Zërat e çjerrë

Të betohem......

Të betohem si shënjtor,
Se pa ty jam hiçmosgjë.
Faljet nuk i bëj me zor,
Pyet zemrën për këtë.

Këto vite që kanë mbetur,
S'dua ti mbyti mërzia.
Po të lutem zëmërtretur,
Të mbretëroj dashuria.

Të betohem si shënjtor,
Se pa ty jam hiçmosgjë.
E gdhij natën në oborr,
Dhe nga ty e pres një zë...

S'dal dot prej vetes....

Zbardhi dita...,më gjeti vetëm,
Ashtu si nata e njëjta gjë.
Si ditë dhe natë vetmuar mbetëm
I duroj dhembjet e nuk ngrej zë.

Në rrugë i vetëm,në jetë i vetëm,
Të dal prej vetmisë nuk mundem më.
Atë ç'na lanë me dhembje e tretëm,
Në dhembje rritemi e s'ngrejmë zë.

I tëri plagë,i tëri djegur,
Në mot të keq kocka më çpon.
Të dal prej vetes si i përndjekur,
Kjo dhembje thellë nuk më lëshon.

E dua.........


Unë jetën e dua të ngrohtë,
Mes miqve,shokëve e shoqeve.
Një lajm të marr për këtë botë
Dhe ta mbështjell pas fundit të një gote.

Unë jetën e dua rrëmujë,
Të fshihem pas skutave të saja.
Diçka të shkruaj për bujë
Dhe të zhgënjehet e gjith dyniaja.

Unë jetën e dua si të jetë,
E ngrohtë,rrëmujë apo natë.
Pas saj do rend siç dua vetë
Dhe do t'ja kthej të mirat prapë.

Une jeten e dashta,s'e dashta
E jetoj dhe me duhet jetua
U pajtova njashtu si eshte
Ani,qe mire nuk u servua!

Një njeri-arti me vullkane.....


Sa ëndrra çelën atë ditë,
Tek një lokal me shije deti.
Në heshtje më shkëlqenin sytë,
Se si kjo ditë s'ka pat' as mbreti.

Me gërma malli medituam,
Nëpër lëndina e ugare.
Me dashje shpirti kam zbuluar,
Një njeri-arti me vullkane.

S'ka pat' faj Gëtia kur ka thënë:
"Se në provinca vdesin gjeni"......
Ua them të gjithve me plot zënë.....
Kështu të ndjeva Beso ty.......

Je vet' jeta........

Ti je vet' jeta, ndaj të dua,
Më sjell një lëmsh pasioni.
E trete veten veç për mua
Dhe shket si zë nga honi.

Të zbrita un' nga lartësitë
Të shkrihesh njësh me mua.
Si tingujt që lënë meloditë,
Rroj kot nëse s'të dua.

Dhe tek ky shteg i shurdhëruar,
Ku dielli lind nga dhimbja,
Me ty në shpirt i dashuruar
Dhe bota bëhet imja......

Kur dhimbje s'ka......


Kur dhimbje s'ka përreth qytetit,
Diku në shpellë e ngre folenë.
Si një urith ja ndjen lezetin,
Të çjerr me thonj e nuk e ndjen...

Ti mbash në shpirt ti përkëdhelësh,
Vërtet të duket qesharake.
Si kovë me hi tutje ti hedhësh
Dhe ti groposësh si patate.

Kur dhimbja vjen si fik i bërë
Dhe të qëndon mbi shpinë kaluar.
Të duket vetia si i lënë
Dhe e gjith' bota e trazuar.

Sado ti çosh mes miqësh xhindi
Ato tmerrojnë dhe xhindin vetë.
Kur dhimbje s'ka përreth qytetit,
Tek mua vijnë e ngrejnë foletë.

Respekte.....

Respekte atyre që s'u joshën,
Nga politika grabitqare.
Ç'do mëndje në dromon e shoshën
Dhe krundet i flakën në varre.

Me shpirt të gjerë.....,duan lirinë,
S'ua ndryshku mëndjen korrupsioni.
Janë patriot me Shqipërinë
Dhe s'çirren si kaposh ballkoni.

Respekte atyre që s'u joshën,
Po ngelën vlera në kujtesë,
Për këtë popull shpirtin sosën
Dhe asnjëherë s'njohën pendesë.

RESPEKTE...........

Endërr e mesnatës.......

Ti ëndërr e mesnatës më le zgjuar,
Si yll polar rrugën po ma ndriçon.
Të puth,të prek, lehtas me këto duar,
Që nga mesnata e deri kur agon.

Si fërfërimë e perdes së mëndafshtë,
Më psherëtin në zemër e në shpirt.
Më flet si zog,më thua-mos u ndaftë,
Ajo dëshirë në shkëmb e mbi gur mbiftë.

Takimeve me zënka xhelozie,
Si një ciklon ç'do gjë e shkatërron.
Në pyllin tonë kjo pemë mirësie,
Ka mbirë e rritet e në ç'do stinë gjethon.

Një gurgullimë e qetë e plotkuptushme,
Undez në buzë si llavë e zjarrtë vullkani.
Si ortek bore,si një erë e zhurmëshme,
Më çfaqesh ti dhe s'pyes nga murlani......

