Poezi Nga Xheladin Hamza

JETA IME

Mbi b allin tim të rraskapitur
Si mbi një urë që lidhë dy botëra
Vallëzojnë rrudhat e pleqërisë
E sytë më janë qielli blu
Ku flenë ëndrra e jetës pa mbarim...

Shpirtin nuk e trazoj me lojën
Djersa e njelmët mbi ballin tim
Rrjedhë nëpër rrudhat
Si lumi i tërbuar jashtë shtratit...

Çdo pikë djerse në luginat e shfaqur
Mbi ballin tim merr formë të kristaltë
Ndritë një jetë që ekzistonte dikur
Ushqen një dashuri që s shuhet dot
Zbukurojnë sytë e tu bojë qielli xhani im
Kujton një pranverë që s harrohet kurrë
Fton hënën në mesnatë që jep bukuri

Mi lexoni rrudhat e ballit
Dhe djersën e kristalte mbi te
Do ta lexoni e gjithë jetën time!

HERONJTË S’VDESIN KURRË
(Akrostik kushtuar Heroit kombëtar Luan Haradinaj)

Liria e Kosovës, fle mbi supet e tua o Trim
U njom toka, me gjakun tënd rinor
Aurora e shenjtë nga qielli zbriti përmes faqeve tua,
Ndriti fytyra jote, në sytë e çdo shpirti shqiptar.

Heronjtë lindin njëherë, por të mos vdekur kurrë
Armët e kukuvajkës, qëlluan mbi trupin tënd
Ramushi vëllau ynë, me duart e tij varrin hap,
Aty kokën tënde vendosi për pushim të përjetshëm
Dritat në gjithë Kosovën në atë moment u fikën – ERRËSIRË
I rrokën armët sërish, Dragonjtë me Ramushin në krye
Ndër Bjeshkët e Nemuna jehon emri yt o vëlla LUAN,
Anadrinia me ty, o HERO hap faqen e historisë së re
Jeton Kosova, feston Shqipëria,
....................................... me ty lidhet dhe Çamëria!

TERRI I BALLKANIT

Mbi qytetin tim të bukur
Mbretëron terr i rëndë
Terri i Ballkanit...

Shikoj tërë qytetin si në ëndërr
Tek valvitej në terrin e errët
Dëshiroj me duart e mia
Ta përkdhel e shtrëngoj...

Shpirti më është shndërruar
Në copëza xhevahiri
Të shkëputura nga errësira e kaluar
Që reflektohen në jetën time...

Në këtë qytet të shurdhër e të verbër
Flokë mu zbardhën
Veshtë dëgjimin e humbën
Sytë nga lot mu verbuan...

PËR TY

Çdo natë
Pranë dritares së hapur
Hidhem në mendime
Për ty loçka ime

Shumë të dua
Ti këtë nuk e di
Guxim s’pata të të them

Me lot në sy
Emri yt
Mbi buzë të mia fle

Të thërras me zë
Kur i tërë qyteti
Në gjumë është

Dëgjohet jehona e tij
Ti nuk më dëgjon, jo
Jam shumë larg

Mezi pres takimin tonë
Të të them sa shumë të dua
Sa shumë vuaj për ty

Në ëndërr të kam çdo natë
Në mëngjes kur zgjohem
Përsëri shoh
Pranë nuk të kam, eh...

MË FALË QË U KTHEVA

Më falë që u ktheva
Shtigjeve të vjetra
Me shpirtin e thyer
E aty s’të gjeta
Ty kurrë më....

I besoj bisedës kur të gjithë heshtin
E ti, më falë për mendimin e fshehur
Dhe në fjalë që s’ti shqiptova kurrë
E cila më iku me dritën e ditës së harxhuar ...

FJALËT LINDËN TË ÇELIKTA

Guximi dhe trimëria
Ka kohë që kanë rënë në gjumë
Ëndrra të pakëndshme i përqafuan
Në heshtje...

Shkuma mbi Ibrin qanë
Me zërin e një fëmiu të vogël
Të mbetur jetim
Përzihem me britmën e një qyteti plak
Që e pa se drita e dellit për te u fsheh
Koha aty u ndalë për pushim
E nata rënkon mbi brigjet e tij...

