Jeta

durimi


edhe kjo heshtje me vrau nje perle
te ruajtur prej kaq shum vitesh
dita u shnderua ne tmerr te vertete
e nata mori nje hije ndricimi te zbehte...


kjo qe heshtja,nuk mundesh ta kundershtosh
te behem sikure s'ka ndodhur gje,
te behem sikur asgje nuk shohe,
eshte menyra per te qene e heshtur...


perse t'i inatosesh heshtjes,
kur ajo harron te mase temperaturen ne heshtje!?
kur ajo as nuk dine te flase,
durimin e ka per baze....


nuk e imagjinoja se nje heshtje e tille do me lendoje,
por ja qe vjene,ne stop s'e ndalon dote,
ate mirprite dhe jepi keshille diplomacie....


o njeri mos u shqeteso...
se durimi eshte vlera e njeriut
keto fjale me tha kjo heshtje...

urtesia ime


eja,prap eja,perseri eja,
si do qe te jesh,
pabesimtar qofshe,zjarre dhurues qofshe,
edhe njeqinde here nese ke bere be..perseri eja...
edhe nese asnjeher nese nuk je penduar...perseri eja...


behu si lumi ne bujari dhe ndihme,
behu si dielli ne zemergjeresi dhe meshire,
behu si nata ne mbulimin e mangesive te tjetrite,
behu si dheu ne modesti,
behu si deti ne mirkuptime...


behu si te behesh..por perseri duku ashtu si je...
ose behu ashtu si dukesh....
kjo nuk eshte dere e pashprese...
si do qe te jeshe ashtu eja...
une te prese!...

sote...


mbaje ne duar nje fotografi,
bisedoj o nene me ty,
te puthe ne ball me nostalgji,
dhe fshi keta lotet e mi...


por o nene s'mund te te urroj,
kete 8 mars,nuk kam si...
sepse sote bene 7 muaj o nene,
qe kure hyre ne dhe te zi...


dita/data e vdekjes nuk urohet,
s'vjen parasyshe as te festohet,
nuk ka lule per kete dite,
s'ka as buzeqeshje...por lote ne syte...


me vjene keqe dhe shume po vuaj,
une sote per boten e huaj,
buza ime sote eshte thare,
nga gjithe shoqeria sote e ndare....


lulen qe te solla vitin qe shkoi,
e mbaj ne dhome dhe gjithmon e shikoj,
por sote ate lule me lote e ujise,
eshte bere aq e bukur,i jep hijeshi shtepis...


kete date gjithmon une do t'a urrej,
edhe mijra lule sikur ne doren time te gjej,
asnjeher me kete feste s'do t'a festoj,
as edhe ateher kure une te behem nene...
dhe familje te krijoj....

dialog


me pyeten: perse ke lindur?
kam lindur per te jetuar u thashe..

i pyeta: po ju perse keni lindur?
per te jetuar kete jete dhe per t'u ringjallur pas saj me thane.

me pyeten: a dashuron?
njeriu me dashuri jetone.

po ju a dashuroni i pyeta?
patjeter se po....e tille eshte jeta.


me pyeten: valle a ndjene mall?
deri sa te shkoj ne varre...

valle c'ka u mungon? me thane
dikush qe zemra forte ma done.

nese te mungon....pse nuk e kerkon?
e prese te vije vete..njeriu me shpresa jeton.

ne jete erdha
dikush me solli
rrugen vete e hapa
rruga udhe mori

jeten e shijova
si te televizori
ah vone e kuptova
dielli, doktori

me kan thene....

kure u linda dhe me pas kur fillova te kuptoj,
me kan thene se kam nje zemer per te jetuar,
dhe dy sy per te pare...

por ata me paskam genjyer,
te verteten s'me paskan thene,
kam nje zemer per te vuajtur,
dhe dy sy per te qare...


ne ca caste ndjej veten te huaj...
se jeta ime rrugen ka gabuar...

vargjet e tua

lexoja vargjet e tua
ndjeja nje drithme te furishme ne shpirte
pyes veten pse ndjehem keshtu....
sa here qe lexoj vargjet e tua...!?
vetja me pergjigjet....
sepse ndani po te njejtin shpirte.


