Një monolog

Dëgjoja këmbanat dhe blegerimat e deleve , ato vinin nga shpati!
Deshëroja te ti shof por nuk i pashë ,errësira mi morri sytë !
Mendova se je dikund ne mes te tufes ? por jo!!
shpresova se do te gjej te ahu ? Erdha e të kerkova !!
dëshëroja te Të kisha pran meje të pëshpërisja ngadal TE DUA,sikur dikur ti me thoje, e zemra ime ndjente knaqsin e e shpirtit tend, kur me ledhatuje me ato duar te bukura princeze qe ma zgjatnin jeten!.
Por u treten ato knaqsi , e mbeten vetem kujtime renqethse ne memorin tim.
Oj perendi vallë pse kesht ndodhë mua të shkretit ?
Te ahu I vjeter gjeta shamin tende, mu te foleja jonë ,aty ku ma fale dashurin qe se kishaa kurrë më pare,e ku me the se do te ishe vetem e vetem e imja e e askujt tjeter , me puthe me rrefeve tregime te bukura dashurije , afer kroit te bukur ku gurgullimat e tij dhe zeri bilbilit me fuseshin ne gjum te thell e koka ime ishte e mbeshtetur ne gjoksin tend , atë botë zilin ma kishte vetë djelli !.
E tash? I fas varrit tend ! E ledhatoj por ai nuk me pergjegjet ,me pergjegjen yjet ata me thon se ti je vet jeta ti je pjes e qenies time!
Shpati levizte sikur donte te me thonte diqka per ty ,e erresira ulurinte nje emer ngadhnjimtar e te njohur ,qe vinte me mantelin valevites te eres ,e thuaj se dilte nga rerat e lëvizshëme te kujtimit tim.
Hëna ate natë nuk shendriti pash lotet ne syt e saj ,e yjet që më flisnin shumë per ty pushuan , Ishin te penduar pse nuk me zgjuan nga gjumi I rende ate nate vere , qjelli u terrua dhe filloi te lotonte! Qante edhe kroi!
E ahu thahej nga vaji im.!
Ata më ngushllonin por kot, zemra ime pikonte gjak vuante !
Oh zhurmat zhurmat më afrohen, deleve vien nga shpeti nuhas erene tyre .
e Tani ne ket drit hene do ti shkruaj disa rreshta,e le te mbesin fjalet e fundit qe I them ,dua te ju tregoj se une po vdes nga malli ! Ti Hënë , e ju yjet do të deshmojnë se une po vdes per dashurin time pop o sonte dua te vdes por mos harroni se dua te varrosem pran ketij varri(ja mu këtu) se paku te kënaq shpirtin tim ne boten e amshushme….
__________________

Mendova se ty do te gjej,
Kerkova andej e kendej
Dikur pash se ti nuk je
Zemra me vuajti deri sa shkova ne dhe.

Me ty gjdoo gje ishte ndryshe
Me ty une kisha knaqesi
Me ty jetoja nje nje parajs
Me ty qmova gjdo qast

Pa ty jeta eshte ferr
Pa ty nuk mundem te jem
Pa ty jeta eshte sketerr
Pa ty te jetoj eshte tmerr

MOS ME LE TE PRES..


Bredhi rruges si nje qyqar
Mendoj jeten si te ishte s’keterr,
Sillem e pshtillem ne shtratin tim
Askund pos te ti nuk gjej strehim.

Une vuaj ne vetmi
Mendoj se ti do te vish
Por as kete nate ti nuk erdhe
Mendo qe zemren time ma rrembeve

Kthehu te lutem ne gjirin tim
Eja se po te pres krah hapur
Mos me le te shkret jetim
Por me fal buzeqeshjen e vjeter.

Falmi ato buze te zjarrta
Dhe me ndihmo te sherohem
Se zemra ime nuk ka ilaq
Deri sa ti te mos jesh ne shtrat.

