Zërat e çjerrë

Vetëm pas mesnate........


Vetëm pas mesnate, bëj shëtitje parku,
Kohë kur mitingashët, tulaten për gjumë.
Nga ndotja e fjalëve, ndjej një prerje barku,
Si grua shtatzënë, me barkun në hundë.

Ndjej erën e Lanës ,nga pshurrjet masive
Dhe stolat e parkut, thyer me tokmak.
Pemët zverdhulluar, s'vlejnë as për hije
Mëndje turbulluar them :Të çlodhem pak.

Po zërat e çjerrë, ngrihen si fantazma,
Me shishe në dorë, dehur nga alkoli.
O hapim kutitë, o vdesim nga astma,
S'e lëmë këtë popull, ta mbuloi gjoli.

Ëndrra me sy hapur, shikojnë të gjithë,
Bashkqeveritarë edhe opozitë.
Të gjith veshpalarët, shtrëmbërojnë turinjtë,
Na vodhën pushtetin, do tu nxjerrim sytë.

Politikë banale, pa sens e pa normë,
Nxjerrje muskultierësh, çdo orë në ekran.
Do tu heq dhëmballët, një zë i rëndomtë,
Punistomafiozve, që s'gjëjnë derman.

Kjo është politika, fjalor pasuruar,
Zënka më banale, s'mund të gjësh askund.
Ky është testamenti, që kanë trashëguar,
Nga etrit e tyre,politika ...Llumb......

Unë dhe libri....


Unë po shkruaj një libër me vjersha,
E nisa dhe do ta mbaroj këtë punë.
I shkrojta ashtu siç i desha,
S'edi! Tek ty a do të lënë gjurmë.

Duke radhitur vjershat në libër
Në siklet unë dhe bashkëshortia ime.
Aman më thoshte- Më duket si dimër,
S'kemi patur traditë për krijime.

Do të thonë njerzit : Ja filloi dhe ky,
Të shkruaj vjersha si një i "lënë".
Njëri-tjetrin shikuam në sy
Dhe vjershat na dukeshin si brengë.

Po ç'kanë vjershat e mia moj zonjë?!
I kthehem nuses duke qeshur.
Ato janë, si një lastar i njomë,
Jo si një hu gardhi që rri fjetur.

Vendosëm: Librin do ta botojmë.
Autori dihet, do jem unë.
Në se nuk na ecin,na i refuzojnë,
Atëhere recitoi ti- u pa kjo punë.

Fundtakimi.....

Të pash' në buzën e greminës,
Diku mes vdekjes edhe jetës.
Si thik xhelati prapa shpinës,
Si gënjeshtar pranë të vërtetës.

Të pash' me syrin e një njerku,
Më pe me shpirtin e një nëne.
Si krisma që lëngon tek bregu,
Si shpresa që s'i shkon një zëmre.

Sërisht mes jetës edhe vdekjes,
Si hije nate vjen harrimi.
Ky fundtakimi i pikpjekjes,
Po më shikon me sy pendimi.

Nuk e di ........?!

Nuk e di nga iku zogu i rrallë,
Ku shtegëtoi këtë dimër babëzi,
Drutë në vatër bëhen dritë e valë
Dhe furtuna kthehet në stuhi.

Nik e di ku zogu i rrallë ndodhet
Dhe fole a ngriti përsëri?!
Ndoshta përmbi dëngje reshë çlodhet
Dhe ankohet natën si fëmi.

Po ku fshihet cicërima e tia?
Mos u fshe në pyll a në korie!
Ndoshta nata zgjohet nga mërzia
Dhe më çfaqet ditën si një hije.

Nis kërkoj,kërkoj e rroj me shpresë
Dhe mes malesh vetëm kërkoj ndihmë.
Ndoshta era që solli kjo vjeshtë,
Ja rrëzoi,ja prishi shtëpinë.

Ndoshta malli vetë do të ma sjellë,
Në ballkon me sqep do të çukisë.
Dhe së bashku të dy në pranverë
Zemrat fati do ti gudulisë........