lexoja vargjet e tua...
edhe ne mes rreshtave une te lexoja
koka dhe mendja m'u lodhnin...
kur edhe ata shenja pikesimi analizoja...


lexoja vargjet e tua...
dhe jam e bindur thelle ne vete...
se nje dite ne nje te ardhme...
kure serishe te lexoje vargjet e tua....
do te jem une ajo qe do te korigjoj vargjet e tua,
dhe do te mbush penen
kur ngjyra e saje te jet harxhuar
.

ylli i dashurise



dritezo moj dritezo
ndrico me plote drite
sepse une dhe ai....
jemi rrober te dashurise...


dritezo moj dritezo,
se pa dashuri bota nuk jeton fare,
dritezo me plote drite....
kete zemer djaloshare.


dritezo moj dritezo,
por te lutem,zemrat tona t'i na ngrohe,
qe une dhe ai ne kete nate,
te behemi yje shume te zjarte.

jetoj per ty........


dikur natyra ma kishte bere me sy
por une ate dite isha e hamendur
nga shikimet e brendeshme....


i kerkova ndjese nje dite me vone,
kur kuptova shkakun ...
pse me kishte bere me sy...
u corodita!


me kishte paralajmeruar,
se lumturia per mua nga ajo dite fillone,
se dielli me rreze me nuk do te perendon,
se bota..bota....ndryshone...



se c'do fillim ka nje mbarime,
se lindi nje luler brenda shpirtit time,
bashke me te edhe nje dashuri,
nje ndjenje e forte..po...e forte...
per te jetuar per ty...po...vetem per ty....

sonte,si c'do nate...


nen driten e henes,
me shfaqesh ti,
me ate floke te zi,
e me ata te bukur sy....


une dua te fluturoj,
prane teje te vi,
por je shume larte,
dhe s'mund te te ari.


me bisedon dhe ma bene me sy,
me buzeqesh...sa e embel ajo fytyr...
une me endje te shikoj,
dua qe te vi te ledhatoj ata sy...


por hena papritmas fshihet pas nje mjegulle,
u humben ata sy.....
ah! ajo buzeqeshje.....

ndjej


rri dhe perkund mendjen diku larg ne mendime
ndjej heshtjen
vetmine...
ndjej qetesine...
ndjej dhimbjene....


rri dhe dergoj mendjen diku larte ne qiell,
ndjej yjet...
ndjej henen...
dhe ate te bukurin diell...


rri dhe qetesoj mendjen me keta shkrime,
degjoj simfonit e Mozartit i japin shpirtit time qetesim
dhe them
ah sikur te dija te beje nje pikturim

s'ka me

as une nuk jam une,
as ti nuk je ti,
s'ka me dy shpirtera ne nje zemer,
s'ka me ne te dy...


as deti nuk eshte thare,
as dielli s'ka perenduar,
as qielli s'ka per te qare,
per ndarjen nga dy te dashuruar.


as ti nuk je une,
as une nuk jam ti,
as lumi nuk eshte dete,e deti te jet lume,
s'ka me te dua o shpirti ime...te dua shume.

shprese e thyer...


kisha aq mall te te takoja,
por nuk te takova!


kisha aq ndjenje te te simpatizoja,
por nuk te simpatizova!


kisha aq deshire te te bisedoja,
por nuk te bisedova!


kisha aq motiv te te pikturoja,
por nuk te pikturova!


kisha aq kenaqesi te te shikoja,
por nuk te shikova!


kisha aq kulture te te respektoja,
por nuk te respektova!


kisha aq aftesi te aktroja,
por nuk aktrova!


kisha aq shpirte te te dashuroja,
por nuk te dashurova!


dhe tani flase me veten,
dhe kujtoj oret qe kane haruar kohet!

durimi


edhe kjo heshtje me vrau nje perle
te ruajtur prej kaq shum vitesh
dita u shnderua ne tmerr te vertete
e nata mori nje hije ndricimi te zbehte...