Qirinjet


Kohë e kohë më pare,I bleva dy qirinjë ,por ti e di ata qirinjë I bleva per ty.
Ata janë gjithqka qe me kanë mbetur nga ti,të lidhur ngusht me zemren time dhe me një tufë kyjtimesh qe përvlojn brendsin time.
Ata u nguliten fort ne shpirtin tim dhe ne brendsin e memorjes time,shumë ngadal morren flaken .Jo si më par te ndezurit e tyre ishte shumë I ndritëshëm dhe ingrohur nga deshira qe një nate e pergjithmon Ti te jeshe ne driten e tijë.
Nuk di se qar me ke bere por ngado qe shkoj ty te shof je ne syt emi je ti ajo qe une shof;sepse une kurr nuk te kam ndjer me afer zemres
E nese nje dite e qmon mendimin per mua dhe behet nje hapsir ne zemren tende ,mos harro se une do te vij e te futem aty. Dua te ta thej këtë formul megjike dua te jem me ty ,të thej lirin qe ma kontrollo shpirtin tim te mjer
Dua te jem I lire ne rrugen qe e dua ,por keta dy qirinje me ndalojn sikur nuk me lent vetem, ata duan qe une te jem me ty por kotë.
Eja te lutem ti shohesh qirinjët si qajë ,ata qajnë per ty ,nga dashuria qe kanë per ty se bashku me mua po treten , po qmendemi po vdesim ooo,veq zoti e din dashurin qe ndjej per ty qe as nuk mundem ta shpjegoj,dua te tregoj shpirtin por kot, si mundem te fluturoj me krah te thyer,si mundem te jetoj me zemer te flakur, si mund te flej ne nje dhom ku ajo dhomë eshte e mbushur plot me kujtime per ty ,kthehu te lutem knaqe shpirtin tim.
Shof shumë engjuj qe me sillen verdall une nuk mundem ta dalloj parajsen nga ferri, dua ta thej ket magji te shemtuar ,kjo me bezdis mua.
Keto kujtime qe kam per ty jan shoqrueset e kahershme te miat ,por ato tani sillen e pshtillen si litar rreth qafes time te njom ,deshirojn te ma marrin jeten te me hudhin ne hendek apo ne trekendshin e varrjes te me luhasin ete me trishtojn. Ata jan te pakuptushem ma kerkojne shpirtin,deshirojn te me hudhin ne terrin e tmerrshëm qe mbretron jasht porsi zemra ime qe errësohet per dashurin qe ka per ty.
Oj sheqerka ime .Dëshiroj te dal nga kjo hije zvarritse qe gjendet Brenda meje e me bent te vdes. Eja ti shohesh qirinjet e dashur , ata po qajn ,po treten , shiqoj duke u shkrirne erresir , ata deshirojn qe ti te jesh ketu edhe une povdes me ta po tretem ooo po vdes por kjo ndodh vetem e vetem kur ti na mungon…..

Eja

Ate nate qe ike
Ate nate qe me le
Mendova qe do te vdisja
Dhe do te futsha ne dhe.

Sikur lulja pa uje,
Po thahem ne vetmi
Pres te me ujitesh
Por nuk erdhe ti.

Eja shpirt mos ike nga une
Eja se une te dua shume
Mos degjo se qe thot bota
Leri ato gjera te kota

Vaj e Dashuri

Vaj kur lindem!
Vaj e vaj kur te vdes!
Ne mes te dy vajeve e vetmja shpres
Dashuria do te mbes....

Ate nate qe ike
Ate nate qe me le
Mendova qe do te vdisja
Dhe do te futsha ne dhe.

Sikur lulja pa uje,
Po thahem ne vetmi
Pres te me ujitesh
Por nuk erdhe ti.

Po at nate te erdha
Me lote te ujita
Por loti ishte i zjart
Ndoshta s'te flladita!

E vetmuar kam lind
E vetmuar do te vdes
Pasi kthim nuk ka
Mos prit as Ti
As une skam cka pres!
__________________

Sigurishte se do te kthehem
Do te vije tek ti
Te shiqoj syrin e bukur
Qe me rri ne vetmi

Une do te pres,
Dua te jem afer teje
Mos me ik shpirt
Po me le te prehem ne buzet e tua

Ti puthe e ti dredh
Porsi nje cigare
Te ulem e te qaj
Te puthi prap e te rri ne vaj

Te lutem mendo per mua
Mos me harro
Mos mendo qe jam jarg teje
Beso gjithemon do te te dua

Sa veshtir ta duash
Dikend qe nuk kthehet
Zemra te ndizet prush
Ne toke te zeze ai prehet!

Foli me veten time
Ky eshte monolog
Me at qe nuk eshte pran meje
S'mund te kem dialog!

