Pyetje & Pergjigje

Thjesht eshte nje problem thelbore rreth te cilit nuk kishte pajtim e nuk ka as sot te njohesit e mire te Islamit

Nuk qenkena i informuar se ne kete pike paska mosmarrveshje , na sjelle nga njohesit e Islamit diqka qe e argumenton kete thenje mbi kete mesele, per te argumentuar fjalen tende.

Une po marrnje shembull!
I GJITHEDIJSHEM (dhe kjo me lejon qe une te lutem ne cilen do gjuhe )pa frige se nuk do te me kuptoj !

Shembull i lezetcem shembulli sikur te kishte Zoti vetem kete emer dhe mos te egzistonte ndoj sqarim nga Kurani dhe Sunneti. Zoti eshte i Gjithedijeshem , por edhe Ai me dijen e Tij ka vene rregulla dhe limite per krijesat e Tij.Kush i kalon ato del ne "sarrnisht", dhe merr pergjegjesi per te.

ps/nuk kame frike nga tjeteri , por kame frike per tjetrin dhe situaten e tij apo raporetet e tij me Krijuesin.

Gati në cdo fe, njerëzit luten. Por shumë vetave u duket sikur nuk marrin përgjigje për lutjet e tyre.
Si t`i lutem Perëndisë që të më dëgjojë?

Lutja ndaj Perendis behet ne formen qe din ti, gjuhen qe din ti, ndjenjat qe shpreh ti etj.
Ndersa pranimi i lutjeve ka te bej edhe me shume kritere tjera , nder to:
-Aplikimi i obligimeve te Tij,
-lutja e vazhduar,
-siguria ne pranimin e lutjes,
-sinqeriteti,
-durimi
-mospranimi i lutjes per nje kohe te mos ta humbe sigurin se me vone nuk do pranohet, dhe se mund te sprovoj Zoti besimin tend ndaj Tij , pikerisht me mospranimin e saj lutje,duke shiquar vendosmerin e besimit ne Ate.
-besimi se nese nuk po te pranohet lutja, ose eshte me hajr per ty ose All-llahu do ta realizoj me diqka me te mire ne akihiret.

Idila , dy gjera jam i sigurt qe nuk duhet praktikue :

Mos iu lut me fjale ,se te niejne kojshia , e te kritikojne qe nuk po din mire e pastaj munde te krijojsh hamendje per efektin e lutjes .

-Mos iu lut me shkrim ,se Zoti nuk eshte institucion shteteror ,e as i pavarur ,por lutju me mendje se eshte lidhja e vetme qe funksionon mes Zotit dhe njeriut .Ne ate moment qe prishet kjo lidhje (jo te sterngarkohet , por PRISHET ) nuk ka me as Zot e as njeri .Perpiqu ta ndertosh kete lidhje ne menyre origjinale se fallsi heret e vone del ne shesh .Kete e din edhe

Te thuash se Zoti nuk eshte i Pamvarur eshte e pakuptimet per te mos cekur fare gjykimin e sheriatit mbi ata qe thone diqka te tille , me vjen keq edhe per ata qe thonin se Zotit nuk duhet vene kufinje(me kete pajtohem edhe une por jo qe Zoti nuk vene kufinje ndaj njerezve) dhe qenkan pajtuar me shkrimin tend, duke e bere ate te mvarur dhe njekohesisht kush eshte i mvarur ka edhe kufinjet e mvarjes.
Tutje Zotit i lutet edhe me mendje , me zemer te paster (njet te paster) dhe me vepra , siq jane veprat e gojes(gjuhes) duke lutur me ze ,apo edhe me veprat e gjymtyreve (duke bere namaz).Madje ka ca lutje per kohe te caktuara qe kerkohet te behen me ze, siq eshte ditet e bajramit , teravive, shkuarja ne haxhe, etj etj.

Dhe Zoti e dine me se miri.

selam alejkum

Kur mundohemi me nje these me fute shume gjera behet si strajc maxhupeje .Ne te gjen gjithecka!!

