Mungesa e qëllimeve dhe interesave tek studentët

Cdokush qe ka nje ide apo qellim, jeton per te dhe eshte i vendosur per ta arritur ate, ben perpjekje per ate, ne fund do ta arrije ate.

Vetem nje pakice mobilizohen ne mesime te thelluara te shtyre nga qellime e interesa. Mirepo te gjithe ankohen per mbingarkesen ne mesime. Rezultate te pakenaqshme dhe stres gjate tere vitit shkollor. Shqetesim ndjenje pasigurie etj... Pevec ketyre mungesa e qellimeve apo interesave per lenden ben qe vete shkolla, pergatitja e detyrave mesimore, te kthehen per ta ne nje barre te rende, te lodhshme, ne barre te merzitshme qe kryhet me te shtyre dhe pa kenaqesi. Rritet shperpjestimi midis mundesive te verteta dhe arritjeve ne mesime, krijohet iluzioni i mbingarkeses, humbet perspektiva dhe bie besimi ne vetvete.

Si te dalim nga kjo situate e pakendshme?
Fare e thjeshte. Verini vetes nje qellim ambicioz dhe real ne te njejten kohe. dmth. JO: dua te ndertoj 10 gradacela vitin tjeter!! imagjinate!
POR psh; Dua te behem shkencetari me i madh ne bote. OSE: dua te fitoj cmimin nobel si shkrimtari me i mire. OSE: Dua te mesoj dhe specializoj biologjine. Te marr doktorrata etj.
OSE: Dua te ndertoj 10 gradacela.

Mos thoni asnjehere kjo nuk mund te ndodhe. Ne qellimin tuaj te perfitojne dhe te tjeret jo te tregoheni egoist te perfitoni vetem ju.
Pastaj ndajeni qellimin tuaj ne qellime graduale.

Psh: Dua te behem shkencetar i madh.

Qellimi i pare: Te mesoj keto e keto libra. (Per kete qellim nevojitet 3 vjet)
qellimi i dyte: Pas diplomimit ti bashkangjitem seksionit te pergjithshem.
qellimi i trete: Te zbuloj kete e kete...
A me kuptoni?

Ideja shnderrohet keshtu ne nje plan kohor me nenqellime qe cojne drejt planit te persosur final.
Mungesa e qellimeve con ne merzitje