I them te dashta shum
I them qe s'mundem pa ty
Asgje nuk degjohet nga varri
Mbetem me lot ne sy!

Asgje tjeter sme mbetet
Vetem te flas me veten
Keshtu do te veproi
Gjeresa edhe une te tretem!

Mos vuaj shumë në këtë botë
Se të gjithë një ditë do të ikim nga kjo
Nuk do të jem më në këtë dhe
por të shkojm tek ata që na presi ne

Te lutem mendo diqka bukur
Thuaj vetes se je e forte
Une dhe ti do te shkruajm
Deri sa te jemi në këtë tokë

Fluturo në qjellin e lagrët
Atje lart ku ska njeri
Do te gjesh buzëqeshjen e bukur
Atë qe e ke dashur ti

Mendo kur të kthehesh
Dhe të jesh mbi dhe
Vargjët që po ti shkruaj
Do të jen me ne.

Yjet

Yjet sonte me flasin
Ata me tregojne per ty
Me thon se e kan takuar
Nje princez me lot ne sy

Polari me thot mua!
E pyta se qfar ka?
Me tregoj se ti kishe ikur,
Dhe me nuk kishte per te pa!!

E sa mall ndjeva une
Nuk di si ta tregoj,
Shpirit dhe zemra me iken
Dhe une mbeta pa goj,

I thash yllit te bukur
Se a mundesh ti tregosh
Se une gjindem larg
Por zemra po e shoqeron

Te lutem o yll thuaj
Se me te vertet e dua
Se nje dite ne do te bashkohemi
Dhe kurr s,do largohemi.

Nje zog i bukur
Sot ne dritare me trokiti
Mendova se eshte uritur
Hapa dritaren dhe e pergledha

Ay nuk kishte uri
Por kishte nje porosi
Ne kemet e vogela
Mbante nje fshehtesi

Vetem para meje
Fshehtesin ay zbuloj
Letern qe e kishte ne kembe
Ma dha mua ta lexoj.

Ajo leter ishte nga ty
Aty shkruante pse ike ti
Une mire mendova
Dhe letern e lexova

Oh ajo leter leter
Kishte aromen tende
Aq shume me kishte marr malli
Sa nuk dita nga te gjej nje fletore

Zogu i bukur me ndihmoj
Dha kraheve dhe fluturoj
U fut ne dhome time
Dhe me tregoj disa kujtime

Oh si te ishte njeri
U soll ne shtepi
Mendova qe me te vertet
Vall mos kishe ardhur ti..

Pa fat isha
Pa fat do te mbes
Deri sa te jetoj
Deri sa te vdes....

Une po bredh
po shiqoj ne kende
rastesishte mos
po e gjej folen tende

O zog i bukur
Ike spejt nag une
deri sa ktheva koken
it sishe askund!!!!

Po flas me vehten time
Askush nuk dua t'me degjon
Keshtu kur mbetesh jetime
Me veteveten bisedon!

Kot qe flet me zogun
Ai nuk te kupton
Do te ndihesh i vetmuar
Deri sa jeta mbaron!

Kur te perfshin malli
Ne heshtje kujtoje rinin
Mendo se keshtu i vetemuar
A mund ta presesh pleqerin!!

E sikur ti kisha dy jete
Ne njern kurr nuk do te dashuroja
Do te rrija i vetmuar
Pa lote, pa vaj do te jetoja

Nuk me ben asgje plumbi
Nuk me ben asgje rrufeja
Por kur me dhemb shpirti
Kendoj (qaj) si femija......

Eja te lutem te kendojme
Disa kenge te bukura dashurije
Njeri tjetrin ta ngushllojm
Te mos leme vend kesaj vetmie...

Larg teje.

Si nje lule pa uje une po vyshkem
Po thahem e po terem ne vetmi
Mendoj sa her te zbardh drita
Se nje dite do te kthehem te ti

Ky vend i larset mua me lendon
Zemres nuk mund ti jap qetesi
Mendohem e qmendohem ku jam vetem
A’thua qfar mendon tani ti

Ditet ecin me ritem e tyre
Mua me duken sikur jan shekuj
Ah kur do te vjen ajo dite
Ne gjirin tend kam per te fjetur

Atje ku je ti ndryshe eshte gjdo gje
Edhe natyra ka pamje tjeter
Nuk eshet shkretir me pluhur e dhe
Por gjelberim e hije te mekur.

Larg teje.