Besimi (Feja) eshte ure lidhese ne mes Zotit dhe meje personalisht kuptohet ne baze te rregullave te caktuara!! I lutem ashtu sikur dij dhe mundem!
Sheriati eshte ligj qe organizon jeten shoqerore dhe keto dy gjera sado qe lidhen ne mes vedi asnjehere nuk mund te identifikohen!
Shume shtete islamike thirren ne sheriat por asnjera prej tyre nuk e praktikon njesoj kurse per mesin ku na jetojm ,ne Kosove , ka shume gjera qe (per momentin) jo qe nuk ka mundesi por edhe nuk pranohet ne asnje menyre praktikimi i tyre.Nuk dij pse ngurrohet ne shperfaqjen e tyre drejt dhe pa frige ( nga dajaku)!!!Por nuk don te thot se aty nuk ka vlera shume te qmuara!P.Sh shkrimin qe sjell vllau per kamaten e qe une e kam kerku bukur moti!?Ose edhe shume cka tjeter!


Vet fjalia qe Hasani e perdore ne fund ;

" Zoti e din me se miri "- tregon per dyshimin e tij ne tere ate qe thot!!
Por kjo fjali dhe problemi i kufijve, qe Hasani e thjeshteson tej mase ,me shume jan probleme filozofike dhe te shtrimit logjik te mendimit se sa ligjerata te forumeve!!

Ju pershendes duke ju deshiru nje dite te mbare!
O Zot n'a ndihmo te jemi ne rruge te mire!!!

Pothuajse të gjitha fetë e botës mësojnë se dicka që ndodhet brenda njeriut vazhdon të jetojë pas vdekjes. Disa mendojnë se të vdekurit mund t`i dëmtojnë të gjallët ose se Perëndia i ndëshkon të ligjtë me mundim të përjetshëm në një ferr të zjarrtë.
Pyetja është:

C`ndodh pas vdekjes?


P.S. Sinqerisht ju falënderoj përzemërsishtë për përgjigjet tuaja.

Zoti ju bekoftë!

Vdekja eshte nje gjendje ABSOLUTE (se cfare gjendje kete s'e ka perjetu askush duke u rikthy peseri , qe t'jep nje shpjegim )!

Nganjehere AMSHUESHMERIA (pavdeksija) E ALTARIT me VDEKJEN me duken si dy gjera te njejta ! PO T"MOS ISHTE VDEKJA - S"DO KISHTE KUPTIMIN E NJEJET NOCIONI JETES !!

40.17. Sot(diten e gjykimit) shpërblehet secili njeri me atë që ka vepruar. Sot nuk ka padrejtësi, All-llahu llogarit shpejt.
Sure : Gafir
41.46 . Kush bën mirë, ai e ka për vete, e kush bën keq, ai vepron kundër vetes, e Zoti yt nuk u bën padrejtësi robërve.
Sure : Fussilet

Ajo qe fetarisht ndoshta edhe ke pas per qellim ta thuash eshte se format e zgjedhjes qe ofron kafsha ne jete nuk jane e njejta me ato qe ofron njeriu. Njeriu si qenje e ngritur nga Zoti me format e te menduarit,logjikes etj, ka edhe mundesin e madhe te zgjedhjes, dhe per kete iu eshte zbritur Kur'ani , por edhe librat e mehershme te shenjet, sepse njerezit kane pasur mundesin e zgjedhjes(dhe kane) , por duhet kuptuar se jo qdo zgjedhje eshte per ta e lakmueshme , dhe do kete pergjegjesi , per kete ofrohen keshillat dhe rregullat qe zgjedhjet e tij(njeriut) te mos kalojne kufinjet e duhur per te cilet do i vije keq ne mos ne kete dunja, tjeteren patjeter.
Ne anen tjeter Kafshet jane ato qe adhurojne Zotin e tyre (qe eshte edhe Zoti yne), dhe Zotin e adhuron qka ka ne Qiej e toke, por te lire ne zgjedhje ne adhurim ndaj Zotit nuk ka perveq njerezve.
Per kete kafsheve nuk iu eshte zbritur Kurani , por njerezve