kjo qe heshtja,nuk mundesh ta kundershtosh
te behem sikure s'ka ndodhur gje,
te behem sikur asgje nuk shohe,
eshte menyra per te qene e heshtur...


perse t'i inatosesh heshtjes,
kur ajo harron te mase temperaturen ne heshtje!?
kur ajo as nuk dine te flase,
durimin e ka per baze....


nuk e imagjinoja se nje heshtje e tille do me lendoje,
por ja qe vjene,ne stop s'e ndalon dote,
ate mirprite dhe jepi keshille diplomacie....


o njeri mos u shqeteso...
se durimi eshte vlera e njeriut
keto fjale me tha kjo heshtje...

urtesia ime


eja,prap eja,perseri eja,
si do qe te jesh,
pabesimtar qofshe,zjarre dhurues qofshe,
edhe njeqinde here nese ke bere be..perseri eja...
edhe nese asnjeher nese nuk je penduar...perseri eja...


behu si lumi ne bujari dhe ndihme,
behu si dielli ne zemergjeresi dhe meshire,
behu si nata ne mbulimin e mangesive te tjetrite,
behu si dheu ne modesti,
behu si deti ne mirkuptime...


behu si te behesh..por perseri duku ashtu si je...
ose behu ashtu si dukesh....
kjo nuk eshte dere e pashprese...
si do qe te jeshe ashtu eja...
une te prese!...

sote...


mbaje ne duar nje fotografi,
bisedoj o nene me ty,
te puthe ne ball me nostalgji,
dhe fshi keta lotet e mi...


por o nene s'mund te te urroj,
kete 8 mars,nuk kam si...
sepse sote bene 7 muaj o nene,
qe kure hyre ne dhe te zi...


dita/data e vdekjes nuk urohet,
s'vjen parasyshe as te festohet,
nuk ka lule per kete dite,
s'ka as buzeqeshje...por lote ne syte...


me vjene keqe dhe shume po vuaj,
une sote per boten e huaj,
buza ime sote eshte thare,
nga gjithe shoqeria sote e ndare....


lulen qe te solla vitin qe shkoi,
e mbaj ne dhome dhe gjithmon e shikoj,
por sote ate lule me lote e ujise,
eshte bere aq e bukur,i jep hijeshi shtepis...


kete date gjithmon une do t'a urrej,
edhe mijra lule sikur ne doren time te gjej,
asnjeher me kete feste s'do t'a festoj,
as edhe ateher kure une te behem nene...
dhe familje te krijoj....

ne jete erdha
dikush me solli
rrugen vete e hapa
rruga udhe mori

jeten e shijova
si te televizori
ah vone e kuptova
dielli, doktori

me kan thene....

kure u linda dhe me pas kur fillova te kuptoj,
me kan thene se kam nje zemer per te jetuar,
dhe dy sy per te pare...

por ata me paskam genjyer,
te verteten s'me paskan thene,
kam nje zemer per te vuajtur,
dhe dy sy per te qare...


ne ca caste ndjej veten te huaj...
se jeta ime rrugen ka gabuar...


te pershendes edhe une zemrushe....

vargjet e tua

lexoja vargjet e tua
ndjeja nje drithme te furishme ne shpirte
pyes veten pse ndjehem keshtu....
sa here qe lexoj vargjet e tua...!?
vetja me pergjigjet....
sepse ndani po te njejtin shpirte.


lexoja vargjet e tua...
edhe ne mes rreshtave une te lexoja
koka dhe mendja m'u lodhnin...
kur edhe ata shenja pikesimi analizoja...


lexoja vargjet e tua...
dhe jam e bindur thelle ne vete...
se nje dite ne nje te ardhme...
kure serishe te lexoje vargjet e tua....
do te jem une ajo qe do te korigjoj vargjet e tua,
dhe do te mbush penen
kur ngjyra e saje te jet harxhuar

ylli i dashurise



dritezo moj dritezo
ndrico me plote drite
sepse une dhe ai....
jemi rrober te dashurise...


dritezo moj dritezo,
se pa dashuri bota nuk jeton fare,
dritezo me plote drite....
kete zemer djaloshare.


