Kohë çalamane (Edmond Shallvari)

Viti i skarcuar

Arshivë e universit
Merre dhe kët' vit
Lere në skutat e harresës
Për hatrin tim!

Për hatrin tim
Të njeriut tënd të grimcuar
Që nuk pa një dit'
Nga viti tënd i skarcuar.

Dhe për hatrin tënd
Në skarcot e kohës hidhe
Tjetrin ndryshe ta bëjmë
Ndryshe je univers me hile.

Kohë çalamane

Ti e ke fajin
Kohë e mbrapshtë
Kohën time mbi ty ta krijoj.
Ndryshova hapin
Tëndin e lashë
Patericash zvarritur ulok.

Nuk ndjej keqardhje
Ndjej neveri
Për hapin tënd çalaman.
Se ti nuk ndale
Aspak marrëzin
Që ecje gaforeje ka.

Megjithatë

Megjithatë...
Trokasim gotat
Një vit tani përcjellim.
Ai na lë
Mbi supet tona
Një kohë që ende e presim.

Me vitin psherëtij

Diçka ka marë nga mua
Nga ai diçka kam marë
Psherëtima e lëshuar
Simbiozë e pandarë.

Sa shumë prisja prej tij
Nga mua sa shumë priste
Të dy në pafuqi
Mes kohës që s'lëvizte.

Mbeta unë pa vit
Apo viti pa unë!?
Të dy veç psherëtijmë
Të dy kohën pështyjmë!

Koha ime

Mes varfërisë reale
Një mbretëri krijoj
Mes kohës që veç tallet
Një kohën time rroj.

Mos u çudit moj botë
Ti je çudia vetë
Jam mbret që s'rri në fron
Jam kohë për tjetër jetë.

Moj kohë!

Moj kohë prostitutë e vetes
Joshëse deri në neveri
Trotuareve të jetës mbetesh
Viktimë e viktimës, njeri.

Ej, puroxhi!

Dikush pret dyzimin tim
Frymëmarrjes më jep ajër të dyzuar
Të njëjtën gjë dhe në ushqim
Dhe ecjen tjetërlloj drejtuar.

Kujton se mbaron klonimin
Dhe puron ndez qetësisht
Arenës lëshon dyzimin
Të therret me veten shpatërisht.

I mjeri i kohës, puroxhi
Tymnajës e do botën të dyzuar
Ta shuajë e ndezë siç do ai
Mes gishtash si me puron të luaj.

Ej puroxhi, jam antiklonim!
Nuk thith bashkë me ty keqësinë
Trupit mbetet vetja pa dyzim
Ty të mbetet vetja pa Njerinë.

Unë dhe liria

Liria vuan teprinë e saj
Unë teprinë e lirisë vuaj
Tërësisht i plotë në gjysmak
Tërësisht gjysmak i plotësuar.

Liria vuan mashtrimin e vetes
Unë mashtrimin e lirisë vuaj
E prapë besnik i lirisë mbetem
Besnik i lirisë së mashtruar.

Unë dhe liria, ironi e kohës
Liria dhe unë, kohë e ironisë
Nuk di nga njeri-tjetri ç'morrëm
Ç'dhamë? Po ja le historisë!

Uji dhe Ti

Burimi i këtij uji
Shpërthen i harbuar
Posa t'i njomën sytë
Me ujë të kulluar.

Uji i këtij lumi
Vërshon si i marrë
Posa të prekën trupin
Shkumbon në ekstazë.

Mes detit Don Zhuan
Dhe merakliut Diell
Ti tradhëtinë e ndan
Dhe prap' e ndershme je.

Në fillimfundin jetë

Një shtëpi pa shtëpi
Një qejf pa qejf
Gjithçka llogari
Në fillimfundin jet'.

Një ëndërr pa ëndërr
Një shpresë pa shpresë
Gjithçka shtrembër
Në fillimfundin jetë.

Një luftë pa luftë
Një paqe pa paqe
Në gjithçka unë
Mes ferrit ringjallje.

Kam mall heshtjen

Më lini pak çaste vetëm
Jo, mos ikni!
Me heshtjen tuaj, dua të rri
Zhurmat në padurim arritën
________________Në shurdhëri!

Pak çaste vetëm, ju lutem
Jo, mos ikni!
E dua vetminë tuaj
Veç zhurmat e zërave, tutje
_____________Tutje, larguar!

Jo, mos ikni!
Bashkë në vetmi, një çast
Heshtjen njeri-tjetrit t'i dëgjojmë
________________Kam mall!

Në djall vafsh, kohë gjysmake!

S'dashke të mbështetesh në supet e mia,
_____________________kohë çalamane
Mësuar je të ecësh nga vetja devijuar
Më duhet të të le në kohëthyerjen gjysmake
Edhe pse s'bëj dot pa ty, por as ti pa mua.

Ky ters jetësor, nga ku mbarsjen e pati
Në ç'hon, në ç'pengesë, këmbëkohën ma theu?
Nuk linda njeri-gafore, që të ec së prapthi
As njeri-perëndi, të kem forcë Anteu.

Në djall vafsh atëhere, gjysmakja ime kohë!
Zvarritur në të pafsha, mëshirë s'kam për të patur
Sizifit në i ngjas, kjo prapë s'do të thotë
Që gurin e mundimshëm, një ditë s'kam për ta flakur!

Mos u çudit moj botë
Ti je çudia vetë
Jam mbret që s'rri në fron
Jam kohë për tjetër jetë.[/quote]


E bukur,Mondi!