Ajo qe na eshte transmetuar e nderuara Idila ne thenjet Kuranore dhe Profetike , eshte se ky pastrim behet duke u futur personi ne xhehnem , ku do e shijoj denimin per veprat e tij qe kane bere qe peshorja te peshoj me shume me vepra te dobeta.Dhe sa zgjate denimi ne xhehnem nuk e di per nje veper te caktuar(jashta idhujtaris,idhujtari dhe llojet e tjere te pabesimtareve ne Zotin e madherishem nuk do dalin ndojhere nga aty) , ate e di vetem Zoti, por e di qe thote Profeti alejhiselam: se do merret nje njeri dhe do futet ne xhehnem i cili ne kete dunja te gjitha te mirat i ka pas dhe kurr nuk ka pas dhimbje dhe do futet vetem per 1 qast ne xhehnem dhe do nxierret mandej , ku do pyetet: A ke jetuar ndojhere ne mireqenie ne jeten tende? do pergjigjet se asnjehere te vetem pasi do e harroj miresin qe i dha Zoti ne kete dunja nga vuajtet ne xhehnem qe peson njeriu.
Sikur xheneti ashtu edhe xhehnemi kane shkallet e tyre , dikush denohet me shume e dikush me pak dhe anasjelltas me shperblimin, por denimi me i vogel eshte aq i dhembshem siq transmeton Pejgmaberi alejhisela saqe krejt bota te mbledhe nga zjarri i saj dhe ta shumfishojne deri 70 here do i pergjigjet denimit me te vogel.
Dhashte Zoti neve asnjeri te mos jemi perjetues as te perkoheshem e as te perhershem te denimit te xhehnemit.

Bota ku jetojmë ne është përplot mizori e padrejtësi. Shumë nga ne mendojmë se është vullneti i Zotit që të vuajmë!
Tani lind pyetja;
A interesohet Zoti për ne?

Jeta e Varrit
E’udhu bil-lahi minesh-shejtanirr-rraxhim Bismil-lahirr-rrahmanirr-rrahim

Falënderimi i takon All-llahut xh.sh. atë e falë­nde­r­ojmë dhe prej Tij ndihmë dhe falje kërkojmë.
Kërkojmë mbështetje tek All-llahu xh.sh. nga të këqiat e shpirtit dhe veprave tona. Atë që udhë­zon All-llahu, s’ka kush e humb dhe atë që humb, s’ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s’ka zot tjetër përveç All-llahut dhe dëshmoj se Muhammedi a.s. është rob dhe i Dërguar i Tij.Të dashur vëllezër muslimanë!
Njeriu jeton në këtë botë dhe gjatë veprimtarisë së tij jetësore kryen vepra të mira apo të këqia dhe vjen momenti kur ai vdes. All-llahu në Kur’an thotë: “Çdo krijesë do ta shijojë vdekjen...” (El-Enbija: 35). Por kjo vdekje nuk është fundi i jetës, por mbyllja e një periudhe që është periudhë sprove për të, argument për këtë është fjala e All-llahut në Kur’an: “Është Ai që krijoi vdekjen dhe jetën për t’ju sprovuar se cili prej jush është më vepërmiri. Ai është Ngadhënjyesi, Mëkatfalësi.” (El-Mulk: 2) dhe fill­i­mi i një periudhe tjetër e vërtetuar nga fjalët e All-llahut xh.sh. në Kur’an dhe hadithet e të Dërguarit a.s.. Jetën pas vdekjes mund ta ndajmë në dy periudha:

1. Jeta e varrit.2. Ahireti.
Në këtë fletushkë do të përpiqemi të tregojmë diçka nga jeta e varrit, e cila fillon pas vdekjes së njeriut dhe mbaron me ringjalljen e tij në ditën e Gjykimit. Se ç’farë i ndodhë në shumë hadithe,unjeriut gjatë kësaj periudhe e ka sqaruar mjaftë i Dërguari njëri prej të cilëve është hadithi i mëposhtëm:

