Poezi pa fund

Thashë te fluturoja, në rrugë virtuale
E pran të të vija, të të gjej në gjumë
(Lagem nga dy detra, nuk vij në kanale)........lol
të të puth në gushë...siç di të puth unë.

Epo tani më në fund e tregove,
vargje te bukura ke bërë, Agim.
Virtualitetin, ti tashmë e përshkrove.
Përfundove, te vjershat, te vargu im.

Bah!!!!!!...Sa mëndjemadhe vargu të ka bërë
Po si u gënjeve, ti moj e uruar?!...
Unë për virtualen - shes një jetë të tërë
Në jetë të vërtetë - unë jam i mallkuar.............

He fillove te mallkimet, te trishtimet e lëna.
Ku gëzimet, i ke harruar, dyert nuk u hap.
.....Ne jemi ashtu siç na ka bërë nëna,
kur rritemi, mesohemi të ecim, të ikim me vrap.

.......Mos thuaj se jam mëndjemadhe, për ketë gabohesh,
.......para një poeti si ti unë jam ende në udhë,
kënaqësia ime të shkruaj, vargje, dua që të gëzohesh.
si lokomotiva që është në hekurudhë.............

A s'më ler gloreta, të të vij unë sonte?!
Si lokomotiva, vrap me fishkëllimë........!
Kam besim që Wiena, faqe do ndryshonte
Kur të dy tia nisim Kengës për Lumturinë.

Sa mirë do ishte, vrap në pazar do shkoja,
të bleja ushqime të gatuaja për të ngrënë,
vrap e vrap tryezen, me gjëllë do e shtroja.
ty do të tregoja, nga panorama atë Vjenë.

Vetëm në mos ardhsha, ndonjiherë në Wienë
Do ta gjej banesën, dhe sikur të fshihesh...........lol
Diku kam lexuar, që zemra e gjenë
Atë shpirt binjak, qe në jetë kurr s'ngihesh!!!!!

Sa për ato thënije, unë nuk ua zë besen,
e kanë thënë plakat, që të marrin lekë.
Siç thonë dhe librat e shumta,... merr fesën,
........armatosu mire me armë, dyfekë.

Vjeshta................


Se si ikin ditët, se si kalon koha,....
duke vrapuar, madje si shumë të marrë.
Se nga del dielli, se ku fshihet hëna,
se ku shiu ngeli rrugët, me ujë duke larë.

Se si pemët gjethet e tyre, i zverdhin,
se si zogjtë në udhëtim, strehë kërkojnë,
se si fëmijët, ngadalë, hapat e para hedhin,
se si nënat e tyre, kaq shumë i lumturojnë.

Vjen kjo vjeshtë, me vete, të sjell bukurinë,
..përmes gjetheve të saj, të kuqe, të verdha,
Se sa muhabete, bënim me komshinë,
sa herë i thosha, - prit pak, se tani erdha.

Vjeshta ka dhe natyrën e saj gazmore,
të bën të lodrosh pa ditur aq shumë,
Makinat, anash rrugës bëjnë ngjitje malore,
duke bërë kthesa, shkaktojnë pale zhurmë....

Enigma.............

Rri e menduar, shpejt e hodha vargun,
një varg, të shkurtër, të harruar, të lënë,
se çfarë po bën jeta, po më ha merakun,
një merak, pa vlerë, të humbur, të zënë...

Sado e trishtë të jesh, nga zemra ti më ike,
o jetë, si enigmë, para meje ringjallesh,
në botë, nuk shoh vetëm fytyra armike,
na mbyte, pa fund, me torturë hallesh.