Te pershendes Salamanda...


Tjetër kohë

Kështu me ty ndjehem
Akoma fillim
Jo, nuk gënjehem
Që ka dhe mbarim.

Fillimit mbeta
E kjo do të thotë
Që me ty jeta
Krijon tjetër kohë.

O kundërshtar!

Nuk vras
Mos më vrit
Njeri-tjetrin mos vrasim!
Më pas
Unë e ti
Me ç'gjuhë do flasim?!

Më lufto
Të t'luftoj
Me të fjalës armë!
Më fito
Të t'fitoj
Dhe nga fillimi prapë!

Jam njeri
Njeri je
Më tej s'di se ç'ka.
Ama di
Që ky dhe
Prapë se prapë na mban!

Më thoni!

Jam i dehur këtë çast
Nuk di nëse them gënjeshtra
Të vërtetat veç ju m'i kuptoni
Këtë çast në dorën tuaj mbeta!

Më thoni pas dehjes, më thoni!
Kush isha, kush s'isha në fakt
Nëse prapë të dehur më doni
Unë dehem dhe pa pirë, në çast!

Më thoni!

Jam i dehur këtë çast
Nuk di nëse them gënjeshtra
Të vërtetat veç ju m'i kuptoni
Këtë çast në dorën tuaj mbeta!

Më thoni pas dehjes, më thoni!
Kush isha, kush s'isha në fakt
Nëse prapë të dehur më doni
Unë dehem dhe pa pirë, në çast!

Origjina ime

Natës kthehem origjinës së jetës
Ditës origjina me mua tallet
Zgjimit më shfaqet një Zot i vetëm
Gjumit, dhjetra zotra më shfaqen.

Origjina ime ka firmë perëndish
Vula e saj, gjakun e Krishtit ka
Në fron të Zeusit, më ul nata në Olimp
Dita më ngre gjumit, t'i shërbej si skllav.

Bruna te falenderoj dhe pershendes...

Çmendina

E shajmë çmendurinë
Me çmendurinë tonë
Kaq pranë me të rrimë
Dhe prapë s'e kuptojmë.

Çmendarakë bredhim
Logjikës absurde
Zgjuarsinë vjellim
Diku më tutje.

Ka kohë që s'dimë
Se kujt i përkasim
Normalë në çmendinë
Anormalë kur flasim.

Vertet 1-gjetje origjinale Mondi :
Jemi ne ata qe flasim me ndjenje "perbuzje" per "cmendine" se sa vet te "perfshiret'' aty , per ne !
...., dhe vjen kuptimi deri aty sa s'dime kujt bote i perkasim !
E shajmë çmendurinë
Me çmendurinë tonë

Urime e KRIJIMTARI te PASHTERESHME !
Bruna !

Kohe Calamane

I dashur Mondi, te ka ra ndonjehere puna te permendish emra dhe te harrosh te permendish njerin qe vertete ke dashur, si ne falenderim apo cfardo ceremonie!? Kam frike se do me ndodhi mua me poezite tek kjo teme fisnike e te vertetes se dhimbshme dhe lakuriqe per kohen ,te marresh te levdosh nje cope ngjenje do demtosh shpirtin komplet...kjo nuk do ti ndodhe gjithesesi shpirtit poetit ....!
Me pelqyen qe te gjitha poezite dhe i lexova me nje fryme dhe perseri do ti vecoj disa qe nuk e di a te them me kenaqen apo me shkunden dhe me than zgjohu dhe jeto edhe pak se "koha ime" iken dhe "liria ime" s'me lejon kohen te jetoj jeten time.
Kjo teme me kujtoi se vertete "kam mall heshtjen ", me kujtoi per nje " Tjeter kohe"
dhe me la te pushoj tek "Origjina ime"... ehh, kam mall....kam mall...!

Ti rrofsh Mondi per poezite ! dhe ty kohe te them :"Ne djall vafsh,kohe gjysmake"

me nderime,
bili99
________

Anti-Frojdizëm?!

Kam vrarë milingona
Një gjarpër kam vrarë
Një mace torturova
Dhe një flutur krahbardhë.

Dhe keq nuk jam ndjerë
Me vrasjet makabre
I vogli kriminel
Pa kërkuar falje.

Më dukej si lojë
Trimëri më dukej
Të pafajshmit e gjorë
Dënuar me zhdukje.

Ky instikt vrasës
Logjikës së vogël
Të mëdhenjtë e racës
I bëri shkatërronjës.

Të kundërt me mua
Që sot ndjej dhimbje
Vrasësit e shtuan
Instiktin e lindjes.

* * *
Merrma o lot, të shpirtit dhimbje
Pikvese ktheje, në të syrit lule
Të ikë me rrezen e diellit në lindje
I vetmi iluzion, i dëshirës që s'shuhet!

Përralla jonë

Lermë të të puth me shikimin
Me prekjen e duarve të ndizem
E di që më tej vazhdimit
Do kthehem në prush që digjet!

Flakën nuk di kush e shojti
Dhe as kush e ndezi, s'e di
Ne nisëm njëherë që moti
Përrallën që s'pati mbarim.

Universiteti im

Aty vazhdo të rrish
Relike e fosilizuar!
Dikur aty ka dallgëzuar
Deti i një pasioni
Deri sa shkretëtira e injorancës
E shkretoi.

Oazet, si vese mëngjesesh
As etjen e lules nuk shuajnë.

Vazhdo të rrish duke pritur
Etja ime e pashuar
Kohës së mohuar
Mpiksur!