Transmeton Imam Ahmedi nga Berai bin Azib r.a. që ka thënë:
“Dolëm me të Dërguarin a.s. me xhenazen e një burri prej ensarëve (medinasve). Pasi e varr­o­sëm, u ul i Dërguari i All-llahut në drejtim të Kiblës dhe ne u ulëm rreth tij, sikur mbi kokat tona të qëndronte një zog (u ulëm qetë). Në dorë i Dërguari a.s. kishte një shkop, me të cilin gërvishtte tokën. Pastaj filloi të shikojë në qiell dhe në tokë, e ngriti dhe e uli shikimin e tij tri herë, dhe tha: “Kërkoni ndihmën e All-llahut nga ndëshkimi i varrit.” Pastaj tha: “Kur njeriu besimtar gjendet në momentin e ndarjes nga kjo botë dhe pritjes së ahiretit, i zbresin atij melaike nga qielli me fytyra të bardha si dielli, me vehte kanë qefinë nga qefinët e xhennetit dhe erëra të mira nga ato të xhennetit. Ata i ulen atij me një gjërësi sa i sheh syri. Pastaj vjen meleku i vdekjes, i cili ulet tek koka e tij dhe thotë: “O shpirt i mirë, dil për në mëshirën All-llahut dhe kënaqësinë e Tij”. Pastaj shpirti del me një lehtësi të tillë, siç del pika e ujit nga gryka e shtëmbës, dhe meleku i vdekjes e merr atë. Këtë shpirt e përshëndesin të gjithë melaiket e qiellit dhe të tokës, i hapen atij dyert e qiellit dhe secili prej këtyre grupeve të melaikeve që rrijnë në këto dyer, i luten Zotit që ta ngrejë këtë shpirt edhe më lart. Në momentin kur meleku i vdekjes ia merr shpirtin, melaiket e mëshirës ia rrëmbejnë atij këtë shpirt sa hap e mbyll sytë, dhe nuk e lëshojnë atë derisa e vendosin në atë qefin dhe në ato erëra dhe del nga kjo një erë misku - më e mira erë që gjëndet në sipërfaqen e tokës. Kështu melaiket e mëshirës ngrihen me këtë shpirt lart në qiell. Rrugës këta takojnë grupe melaikesh të cilët thonë: “Ç’është ky shpirt i mirë?” U përgjigjen: është filani i biri i filanit, duke e përmendur me emrat më të bukur me të cilët e kanë thirrur në dunja. Kështu shkojnë derisa të arrijnë në qiellin e dunjasë. Këtu kërkojnë që t’u hapet ky qiell, dhe ai hapet. Melaiket që rrijnë në këtë qiell e shoqërojnë shpirtin deri në qiellin që vjen më pas dhe kështu deri sa të arrijnë në qiell­in e shtatë. Thotë All-llahu xh.sh.: “Shkruajeni librin e robit tim në Ilijjin (libër në të cilin shkruhen veprat e mira) pastaj i thuhet: “Kthejeni në tokë, se Unë ua kam premtuar atë, se nga ajo (toka) i krijova dhe tek ajo i kthej dhe prej saj do t’i ngrej përsëri në ahiret (ditën e Gjykimit)”. Pastaj shpirti i kthehet në tokë. Pasi shpirti është kthyer në trupin e tij ai ndjen zhurmën e hapave të atyre që ikin. Në këtë çast të vdekurit i vijnë dy melaike me pamje të