Kaluan vite.....


Kalon një ditë,kalon një vit,
Ne prap ngelëm atje.
Si dy maçok çjerrin turinjtë,
Si krisma në hale.

Fillon një vit,prap si më parë,
Nuk ka as një dallim.
Të dy të lojtur,të dy të shkarë,
Sikur e kanë mallkim.

Kaluan vite dhe ne u plakëm
Ngelëm në tranzicion.
Ua them me shpirt: Na kallët datën,
Na shtrydhët si limon....

A je, A s'je......


E plotfuqishmja zemra ime,
E mbushur plot me tym e zjarr,
Gjallon e vdes nëpër vegime,
Lexon,gërmon të gjëj një fjalë.

Mbi ty i lodhur ta qaj hallin,
Dëgjoj si ritmi po të rreh,
Shikoj si ma rrudhose ballin,
Të pëshpëris : A je, A s'je....

Hmmm...

E gjora zemer,here eshte e forte
Nganjehere ligeshtohet shum
E lodhur e dermuar rrah pa ndal
Tek ti, tek ai e tek une!

Nuk u merzit e shkreta zemer
Nga vuajtjet e mundimet
Ndojhere eshte aq e lodhur
Mezi i degjohen rraptimet!

Respekte e panjohura.....


Ç'do të thot politikan ?!.......


Ç'do të thot politikan,
Sot për sot në Shqipëri.
Një fallxhore me filxhan,
I bën punërat lesh e li.

Ç'do të thot politikan,
Sot për sot në Shqipëri.
Një njeri me tru hajvan,
Që mban kokën në tagji.

Ç'do të thot politikan,
Sot për sot në Shqipëri.
Tip njeriu llafazan,
Shpifës,shpifës pa kufi...

Ç'do të thot politikan,
Sot për sot në Shqipëri.
Njerëz pa din e pa iman,
Njerëz k....rë e k....ëri......

Erdhi Koha.....


Erdhi koha të jetohet vetëm,
Larg rrugve me zhurmë e me potere.
E pamë ç'far ishte, e pamë ç'far gjetëm,
Kjo jetë e mbyllur pa penxhere.

Erdhi koha të jetohet vetëm.
Të dalësh prej vetmisë nuk ka se si,
Kur ishim grumbull, prap vetëm mbetëm,
Vetëm kemi mbetur edhe tani.

Nga plagët e vetmisë më dhëmbin kockat
Dhe zëri zbehur si një frikacak.
Në shpirtin tim i ngroj dy doçkat
Me fjalët e mia, Liri të jap......

Sa do zgjasi mëria......

Kufiri i mërisë s'dihet se ku është,
Mbi trupin shtet e mbi opozitë.
Sofër e ndarë më dysh,sofër e bër lëmsh,
Të dy padronët ,vet po i nxjerrin sytë.

Kush i ndan kaq shumë?Kaq kush i bashkon!
Një çiban i huaj mbirë mbi trupin popull.
Njëzetë e katër orë: Mjer kush i dëgjon,
Mjer kush rri me ta në të njëtën strofull.

Sa do të zgjasi mëri e sajuar,
Dhe sa vjet u duhet që të ecin shtrëmbër?!
Ata njëri-tjetrin kan' për ta harruar,
Vetëm ty o popull do të shikojnë vëngër.....

Jam i bindur.....

Më fëshfërijnë fjalët,që gjat ditës kam dëgjuar,
Kur në krevat shtrihem për të flejtur gjumë..
Ç'është kjo botë kaq e ndërlikuar?!
Apo të ndërlikuar e kam vetëm unë.....

S'e di për të tjerët,ç'halle kanë dhe si i zgjidhin,
Nuk e di ç'mardhënie kanë me zuskën botë.
Jam i bindur se kjo botë, pas hurit është lidhur,
Nga njerzit e pa fe e të pa zotë....

Vetvetja.......


Vetvetja është e vështirë,
Vetvetja është absurd.
Kur mendon se e ke mirë,
Ti del padashur huq.