Si nje lule pa uje une po vyshkem
Po thahem e po terem ne vetmi
Mendoj sa her te zbardh drita
Se nje dite do te kthehem te ti

Ky vend i larset mua me lendon
Zemres nuk mund ti jap qetesi
Mendohem e qmendohem ku jam vetem
A’thua qfar mendon tani ti

Ditet ecin me ritem e tyre
Mua me duken sikur jan shekuj
Ah kur do te vjen ajo dite
Ne gjirin tend kam per te fjetur

Atje ku je ti ndryshe eshte gjdo gje
Edhe natyra ka pamje tjeter
Nuk eshet shkretir me pluhur e dhe
Por gjelberim e hije te mekur.

Terri kishte rene.

Ne diritaren time terri veq ka rene
Ne oborr hena mire ndriqone
Mu duk se dikush po vinte ngadal
Mednova se do te jet dashuria ime e rrall

Vura koken ne jastakun tim
Por nuk me zuri gjumi as ateher
Sepse mendja me rrine mu te ti
Se si do te perqafoj ku te jem atje,

O ju engjuj qe me bekoni
Dashurin time kur ta takoni
Thuaj asaj se une e dua shume
Se do te kthehem kur ti je ne gjum.

E do shpalos flokun tende te bukur
Do te marr eren tende te njom
Do te kenaqem duke te shikuar
Sikur shikone nje lule ne kallnor.

Une jam te ti me shpirt e zemer
O e dashura ime,O grua!
Nuk do te mundja as nje minut
Ty po nuk te kisha menduar...

Kur floku yte valvitet
Ne rrezet e djellit te veres.
Lekures se qafes sate
I vjen ere drenafili

Kur hija dhe drita
Pershkruajn trupin tened
Duke si nje bjeshk apo mal
Nje ishull, nje thesar

Kur goja jote embelsohet
Kur trupi yte freskohet
Kur qjelli ne syte e tu
Ne asnje menyre nuk erresohet

Kur duart e tua kan deshire
Kur gishtat e tu nuk ndalojn
Kur lekura jote thot po
Nga nje ze i vogel ne mengjes

Trupi im mbi trupin tende
Levize me nje force adoleshente
Mos thuaj jo mos refuzo
Sepse dashurija egziston

Ne quam dashuri
Kur tjeret benin luft
Por une do te jem ushtari
Qe ne fund fundi do te humb

HERA E PARE

Eshte hera e pare per ty. Kur perkulesh prapa dhe shtrihesh me kurriz nisin muskujt e tu te tendosen. Ti e len ate te prese pak, duke nxjerre nje justifikim te keq, por ai nuk pranon te largohet pasi te eshte afruar nje here. Ai te pyet nese je nervozuar, dhe ti tund koken guximshem. Ai ka shume me teper pervoje, por eshte hera e pare qe gishterinjte e tij shkojne ne vendin e duhur. Ai fut veglen e tij brenda tek ty dhe trupi yt dridhet i teri: tendoset, por ai eshte i kujdesshem, si cfare te kishte premtuar se do te ishte. Ai te sheh thelle ne sy dhe te thote te kesh besim ne te, ai e ka bere kete pune shume here. Buzeqeshja e tij te ben te lirohesh, dhe ti i hap vend me teper qe ai te fuse me lehte veglen e tij tek ty. Ti nisen t'i lutesh Zotit qe ai te mbaroje pune sa me shpejt, por ai merr kohen qe i nevojitet per te te shkaktuar sa me pak dhimbje te jete e mundur. Kur ai meshon pak me fort ti ndjen nje kercitje brenda teje; nis te te dhembe perbrenda, sikur dicka te te kishte therur dhe ti ndjen gjakun i cili dalengadale nis te rrjedhe. Ai te shikon i shqetesuar dhe te pyet nese te dhemb shume. Syte e tu jane te mbushur me lote, por ti tund koken ne shenje pohimi qe ai te vazhdoje. Ai fut e nxjerr veglen e tij me mjeshteri, por ti je mpire krejt nga dhimbja dhe nuk e ndjen me ate tek leviz brenda teje. Mbas disa minutash dhimbjeje te tmerrshme ti ndjen se si dicka thyhet brenda teje dhe ai e nxjerr jashte ate. Tani ti shtrihesh lirshem, te eshte bere qejfi qe kjo pune u krye. Ai te shikon ne sy e te buzeqesh perzemersisht dhe te thote se per te ishte pervoja me e vecante dhe me e vyeshme qe ka perjetuar ndonjehere. Ti i buzeqesh dhe e falenderon dentistin. Kjo ishte pra hera e pare qe hoqe nje dhemb. Me shendet! More, pse cfare po mendoje se po tregoja?! E di une
se cfare po mendoje ti!
S´ke turp!