ashpër dhe i ulen afër duke e pyetur: “Kush është zoti yt?” -ai përgjigjet: “Zoti im është All-llahu”. Pastaj thonë: “Cila është feja jote?” -thotë: “Feja ime është Islami”. Pastaj pyesin: “Cili ishte ai burrë që ju dërgua juve?” - thotë: “Ai është i Dërguari i Zotit” Melaiket e pyesin përsëri: “Cila ka qënë puna jote?” -thotë: “Lexova librin e All-llahut dhe e besova atë”. Këto tre janë e fundit sprovë që i paraqitet besimtarit, siç thotë All-llahu në Kur’an: “I përforcon All-llahu ata të cilët besuan, me një fjalë të palëkundëshme në jetën e kësaj bote”. Prandaj ai thotë: “Zoti im është All-llahu, feja ime është Islami dhe i Dërguari im është Muhammedi a.s.”. Thëret një thi­rr­ës në qiell: “Tha të vërtetën robi Im, prandaj shtroni atij prej shtrojeve të xhennetit dhe visheni atë me veshje të xhennetit dhe hapni atij derën tek xhenneti”. I vjen atij nga era e tij dhe mirësitë e tij, gjithashtu i zgjerohet varri me një hapësirë sa sheh syri. Në këtë moment i vjen atij një burrë me pamje të hijshme me rroba të bukura dhe me erë të mirë dhe thotë: “Gëzohu me atë që të gëzon ty, përgëzohu me kënaqësinë e Zotit dhe xhennete në të cilat ka mirësi të përhe­rshme”, kjo është dita e cila të është premtuar. Pastaj shpirti i tij thotë: “Edhe ty të përgëzoftë All-llahu me të mira, po kush je ti?” -“Unë jam puna jote e mirë. Për Zotin, vërtet ti ishe i shpejtë në mirësi dhe bindje ndaj All-llahut dhe i ngadalshëm në mëkate. Prandaj All-llahu të shpërbleftë me të mira”. Pastaj i hapet atij një derë nga zjarri dhe i thuhet: “Ky do të ishte vendi yt po të ishe prej mëkatarëve, e zëvëndësoi Zoti këtë vënd me këtë dhe i paraqitet xhenneti. Ndërsa sheh se ç’ka atje, thotë: “Zoti im, shpejtoje kijametin me qëllim që të shkoj tek të afërmit e mi dhe pasuria ime”. I thuhet atij: “Rri i qetë!”.
Ndërsa mosbesimtarit, kur është në momentin e ndarjes nga kjo botë dhe afrimit për në ahiret, i zbresin atij melaiket nga qielli, me pamje të ashpër, me fytyra rë zeza. Në duar ata mbajnë pëlhura prej zjarri dhe i ulen atij në një distancë sa sheh syri. Pastaj vjen meleku i vdekjes i cili i ulet tek koka dhe i thotë: “O shpirt i keq, dil për tek zemërimi i All-llahut”. Kështu del shpirti nga trupi i tij me vështirësi të madhe sikurse del boshti me kunja nga leshi i lagur. Ndërkohë e mallkojnë atë të gjithë melaiket midis qiellit dhe tokës dhe të gjithë melaiket në qiell. I mbyllen atij të gjitha dyert në qiell dhe melaiket që qëndrojnë në këto dyer i luten Zotit që mos ta ngrejë këtë shpirt të keq pranë tyre. Kur meleku i vdekjes