Vetvetia është e panjohur,
Ajo është mister.
Kur mendon se të ka ngrohur,
Prit një ngricë,një erë, një terr.

Vetvetia është ledhatare,
Shpesh çfaqet cinike.
Kur të çfaqet si dele manare,
Të del hipokrite.

Një labirinth pa anë e fund,
Një mbret pa spektër mbretërie.
Vetvetia parfum e llum,
E cekët e pa fund thellësie.

Kur Vargu.......

Kur vargu nuk po trimërohej
Pak gjak heroi ra mbi të;
Sytë e shqiponjës zbardhën natën
Mermeri heshtjes i dha zë.

Vargu i ftohtë s'po më ngrohej
E njoma pak nga loti i zemrës;
U ndërprenë gjith divorcet
Dhe dhuna ju strehua ëndrrës.

Kur vargu nuk po mallëngjehej
Mbi të pikoi loti i nënës;
Mëritë morën arratinë
Braktisjet shpejt ia thirrën këngës.

Kur vargu nuk po hijeshohej
Ujvara e spërkat ngadalë;
Të gjitha lulet hapën petlat
Drurët e prerë u ringjallën.

Kur vargu nuk më zbukurohej
E ngjeu shtatin tek ylberi;
U kthyen dimrat në pranverë
Agimet e përzunë terrin.

Vargu i sertë s'po më zbutej
Prej oda burrash mprehu zënë;
Takuan gotat kundërshtarët
Ndrin dielli edhe kur s'ka hënë....

Në pritje.....

Në kufijtë e pritjes
Dhe të padurimit gërryes
U fundosa.
Koha dhe hapësira zmadhohen
Me përmasa gjigande,
Humba në pafundësi...
Kohë moderrne
Që pjell çmënduri!

E duan......

E duan vargun ca "shejtanë",
Me krip',rigon edhe piper.
Po mirë këta,por ca e shajnë,
E duan shqeto me sheqer....

Më nëmin miqtë edhe armiqtë.
Sejcilit, rend që ti nxjerr pjesë.
Një poezi e shumkuptimtë
I bën të gjith shurdh dhe memec.

****************


Paçka se më shikon në këmbë.
Nga zori nis e buzëqesh,
Në zemër dhimbje e jo këngë,
Ngadal,ngadal gjithçka po pres.

S'lë testament dhe amanete,
Një jetë të tërë,dhimbje e shkova.
I gjallë, rritur me rrëmete,
E ç'far tu them: M'u thaftë goja....

E ka Zakon......

E ka zakon, sharjen, politika,
Sa më shumë zhurmë edhe potere.
Të ngrejnë kurthe,të zënë prita,
Të rrinë të strukur prapa dere.

Kështu ka qënur edhe dikur,
Por ajo kohë u flak si rretër.
Tani të therin në haur,
Ca dallkauk, që s'dinë gjë tjetër.

Kjo politikë,pjell sharlatanë,
Gjëmbaç gomari anë e kënd.
Po s'e ke mëndjenë të përlanë
Edhe për varr nuk të lënë vënd.

Koha......


Koha ecën sa breshka,
Koha ecën sa drita;
Vrapo ta kapësh
Se të ikën nga prita....

Ajo është e tërbuar
Si një kalë pa fre
Dhe ti një kalorës
Që rend nëpër re....

Hija jote, jam unë.....

Do të bëhem shi mbi rrasë,
Breshër mbi xham do thërmohem.
Si një lis me trung të trashë,
Gjeth më gjeth do drithërohem.

Do të eci si një erë,
Do ta shtyj malin me duar.
Lehtas do trokas në derë,
Ndoshta lodhia të ka zgjuar.

Do ti zgjas rrezet e hënës,
Nëpër skutat e mesnatës.
Si psherëtimat e nënës,
Më vinë dallgët e shtrëngatës.

Do dehem,do vi si engjëll,
Para syve do më shohësh,
Do të dridhesh,do të shëmbesh,
Përmbi mua do rrëzohesh.