Nga malli e nostalgjia për fluturim
Shqiponja dykrerëshe vrullshëm u zgjua
Lindën fjalë të çelikta në vete
Nuk ka ndarje të Kosovës asnjë pëllëmbë!

Nga horizonti i nëntë i nëntokës
U gdhendën shkronja të arta
Edhe mbi shkëmbinjtë
Të Mitrovicës, Zveçanit, Zubin Potokut
E të Leposaviqit
PAVARËSIA E KOSOVËS!

MA SJELLË ESENCËN E DIELLIT

Shikimin e hodha në ardhmëri
U ngritë mbi maje të ylberit
E puthi ngrohtë dhe mbeti aty
E unë mbeta në shpresë për sytë e mi...

Dhe sot kur dënesa më dërmoji
E pamëshirshëm shpirtin ma theu
Në mijëra copëza më të imta se atomi
Të lutem mos shkel më mbi mua
Si mbi një lule të këputur e të venitur...

Edhe njëherë kthe kokën kah unë
Derisa akoma frymoj me frymë të rëndë
Dhe shiko në sytë e mi të verbër
Si rrokullisen e vdesin lot veç për ty...

Ma sjellë esencën e diellit
Të ma ngrohë shpirtin e ngrirë
Si të një varfanjaku të braktisur
E orkideja le të çelë edhe njëherë
Sall për mua e për ty...

ËNDRRAT E JETËS

Në heshtje i vetmuar
Ngushëllimet më zhduken
Pleqëria në errësirë mbyllet
Ku humbi qetësia?

Kujtimet më torturojnë
Pa mëshirë, pa dashuri
Me dhembje më ik
Edhe kjo pleqëri...

Ëndrrat e jetës u derdhën
Mbi valë të Drinit të Bardhë
Dhe me gurgullimin e tyre
Treten dhe zhduken përjetësisht...

PLAGË TË SHPIRTIT

Derisa plagë të shpirtit
I arnoj me arna të këputura
Nga lëkura ime e tharë
Net të frikshme
Në qiell
Agu i mëngjesit i merr...

Pëlhurë e mëndafshtë
E qëndisur me ndërgjegje
Të pastër a të vrarë
Është një paravan
Mes ëndrrës dhe të vërtetës...

KUSHTUAR TUBIMIT NË GAZIMESTAN 28. QERSHOR

FLAKË E DRAGONJËVE

Mbi këtë tokë të bekuar
Sërish kudra e vjetër shkeli
Dhe polli këlysh të verbër...

Pela plakë zëshëm hingëllon
Në të katër anët e botës
Sikur humb virgjërinë
Që se kishte kurrë...

Dragonjtë flakën s’harxhojnë dot
Në zhdukjen e kuçedrave
Nëpër kështjella të vjetra...

Tani me gjuhë në trup
Lëpijnë plagë të hapura...
xheladin nuk është në linjë Përgjigju Me Kuotë

JETA KOHË E TRAZUAR

Ajo që dhembje s’ka – s’është jetë
Ajo që s’kalon – s’është lumturi
Për shumicën e njerëzve jeta është si kohë e trazuar:
Ndalen dhe presin që të kalojë...

Rrugëtojmë nëpër botë që ta gjejmë ate që na nevojitet,
Kur kthehemi në shtëpi – aty pleqërinë të buzëqeshur
Me rrudhat të mbuluara me djersë jete e përqafojmë...

MOS I ZGJATË DUART

Mos i zgjatë duart
Drejtë qiellit të hapur
Kah i Madhi Zot
Se të pista janë

Drita në urën e shumëpritur
Mbi të cilën shpirti në ankth kalon
Me frymën e uritur të tij
Do të mbetet mbi te gjithmonë

Mos i fshij sytë
Kur kthen kokën pas
Se janë të përgjumura
Nuk e shohin urën
Që mbi te kalon

Ngritë kokën lartë shiko qiellin
Ushqeje shpirtin me rreze drite
Që kjo natë vetëm për ty lëshon...

NËNËS SIME

Në ëndrrën e natës që iku pa kthim
Ti nëna ime, mendimet mi përkëdhele
I bëre të mëndafshtë
Si flladi i verës në mbrëmje...