ia merr shpirtin, melaiket që zbritën nga qielli ia marrin atij nga duart sa hap e mbyll sytë dhe e vendosin në atë pëlhurën prej zjarri prej ku del një erë shumë e keqe, më e keqja erë që gjendet në faqen e dheut. Pastaj ngrihen me të në qiell dhe kur kalojnë pranë çdo grupi melaikesh ata pyesin: “Ç’është ky shpirt i keq?” -i përgjigjen: “është filani i biri filanit” -dhe i përmendin emrat më të këqinj me të cilët e kanë thirrur në dunja. Kur arrijnë me të në qiellin e tokës dhe kërkojnë t’u hapet, ai nuk u hapet. Pastaj tha i Dërguari i All-llahut: “Nuk u hapen atyre dyert e qiellit dhe nuk hyjnë në xhennet aq sa hyn deveja në vrimën e gjilpërës”. Thotë All-llahu i Lartësuar: “Shkruajeni librin e tij në sixhxhin (libri ku shkruhen veprat e këqia), në vëndin më të ulët”. Pastaj u thuhet: “Kthejeni robin tim në tokë, sepse unë nga ajo i krijova, tek ajo do t’i kthej dhe prej saj do t’i nxjerr përsëri”. Pastaj hidhet shpirti derisa të shkojë në trupin e tij, dhe ai dëgj­on hapat e shokëve kur largohen. Ndërkohë i vijnë atij dy melaike me pamje të ashpër të cilët i ulen pranë dhe i thonë: “kush është Zoti yt?” -thotë: “Ah! Ah! Nuk e di”. Pyesin përsëri: “Ç’mund të thuash për njeriun që u dërgua tek ju?” -ai nuk është i udhëzuar ndaj dhe s’e thotë dot emrin e tij. Dhe i thuhet: “Muhammedi!”. - “Ah! Ah! -Thotë: “Nuk e di. Kam ndëgjuar njerëzit ta përmëndnin” dhe i thonë: “Nuk e dite, prandaj s’e the”. Dëgjohet më pas një thirrje nga qielli që thotë se gënjeu. Shtrojeni atë në shtroje prej zjarri. Hapet pastaj një derë prej dyerve të zjarrit kështu që atij i vjen afsh i nxehtë dhe erë kalbësire. Varri i ngushtohet derisa brinjët e krahërorit i ndërfuten me njëra-tjetrën. Pastaj i afrohet një burrë me fytyrë të shëmtuar, me rroba të këqia dhe me erë të keqe dhe i thotë: “Përgëzohu me të keqen tënde. Kjo është dita jote e cila të është premtuar”. -Po ty, të përgëzoftë Zoti me sherr, kush je ti? Burri i shëmtuar thotë: “U jam puna jote e keqe. Për Zotin ti ke qenë njeri i ngadalshëm në bindjen dhe adhurimet ndaj All-llahut dhe i shpejtë ne vepra të këqia (mëkate), prandaj All-llahu të shpërbleftë me të keqia!
Pastaj goditet me një çekan hekuri, që sikur të goditej me të një mal do të bëhej pluhur. Kështu goditet me të dhe bëhet pluhur. Pastaj All-llahu e kthen edhe një herë siç ishte dhe goditet përsëri dhe ai nxjerr një klithmë të fortë që e dëgjon çdo gjë përveç njerëzve dhe xhinëve. Dhe hapet një derë nga xhehennemi dhe i shtrohet shtroje prej xhehennemi dhe thotë: “O Zot mos e bë kijametin”.