Ta pata thënë...

Kur përreth dhomës s'do më shohësh
Dhe s'do dëgjosh zërin e ngjirrur.
Do vi në ëndërr të më njohësh,
Do vi si xhind për të të thirrur.

Dhe në sergjenin e guzhinës,
Si molë të çfaqem i zhurmuar.
Si hije të rri mbrapa shpinës,
Si flutur më qëndron në duar.

Nga ti lëviz,të çfaqem unë,
Si një statujë diku në lagje.
Më thua jam mërzitur shumë,
Të them: Rri zgjuar mbi këto pragje..

Ta pata thënë,kur isha gjallë,
Për ne kjo botë është mysafire.
E di që malli dot' na marrë,
Ndaj po të pres posht' në çaire...

Djallëzi....


Më "fal" o popull është thënë ngahera,
Kjo fjalëpendimi djallëzi.
Sa herë ju duhet këtyre plehra,
Aq herë në gojë të mbajnë ty.

Me emrin tënd marrin pushtetin,
Me emrin tënd të poshtërojnë.
Janë ustallarë që thajnë detin
Dhe mbi kënetë qylymat shtrojnë.

Kështu e ka kjo jetë jarane,
Ku krimineli merr pushtet.
Me emrin tënd qëndisin plane,
Me emrin tënd pushteti vret.

S'ka varfëri tek ty o popull,
Veç ka mjerim që ti e di.
S'ka korrupsion-pushtet të pangopur,
Ka tirani në çdo parti.

Kështu pra ngyse si ta ngrysësh,
Kështu ka qënë e kështu do të jetë.
Kur s'je i zoti ta përmbysësh,
Prano,prano të lash haletë....

Dikur.......

Ajo dikur të tha:" Të dua".
Të dua i the edhe ti.
Bashkë do të jemi mish e thua,
Bashkë do të mposhtim çdo stuhi.

Si për fillim një zgjidhje bukur,
Një puthje zemre embëlsi.
Ajo nga iku?! Ti ku je zhdukur!,
Si në përrallë kjo dashuri.

U zverdh si gjethe dashuria,
S'edo ajo,nuk e do ky.
S'trgohet ku është pabesia,
U vyshk si kumbull syri zi....

Për ju nuk pyes.........

Për ju nuk po pyes si e pritët agimin,
Se si m'i vrat ëndrrat që në foshnjëri.
Ju bij të së ligës,kryq kini mallkimin,
S'njifni fe e komb,vetëm tradhëti.

Për ju nuk trishtohem, o miq të harresës,
Se për i deal kini kurvëri.
Ju pjellë egërsirash,shkatërrues të besës,
Doni ta shkrrumboni këtë Shqipëri.

Po përse s'u zhdukët o njerëz kolerë.
I qëndroni shqipes si xhelat xhelati.
Veç një gjë ta dini:Nuk latë gur pa dh...rë
Edhe si kjo ngjyrë u ka marrë surrati...

Ti vetëm këndo......

E dashur,e bukur ti vetëm këndo,
Këngët e mallit në çdo cep e anë.
Mes vargjesh,mes tingujsh,mua më kujto,
Për ëndrrat që ikën,ikën dhe i lamë..

I drithëruar në një vis e në një jetë tjetër.
Mendueshëm këngët e tua i dëgjoj.
O ëngjëll i shpirtit,o gurra e vjetër,
Je dielli,je hëna që skutat ndriçon..

I dehur nga malli,helmuar në shpirt.
Kujtimet më çojnë gjithkund.
Këndo,veç këndo,zgjoi bukuritë,
Si thëllëzë e gërxhit që koriet tund.

Ti mos u trishto për kohën e ikur.
Me zemër këndo këngën Malshovite.
Ajo këngë malli që bashkë na ka rritur
Dhe me tinguj kënge ti tani vadite.....

Mos më pyet....

Jo, ti mos më pyet,pse kridhem në mendime,
Kur në mes dëfrimesh jeta më ka lënë.
As vet' nuk e di , ç'janë këto dëshpërime,
Përse edhe ëndrrat shtigjet m'i kanë zënë.

Jo, ti mos më pyet pse ndjehem i huaj,
Kur mes dashurisë shpirti më gulçon.
Këtë dashuri,dashuri s'e quaj
Dhe për tradhëti mëndia nuk më shkon.

Dhe kush është i lumtur,jo nuk lumturohet.
Ç'është kjo mjegullnajë që jetën sundon?!
Bardhësi e qiellit me re zë mbulohet
Dhe zogu në pemë fole më s'ndërton.....

Lypsari.....

I ngrysa vitet gjithë brengë,
Me lot mbushur në sy.
Pa dashuri,pa shpresë e këngë,
Pa bukë e pa shtëpi.

Në rrugë gjith kohën,ditë e natë,
Me dorën pë të lypur.
Në shi,në borë,në erë ,në vapë,
Me shpirtin krejt të shtypur.

Nuk buzëqesh vetëm aktroj,
Në fushën time lypës.
Përse kam lindur?!-Veten mallkoj,
Gjith jeta një lak mbytës....