Kujtimet për Ty
Zbritën qerpikëve të mi
Të larë me lot...

Mbi varrin tënd u përkula
E hapa portën e zemrës së djegur
Ajo u gjunjëzua totalisht

Elhamin zëshëm ta këndova
Shpirti më dridhej si në ankth
E fjala më mbeti në fytin e tharë...

Mbi mollëzat e faqeve
M’u rrokullisën lot dhembjeje
Ranë mbi varrin tënd
Me lule mbuluar
Ku ti rehatshëm fle, nëna ime!

UNË E TI

Unë e ti
Dy krijesa të kundërta
Unë zjarr i fikur në sarkofag
E ti ajsbergu i zhytur në det...

Mbi mua dhe mbi ty
Njësoj rresh shiu i butë
Si të ishin lot nga sytë e mi
E vizëllima e tij magjeps njerëzit
Si të ishin zogjtë në parajsën e humbur
Sa interesant është të jesh i gjallë...

KOSOVËS TË PAVARUR E SOVRANE

(akrostik)


Përplasen shkëmbinjtë shekullore të vjetra e toka ndahet
Ata që me gjakun e tyre të kuq e lagën këtë tokë të bekuar
Varret e tyre përgjithmonë ndritin dritë hyjnore për ne
Aurora mbi shpirtra të tyre shkëlqen me ngjyra të kristalta
Ranishtës me trëndafila të kuq rrugëtojnë botës hyjnore
Ëndrrat për të cilat syhapur ëndërronin – u realizua përjetësisht
Sofrën me bukë, krip e zemër e shtrojmë tani pa frikë në liri
Ikonë dhe emblemë e KOSOVËS TË PAVARUR E SOVRANE
Ashtu si e dëshiruat jeni dhe përjetësisht mbeteni JU!


15. 02. 3008.

PRES RITAKIMIN MË TË BUKUR

I zënë si merimanga në rrjetën e saj
Mbi ballin tim lexohen mendimet e mia
Në vrapim tek ikin diku larg pa kufi...

Të gjitha vitet të pesëdhjetë e gjashtë
I kam renditur si lojërat e jetës
Në ëndrrat më të bukura që i kisha...

I vetmuar vetëm ty të pres me besim
Në heshtje ti fali bebëzat e syve të mi
Të shijosh botën e vërtetë të çudirave
Të shpirtit tim të plagosur sall për ty!

Me shpresë të pasosur kurrë
Pres ritakimit më të bukur
Kur engjëjt tek unë do të të sjellin
Të mbështjellur me vello të bardhë
..................bash, ama bash si dikur!

UDHËTAR I AMSHIMIT

Jeta fiket...
E ndrydhur mes ëndrrave të prishura
Aty ku lindja vdekjen duar hapur pret

Herë herë e këndshme
Herë gënjeshtare e herë mashtruese
Vetëm vdekja është e prekshme

Frikë e pa frikë
Do t’takohemi sy me sy
S’do të pështyjmë një njeri tjetrin
Do të përqafohemi me afsh e dashuri

Butësisht si fëmijë do ta kapi për dore
Allahut në sexhde i bij para tij
Dhe nuk qohem më kurrë
Se jam udhëtar i amshimit...

ANI PALESTINË ANI...

Palestinë,
Dhembja ime
Gjaku im i fërguar
Nëntëqind e nëntëdhjetë e nëntë herë
Mbi zall të flaktë
Të kësaj bote të brishtë

Palestinë,
Dhembja ime
Xhani im i pasosur
Për Ty dhe shehidët
E ata janë bijtë tanë
Çdo pëllëmbë toke të bekuar
Që e lagën me gjakun e njom
Në heshtje lutem çdo natë

Palestinë,
Dhembja ime
E zhveshur dhe e rrënuar
Në erërat më të frikshme
E larë me shirat e kuq si gjaku im

Ani Palestinë ani...
Je jeta dhe vdekja ime
Ani Palestinë ani...
Je xhani im
TË DUA!

O PËLLUMB I BARDHË

Pse e ndale këngën ti
O pëllumb i bardhë
Kokën lartë, hapi krahët
Se pranvera na ka ardhë...