“Të pyesin për shpirtin, thuaj: Shpirti është çështje që i takon vetëm Zotit tim. Por juve nuk ju është dhënë nga dija veçse pak.”
(El-Isra: 85)

Në porositë e Allahut qëndron e vërteta:
"E Allahu patjetër do ta ndihmojë atë që ndihmon rrugën e Tij, se Allahu është shumë i fuqishëm dhe gjithnjë triumfues". (El-Haxh, 40)

Njeriu punon dhe lufton me jetën e vet në rrugën e Allahut, në rrugën e mirësisë.
"…Ai që është dorëzuar Allahut dhe është bëmirës, ai e ka shpërblimin e vet të Zoti i tij, për ata nuk ka frikë, as nuk kanë pse të mërzitën".
Allahu kërkon nga besimtarët, që besimin e tyre ta deshmojnë me veprat e mira. Allahu gëzohet kur sheh që njëri i afrohet tjetrit dhe, i thotë: "Më thuaj si mund të të ndihmoj? Vëlla, ç'mund të bëj për ty?" Ndihmë është edhe shprehja më e vogël e humanizmit. Dhënia e ndimës, të ndihmosh, të ndihmosh vazhdimisht, ky është besimi i vërtet.
Tregojnë se kur e pyetën një njeri, që kishte qënë shok e mik i ngushtë për tridhjet vjet, me një njeri të ditur e të urtë, ai u përgjigj:
" Pashë se çdokush në jetë ka shokë, miq e dashamirës. Disa shoqërohen me ta, deri sa nuk sëmurën, disa shoqërohen deri në varr, por asnjeri prej tyre nuk shkon në varr me të. Duke menduar për këtë, arrita në përfundim se për njeriun, shoku më i mirë është ai i cili shkon me të në varr, duke i qëndruar edhe atje mik. Dhe shokë të këtillë janë vetëm veprat e mira! Prandaj nuk ju ndahem atyre, sepse ato do të jenë për mua dritë në varrin e errët dhe bashkëbiseduesët e mia atëherë kur të gjithë të tjerët, do të më lënë vetëm…"
O njeri, besimi nuk qëndron vetëm në atë që të tregohesh besimtar para të tjerëve, kurse në të vërtetë përfundon në deshira të pavlera. Besimi i mirëfilltë është vetëm ai, i cili është gdhendur thellë në zemër dhe të cilin e vërtetojnë veprat e mira të njeriut. Merrni mësim nga veprat e mira njerëzore, jo nga fjalët, sepse Allahu nuk e ka dhënë asnjë fjalë, e që si deshmi të mos i ketë caktuar edhe veprën. Vetëm veprat vërtetojnë ose mohojnë të vërtetën e fjalëve të dikujt. Kur dëgjon ndonjë ligjëratë të bukur, ki kujdes, sepse nëse fjalët do të shoqërohen me vepra: ai njeri është më të vërtetë i mrekullueshëm. Nëse veprat e tij nuk do të përputhën me fjalët që ka thënë, ruaju të mos i përngjash atij në asnjë drejtim…
Muslimani kurr nuk duhet të harrojë se është detyrim të bësh mire për çdo ditë, për çdo orë e pandërprerë. O njeri, ki kujdes për veprat e tua! Mendo se një ditë do të takosh Krijuesin dhe Zotin tend ! Me çfarë do t'i dalësh përpara?…

E Allahu patjetër do ta ndihmojë atë që ndihmon rrugën e Tij, se Allahu është shumë i fuqishëm dhe gjithnjë triumfues". (El-Haxh, 40)
lola 20 !!

Ne rend te pare eshte dasht qe Ajetin ne fjale te mos e cungoni por t'a sillni komplet!
Ne rend te dyte do te pys ata qe e njohin mire gjuhen Arabe per perkthimin e kesaj pjese ose per nje koment bindes sepse ne formen si eshte perkthy ketu po me duket se eshte jo mire!
A ka mundesi qe fjala NDIHMOJN te zavendsohet me fjalen NDJEKIN ( ECIN ) sepse Allahu nuk ka nevoje per ndihme !
Nese nuk kam arrite t'a kuptoj drejt ju falenderoj per ndihme dhe kerkoj falje !!

Nga përkthimi i gjuhës frënge do e kisha përkthyer kështu :

Bismilahi Rraham i Rrahim.

Allahu do të jetë me siguresë me ata të cilët ndihmuan ne triumfin e Kauzes së Tij, sepse forca dhe fuqia e Allahut nuk kan asnje kufi.

..A e dine moj e nderuara Moter si behet me se mirti pastrimi i mekateve kur ve shamin dhe lidhesh ne namaz dhe pendohesh me loqken e Zemres dhe kur te qane Zemra kur fytyren tende e vershojne lotet si lumenje te zjarrte per mekatet e tua dhe kerkone qe pendimi yte te pranohet nga i madhi Allah, keshtu eshte me se mirti te kerkoshe pendim per mekatet qe i ke bere me qellim e pa qellim, ndersa mekatet qe i ke bere ndaj njerzeve me dije duhet te ju kerkoshe personalishte falje atyre njerzeve qe ju ke bere mekate...

...i lexova ca shkrime tua e ca pyetje e shoh qe je nje udhekryqe ne te cilin kam qene edhe une e ndoshta edhe shume te tjere, sepse ende nuk e ndjen dhe nuk e shijon knaqesin dhe lumturin e Islamit sepse ajo nuk perjetohet vetem duke e thene Shahadetin 10 here ne dite mbas Shahadeti duhet te pasojne edhe shume obligime tjera sepse vetem Shahadeti eshte si nje peme pa dege boshe. Lutje qe i bene ne Arabishte mundesh me i gjete sot ku te duash te perkthyera ne shqipe dhe keshtu ua dine kuptimin atyre ua dine vleren prandaj une te kisha thene te lexoshe me shume mbi Islamin ti kushtoshe nje 15 minutesh ne dite dhe dhashte Allahu se cdo dite do ta zbuloshe dhe pervetesoshe me mire, askushe nuk mund te te ndihmoj me shume se vetevetja jote...