dritezo moj dritezo,
por te lutem,zemrat tona t'i na ngrohe,
qe une dhe ai ne kete nate,
te behemi yje shume te zjarte.
__________________

imagjinoj pasqyren e shpirtit tend

e di qe je nje bote me shume shpirte,
je nje diell qe jep drite.


s'e di,sote me ka pushtuar nje ndjenje e thelle,
jam goditur thelle tek ti,kam rene brenda teje!


e di,se je nje bote shume me ndryshe,
ke nje shpirte te nje engjulli...


s'e di pse veten e ndjej te priviligjuar,
mbase ne ate bote...e kam une vendin!


valet e bukura te jetes me kan dhene
shume optizizem...



te ruaj ne shpirte....ashtu sic
trurin tim qe ruaj ne kafke...


imagjinoj pasqyren e shpirtit,botes tende...

do te doja



do te doja te jem buzeqeshje
gjithmon te ri ne buzet e tua...

do te doja te jem drite
te te shkelqej ata syte...

do te doja te jem fjale
te jem gjithmon ne bisedat tua...

do te doja te jem ender
gjithmon ne gjume te te vi...

do te doja te jem hije
prane teje gjithmon te ri...

por,megjithe ate keto jane vec krahasime,
se ne fakte une jamt thjeshte nje njeri....
e ti thjeshte zemra ime...!

drejtesia e zemerimit!


drejtesia e zemerimit me ka dhene si shperblim
vuajtjen,
qe te vuaj me ndergjegjen time!
drejtesia e zemerimit me ka dhene si shperblim
zemerimin,
qe te zemerohem me vullnetin time!
drejtesia a zemerimit me ka dhene si shperblim
lotin,
qe te ngafutem ne vajin time!
drejesia e zemerimit me ka dhene si shperblim
vargun,
qe te shpirterohem me poezine!

pendimi...


te shkruaj don te thote ndjenjat t'i shpaloj,
sa mendoj se jam mire
gjithmon gaboj....


nuk kam dashur keshtu te mendoj,
jo nuk do doja...nuk doja...
per ate ndjenje qe e rrefuzoja...


me luteshe,m'u gjunjezoje,
te te dua nga une kerkoje,
por une si nje e pa zemer....
une...therisja nje tjeter emer...


gjithmon prane me qendroje,
shume here me thoje sa me doje...
por une si ky shi qe pikon...
qaja..dashuroja ate qe s'me done...!


nuk e dija c'eshte e verteta,
nuk e kuptoja c'eshte dashuria,
si lypsare neper rruge vrapoja,
nga ai...dashuri kerkoja...


kjo mendja ime e cmendure,
se kuptonte nje te vertet...
se ne vende qe te behem une lypsare...
ne anen tjeter nje mbret me prete...
qe me deshti me te vertet...


por gjithmon eshte keshtu...
ate qe kemi ne duar nuk e duam,
gjithmon enderojm per nje dashuri te pa realizuar...


tani vone une per kete mendoje,
e penduar...por s'di ku te te kerkoj,
nuk e di vendin ku je tani...
te te them sa jam pendura...kam nevoj une per ty...

vetmia


nje mjegull e zeze me ka zene qiellin,
e vetme e nuk di me kende te flase....
s'kam askende ne prezencen time...
te me pyes diten sote si e kam pas....


kjo dite sote me duket si nata kure vjen,
por eshte aq e erret dhe asnje yll s'po gjen..
me nje pelhure te zeze dita sote u mbulua,
dhe nata iku nder shekuj dhe u harua...


ne dore nje pene gati per te shkruar,
te hedhe ca fjal ne kete leter per kete
dite te vetmuar...


e vetme...e heshtur...
si zogu ne kafaze....
syte kerkojn nje buzeqeshje....
e zemra eshte duke plase...


veshet tani me,nga heshtja me jane shurdhuar,
kjo vetmi e keqe me bene qe te vuaj...

ne djalle vafte kjo vetmi qe me mundon....
kur zemra kerkon zemren dhe nuk e takon...