zi.
Pa Ty,
nuk më intereson nëse fitoj ose humbas.
Pa Ty,
ndihem e vetmuar.
Pa Ty,
drita më është errësirë.
Pa Ty,
rri ulur këtu dhe nuk jam këtu.
Pa Ty,
kjo Jeta ime nuk ka kuptim.

Cudi...


Ti thotë se e do diellin,
por kur dielli ndricon ti futesh nën hije!
Ti thotë se e do shiun,
por kur shiu rigon ti e hap ombrellën!
Ti thotë se e do erën,
por kur era fryn ti e mbyll dritaren!
Por kësaj i frigohem më shumë,
se dikur ke thënë
Të Dua Ty...