...dhe thuhet se armiku me i madhe i njeriut mbase shejtanit eshte padituria se padituri te shpije ne injorance...


...Allahu te udhezofte e te shperblefte me dituri e pune te mbara...

as nuk ke per te njohure jo veq Shqipetare por as nje njeri ne bote qe mund te jete i pastert dhe i perkryer ndaj mekateve sepse cdo njeri ne kete jete eshte mekatar dhe gabimtare per ate Allahu na ka bere neve Myslimaneve si detyrime per tu pastruar permes Namazit, permes Puneve te mira permes dhenjen e zekatit te varfurve (larjen e pasuris) shkurjen ne Haxhe etj...

...e tregojn si legjend nje histori nje njeri kishte qene Besimtar shume i devtshome tere jeten e tij ia kishte kushtuare vete Islamit, kishte bere Namaze shume te rregull kishte kaluar te shumten e kohes ne Xhami kishte qene ne Haxhi i kishte ndihmuar shume njerz te vorfune, dhe nje dite ne pleqeri dule nga xhami e bleni nje buke dhe niset per ne shtepi, shejtani e ngacmon dhe rruges kalon nje vajze shume e bukur dhe e re dhe e mashtron kete Besimtare te shkret ai duke menduar se hajt nje here edhe nuk prish ndoshta shume pune, duke shkuar rruges nje grue e varfer e me lecka i kerkone ate buke dhe ai ia fale buken ndersa vazhdone me vajzen e re duke bere Zina (fremdgehen) edhe kur ja mori Meleku i vdekjes shpirtine ajo Zina aq shume i rendonte ne peshoren e veprave te kqija sa qe ishte duke e shpjerure ne xhehnem por ne fund ajo buke qe e kishte fal e shpetone nga zjarri i xhehnemit...


...nga kjo mund te mesojme se Besimtaret e devotshem jane ate qe sprovohen me se shumti dhe qe ngacmohen me se shumti nga shejtani i mallkuare...

Jo Shqiptare, po asnje njeri(siq tha "krijuesiii") nuk njof te jete ne vete i paster(nga gjynahet) duke u nisur nga Ajeti i Zotit te Madheruar : Se c'do njeri eshte gabimtar(ben mekate), e gabimtari me i mire eshte ai qe pendohet te Krijuesi i tij(peraferisht ajeti).


E peshoren e veprave te personit nuk e din kush pos Krijuesit, ndersa njerez te devotshem qe jane munduar te punojne per kete Fe ,kane studiuar dhe kane lene gjurme ne Historin Islame dhe me gjase deri diten e gjykimit ,jashta trojeve tona jane Imam Muahmmed Nasirudin el Albani Zoti e pas Meshiruar dhe Imam AbdulKader Arnauti Zoti e Meshirofte, te dy(posaqerisht i pari) keta konsiderohen si dijetare , imam te shekullit te kaluar ne mbar boten Islame , saqe kishte dijetare arab qe kane thene se qe nga koha e Imam Shevkanit rahimehullah(nje dijetare qe ka jetuar disa shekuj me heret) njeri me te menqur ne fushen e studimit te Hadithit nuk ka shkelur kete toke, apo fjalet e Muftiut te Arabis Saudite Imam Ibn Bazi Zoti e Meshirofte ,kur u pyet per Imamin shqiptare Al Albanin(keshtu u thirrte ne vendet arabe si Shqiptari), pate thene se "Hadithi qe ka thene Pejgamberi alejhiselam : se c'do 100 vjet Zoti dergon ndonje dijetare qe do e perterije fene Islame."i takon keti Dijetari Shqiptare te jete ai qe ka dhene me se shumti per fene Islame per shekullin e Kaluar.