Pse më shikon mallëngjyeshëm ti
Nga sytë e tua lotët dua t’i fshijë
Nuk të lejoj që për dashuri
Të vuajmë e të qajmë unë e ti...

Ka një muaj që të shikoj ty
Po aq kohë as zërin s’ta kam ndi
E ke ulur kokën poshtë
Dhe shikon kah dheu i zi...

Hapi krahët o pëllumb i bardhë
Dhe thuaje këngës nga zemra ti
Le ta dëgjojnë ata për të cilat
E shkrova unë e e këndon ti...

Të shikoj o pëllumb i bardhë
Sa zërin e ëmbël ke ti
Sa krahë të bukura ke ti
Sa bukur fluturon drejtë qiellit ti...

Në qiell gjatë fluturimit
Gjeje një tjetër dashuri
E unë me vuajtjet e mia
Do të mbes në vetmi...

23. 01. 2005.

NË HESHTJE BUZËQESHA

Me fjalë të huazuara
Nga demonët
Mbi ndershmërinë tënde
U përbeve në tokë e qiej...

Ta shikova fytyrën
Të bojatisur me ngjyrë
...................të vdekjes...

Shpirti i satanës
S’të linte të qetë
As në vdekje të vdesësh
Si vdes çdo njeri i ndershëm...

E unë,
Në heshtje buzëqesha!

ANI PALESTINË ANI...

Palestinë,
Dhembja ime
Gjaku im i fërguar
Nëntëqind e nëntëdhjetë e nëntë herë
Mbi zall të flaktë
Të kësaj bote të brishtë

Palestinë,
Dhembja ime
Xhani im i pasosur
Për Ty dhe shehidët
E ata janë bijtë tanë
Çdo pëllëmbë toke të bekuar
Që e lagën me gjakun e njom
Në heshtje lutem çdo natë

Palestinë,
Dhembja ime
E zhveshur dhe e rrënuar
Në erërat më të frikshme
E larë me shirat e kuq si gjaku im

Ani Palestinë ani...
Je jeta dhe vdekja ime
Ani Palestinë ani...
Je xhani im
TË DUA!

DY BRIGJET E JETËS

Qerpikët e syve të mi
Me peshë të rënd
Sa toka
Hapen si dyert e kohës

Shikoj shpirtin tim
Tek vrapon mbi urrën
Që lidhë dy brigje të jetës
Atë të ferrit dhe parajsës

Dëgjoj zhurmën e zemrës
Copëtohet në njëmijë copë
.............................nga frika
Ku do ta gjejë shpëtimin e saj?

MË KAPLOI MALLI
(Akrostik kushtuar Çamërisë)

Ç’më kaploi malli për ty Çamëri
Ah, me sytë të përlotur qaj si fëmi
Mbushur me aromën tënde magjepse
Ëndërroj çdo natë shëtitjen qyteteve tua
Retë mbi ty më duken më të bardha se e bardha
Ilaç shpirti Janinën tonë përjetësisht kam
Ashtu si të duam të rrugëtojmë rrugëve tona të bëhemi
................................................. NJË PËRGJITHMONË!

MEDITIMI

Mendime të brishta
Më ndrydhin
Më frikësojnë...

Dua të dali e të iki
Të largohem tërësisht
Nga lëkura ime...

Do mbetem i vetmuar
Në vetmi, vetmi
Vetëm me vetën time...

I shtrydhur nga nata
Në mëngjesin e heshtur
Lexoj thellësinë qiellore!

FRIKA DHE VDEKJA

Vdekja sytë e ballit lehtas mi mbyll
Dhe për të fundit herë me afsh i puthë
E ballin të djersitur butësisht përkëdhelë

Me shikim të fërguar sytë të futur në gropëza
Mbesin dëshmitarë të fundit që shohin engjëjt
Tek marrin shpirtin mbi krah të tyre të pastër

Të gjitha ëndrrat të tubuara në një vend
Në heshtje si qirinjtë treten e fiken përjetësisht

Loti mbetet ilaç shpirti mbi buzën e tharë
Frika çuditërisht në ikje mbetet e vetmuar