Do kërkosh me dorë në dhomë,
Hijen time nëpër mure.
Do çirresh si një ujkonjë,
Do ta sulmosh me kobure.

Kur nga ëndrra do të zgjohesh,
E mërzitur e vesuar.
Si për vete do mendohesh,
Si e shkarë,si e hutuar...

Do ti shmangesh përqafimit
Dhe me vrull do flaksh jorganë.
Do ti ankohesh harrimit
Dhe me lot do qash sevdanë.....

Dyshimet mbai ti....

Ndodh të mungoj për disa orë,
Pa lenur njoftim në shtëpi.
Ajo e gjorë, me telefon në dorë,
Unë pi kupa me raki.....

Rrallë,po ndodh,mungesa zgjatet,
Jo me orë,por disa ditë.
E gjora nuse matet,matet,
Të më flas,por ndjen një frikë.

Largesa ime është puna.
Dyshimet mbai e dashur ti.
Ta dish se s'bëj si disa çuna,
Çdo ditë ndërroin dashuri.

Mbase kjo kohë është për dyshime
Dhe çdo vonesë një pabesi.
Nuk është kollaj për zemrën time,
Të zërë fole një yll si ti....

Gjithmonë.......


Gjithmonë më bren mendimi i trishtë,
Sa nuk më hapet kraharori
Dhe thonjtë në tru më ngul si bishë,
Kjo jetë mjerimi që drejton horri.

Pak më kuptojnë në udhën time,
Më shumë më shajnë.S'e di për se?!
Kjo jetë e shkurtër,mjerimthërrime,
Ku kafsha ujk jeton si be....

******************

Kërkojmë një jetë,të qetë e të pasur,
Se vitet kalojnë dhe ne buzëplasur.

Nga pak e nga pak,po vdesim përditë,
Më duken partitë si zëra meitë.

Diku të përçarë,diku të bashkuar,
Varr i hapim vetes me këto dy duar.

Po nuk e kuptuam:Ç'është politika,
Kemi për të vojtur,do vdesim nga frika.....

Nuk është von.......

Një jetë dhe dashuria nuk m'u thinj,
Për shpirtin tënd,kjo zemër nuk shterojë.
Prano nga mua të vetmin ngushëllim,
Se vitet ecin dhe ne fluturojmë.

Çfardo kujtim të thjesht kur të kujtosh,
Në atë vetmi ku shkatërron.
Fillo nga pak, nga pak, më buzëqesh,
Se asnjëherë për ne të dy, s'është von.....

Du t'u vjedh korrupsionin.......


Zyrtarëve të lartë
Do t'u vjedh korrupsionin
Për të ndërtuar shtëpi
Unë i pastrehu,
Poeti varfanjak
Për të shkruar pak poezi....
Që lotët e fëmijve të thahen
Për pak bukë,
Lodra
Dhe fantazi.....


Do të vjedh amoralitetin
E deputetëve mediokër,
Që ligjet mos të dalin shtiranikë.
Do të vjedh padrejtësinë
Që ligji të eci në shtratin e tij.
Do të vjedh heshtjen,
Ku gëlon urrejtja
Për të ndërtuar kala
Dhe nga fërngjitë
Do të gjuaj në ballë tradhëtinë
Që nënën ma përdali
Dhe po më var në greminë,

Do të vjedh........

Mendova Nënën......


S'e përgjova veten, kur fola pa dashje,
Muzgut anës pyllit,mbrëmjes atë natë,
Si një bujk i regjur,lodhur nga telashet,
Mbjell,korr e plugo,mbjell e korrur prapë.

S'e dëgjova lumin, kur fliste përçark,
Nga vrulli furishëm atë mes dhjetori,
Rrija tek oborri,vija rreth e qark,
Si një prostitutë me pranga tutori.

S'e dëgjova zërin folur ndaj të gdhiri
Dhe mëri nuk mbajata përkëtë dëgjesë.
Veç mendova nënën mos kërkon të birin,
Ta puthi në ballë para se të vdesë.