Mengjesi kishte aguar
Une rrija ne shtrat
Mendoj se kur do te vi
E te kem afer gjdo nat

Nej mjegull endrrash
Mu sillen verdall
Mu sikur nje zgjua bletesh
Hapa syte por ty nuk te pash
Ishe larg shume large

O perendi me ndihmo te jetoj
Edhe dias dite ne kete bote
Me ndihmo te jam afer saj
Fytyren tja laj me lot...

E kur te zgjohem ne mengjes
Te jem ne shtrat afer saj
Te kem nje dore ne gjoks
Dhe te pergledh nga dal.

O ju njerz qe me shikoni
Qmendoni ju per mua
A e dini se une jam ai
Qe njeher ne jet kam dashuruar.

Qyteti Im

Ne kete vend qe une kam lindur
Eshte plot kujtime te mira
eshte nje kopst me lule argjendi
aty une kam shume deshira

Aty ka njerz te mir
aty kam edhe lumturin
Aty me lindi nena
dhe me dha femirin

O Ferizaj a me ndegjon
Besom se te dua shume
Ndonjeher edhe kur flej
ty o i Dashur te shof ne gjum..

Edhe emri yte me rrit
Edhe fama jote me shenderit
Me lumin tend te bukur
Ku do te shkoja gjdo dite

Une mburrem qe jem Ferizajas
Jetoj larg shume larg
une shpirtine e kam te ty
Dhe per ate ndjej ligeshti..

Jeta ime..

Mengjes i bukur kishte aguar
Une mendojje me vete
Mos vall eshte nje dite e re ne vendin tim
U ngreha me te shpejt dhe shkiova te velloja
Jo isha prap me gyrbet e ne mjerim.
Por mendja ime ishte te ty o vendi im.

Dal shume shpesh afet lumejve te bukur
Dhe shikoj me nje xhelozi
Pse vall nuk jam ne lumi ime
Ku linda e u rrita dhe
Aty ku e kam nje femiri

Jeta ne kete vend mua me ka tretur
Nuk me kupton as nje njeri
Se keta i perkasin nje jete tjeter
Keta qe nuk njohin as shoqeri

Valle e djallit me behet qyteti
Kur nuk shof asken qe e dua
Une i huaj do te vdes
Dhe i huaj kam per te jetuar.

O lokja ime plak mi zgjat ato duar
Me merr nga ky vend i thare
Me pergledh e me thuaj se te dua
Une jam jetim me prinder gjall
Jetoj larg ne dhe te huaj
Jam jetim edhe per atedhe
Se ky vend per mua eshet i huaj..

Edhe buka ka tjeter shije
Edhe kripa nuke eshte e njelmet
Edhe jeta ka me pak ngjyra
Kur jeton nje te huaj vend..

Mergimrat ku do qe jeni
Une do tu a le nej amanet
Mendoni se nje dite nuk do te jeni te huaj
Se do shkojm ne Kosove te gjith..

Prita shume nga kjo teme
Se dikush do ma ilustroj
Me shume endje prtia
Qe poetet do ma zbukurojn

Shkruani o ju Forumas
Dhe ne folen time te mjer
Se nuk e di a e dini sa vlen
Kur njeriut ja ben nje nder

Kur nje mergimtare
Lexon se qfar shkruani ju
Ati i rritet zemra dhe shpirti
Sa mendon qe eshte te ju

Ju o Poet te dashur
Qe ju do gjdo kush
Lustrone kete tem me poezi
Zili mos te ket askush

Se kur shkruan Z Metbala
Dhe Zoteri Doci
Me mire lexo ato vargje
Se te ndegjosh zogjit

Ata jan dy bilbila
Qe na knaqin me poezi
Qe na pasurojne jeten
Ne gyrbet nuk ndjej vetmi

Edhe ju tjeret o forumist
Jeni shume te mire
Ju lutem nga nje varg
Plotesojeni kete deshir.