Në vëndin tim......


Në vëndin tim çdo gjë e çmoj,
Çmoj një shikim në kaltërsi.
Mes gjithësisë një gjë veçoj,
Të bëhem skllav në dashuri.

Në vëndin tim çdo gjë e çmoj,
Një buzëqeshje çalë-çalë.
Me krah të shtrirë të fluturoj,
Si dallgë në det të jem në ballë.

Në vëndin tim çdo gjë e çmoj
Dhe një qerpik lagur nga djersa.
Ti vënd ta dish se për ty rroj
Dhe ti për mua , bëhu shpresa....

Ju them.......


Nga fryma e etërve mbaj erë stërralli.
Si gurzjarri,xixa kam në sy.
Mes furtunave është farkëtuar balli
Dhe hapësirën e quaj liri.

Nuk njoh zinxhirë,gardhe e fortesa,
As fjalë tinzare fshehur shpirtit tim.
S'pranoj prej forcës të vdesin gjallesa,
Veç buzëqeshje dhuroj çdo agim.

Nuk e njof dhunën brënda kësaj bote,
Kur pikëllimi pushton çdo qelizë.
Kështu jam unë, boshti i një rrote,
Që përparoj e s'mund të shtyp një mizë.

Prandaj ju them:Bëhuni si unë.
Vëllezër ç'prisni? Ç'kërkoni më tepër?!
Askënd nuk lartëson, kjo dallgë e kjo furtunë,
Veç trumbeton si diktaturë e vjetër.....

Më mirë.....

S'dua të jem një yll i fikur,
Ai s'ndriçon, sjell errësirë.
As burrë i shtirur si i ditur,
Që s'sjell në botë një gjë të mirë.

Më mirë të jem një vesë mbi bar,
Që rrëshqet lehtas e pa shkumë.
Me fjalën të ngrej një lapidar,
Të vënë kurorë pa bujë e zhurmë.

Nuk i besoj atij njeriu ......


Aspak nuk i besoj atij njeriu,
Edhe pse në dukje ngjan i mirë.
S'ka shpirt,ka surrat miu,
Në vënd të gjakut ujë të ngrirë.

Të pa njohurit për të flasin kot.
E ç'mund t'i lidhë me një zemërgur.
Këtë ua them me bindje të plotë:
"Ai ka vdekur e varr s'do të ketë kurrë!"

Politikanët veshshurdhër:


Nuk e di se sa i turpëruar jam,
Që me ju jam bashkëkohës...
A kini sy e veshë,zotrinj politikanë?!
Atdheu rënkon si zogu në mes të llohës!

Çirreni e ulërini për kolltukë,
Mbi mishrat e popullit të gjakosur...
Mjaft!Mjaft!Kockat na i ndukët,
Si qënie të pa ngopura,
Me gjuhë të farmakosur!

..Edhe në xhungël ka më shumë qetësi,
Më shumë mirëkuptim mes egërsirash...
Me gjakun tonë po bëni tregëti,
Dhe zanat i nxorrët në pazar rrospirash.

As gjak,as nder s'na latë në faqe,
Si oktapodët po hamë vëllai-vëllanë..
Na lodhët!Na vodhët!...Duam paqe!
Po na qesh bota..Zotërinj Politikanë!

Plagët


Ju ndjeni dhimbje...
Dhe ne na therin dhimbjet,
Kur plagët e njëri-tjetrit i lëndojmë.
Në djall të venë mosha edhe bindjet!
Në sy njëri-tjetrin s'na lënë ta shikojmë.....

&&&&&&&&&&&&&


Në jetë të jetve,populli tim,kockë e lëkurë,
Hamalli i lirisë,me shpirtin e krijuesit
Dhe në çdo kohë i zënë me gurë,
Nga perënditë? ......Jo! ....Nga mashtruesit.....

Ua them përsëri....


Ju kam thënë : Këtu i thonë Tiranë,
Që ndodhin bëma,që askund s'mund të ndodhin.
Për politikë e vrasin babanë
Dhe për varfëri mëndjen e lodhin....

Ju kam thënë : Jetoj në Tiranë,
Ku politika e hedh shurrën përpjetë.
Nuk e di se me kë më ngjan,
Si xhugël, ku luani është vetshpallur mbret.

Ua them përsëri : Jetoj në vëndin tim,
Mes gungaçëve mbushur me morra.
Popullit i them: Bëhu pak më trim,
Ta pastrosh Tiranën nga këta horra.....

Për TY.......

Unë për Ty dhe ligjet i thyej.
I pres hekurat dhe nga burgu arratisem.
Udhët e dhimbjes me buzëqeshje i lyej
Dhe shteg më shteg si kaçak degdisem.

E di që jeta ka ligjin e vetë.
Dashurisë i thotë dashuri.
Sikur të vdes dhe të më kllonojnë në epruvetë
I kllonuar do vi sërisht tek Ty.

Unë për Ty bëj gjëra zemre,
Që mposhtin kanune,kushtetuta e zakone.
Jap dashuri si shpirti i një nëne
Dhe kompozoj sifoni me tone......